Met slechts enkele rauwe demo’s op de teller deed de jonge band Suncreek dit jaar mee aan Humo’s Rock Rally. Het mocht helaas niet zijn voor de Ieperlingen en hun avontuur strandde dan ook in de halve finale, al hebben ze wel een mooi parcours afgelegd. De jongemannen brengen een combinatie van postpunk en garagerock met hier en daar een vleugje new wave. Muzikale invloeden zijn zeker terug te horen; zo doet de band met vlagen denken aan Echo & The Bunnymen, The Cure en Red Zebra, wiens voorprogramma ze op 4 juni in Adinkerke zullen verzorgen. We mogen met een gerust hart zeggen dat Suncreek een band is waar we nog van zullen horen.
Na hun geslaagde traject binnen Humo’s Rock Rally en het verzorgen van de openingsact op Den Couter Festival was het eindelijk hun beurt om de hoofdact te zijn en dat deden ze in thuishaven Ieper. Dat Suncreek kwam om te imponeren, werd al vanaf openingsnummer “Bars in The Door” duidelijk. Het publiek was extatisch vanaf de eerste noot, er werd geschreeuwd en gejouwd en iedereen voelde de bas onder hun voeten slaan. Bij “The Only Thing We Knew” sloeg het publiek aan het headbangen en frontman Thibault Doise (deze keer zonder zijn charismatische snor) stond als een bezetene achter zijn microfoon; de toon werd meteen gezet.
Op “White Noise” imponeerde de band nog wat meer en met een algehele energieke performance werd diezelfde energie ook op de fans overgedragen. Het tempo lag verschroeiend hoog en naarmate de nummers vorderden, werd het publiek alsmaar wilder en wilder, tot de band het publiek een kort rustmomentje aanbood tijdens de intro van “Die Like A Loner”, om vervolgens naar de hoogste versnelling te schakelen. De fans stonden inmiddels massaal tegen het podium geplakt en we vermoeden dat er enkelen zo snel mogelijk een afspraak hebben gemaakt bij hun kinesist; iedereen bleef maar headbangen en van verlies aan energie of concentratie was absoluut geen sprake.
Dat Suncreek nog verder werkt aan nieuwe muziek, blijkt wanneer ze “Home” brengen en ondanks dat zowat niemand het nummer reeds kende, werd het met luid applaus onthaald. Het was vervolgens wachten op een meezinger en wanneer de band “Madison” inzette, ging het dak eraf. Doise had zich tijdens de intro in het publiek gemengd en even later was de allereerste moshpit een feit. Het refrein van “Madison” werd woord voor woord door het publiek meegebruld en dat leverde een schitterend tafereel op.
Terwijl het publiek aan het bekomen was van de moshpits, kondigde de frontman een primeur aan. “Now or Never” is net zoals “Home” een nieuw nummer en werd voor de allereerste keer live gespeeld. De moshpits stapelden zich op en de band genoot zichtbaar van het enthousiasme van de fans. Vooraleer Suncreek aan het laatste nummer begon, bedankte Doise dan ook het publiek alsook zijn band. De naam van drummer Robbe Platteau werd gescandeerd en even later hoorden we de synthriedel die “Funeral Party” inluidde; een publieksfavoriet.
‘We Want More,’ zongen de fans en zo geschiedde; de band nam de instrumenten weer op en even later kregen we “Ordinair Gelukkig” als toegift. Dat het nummer oorspronkelijk van De Kreuners is, hadden we al snel kunnen vergeten; de mannen van Suncreek maakten het nummer zich eigen en ook deze werd woord voor woord luidkeels meegezongen. Het bier vloog door de lucht en zowel de band als de fans gaven voor de allerlaatste keer het beste van zichzelf. Ditmaal bedankte Doise voor de laatste keer de fans en de organisatie alvorens de band het podium verliet terwijl leadgitarist Flor Lenglaert kort de intro van “I Can’t Live in a Living Room” speelde. Voor de laatste keer klonk oorverdovend gejoel en applaus. Suncreek kwam, zag en overwon.
Waar we op Den Couter Festival soms nog vonden dat het wat harder mocht, weten we vandaag dat Suncreek ook live een uitstekende band is. Ieder nummer werd met evenveel enthousiasme en panache gebracht en daar hebben het vertrouwde publiek en de gunstige aanvangstijd zeker hun steentje aan bijgedragen. Het wordt ongetwijfeld uitkijken naar meer optredens van Suncreek en voor wie liever niet te lang wacht, is Adinkerke de place to be. Op 4 juni verzorgt de band daar het voorprogramma van Red Zebra en als de jongemannen daar net zo energiek zullen zijn als in JOC Ieper het geval was, dan zullen we zeker aan onze muzikale trekken komen.
Setlist:
Bars in the Door
The Only Thing We Knew
White Noise
Doggy Style
Die Like a Loner
Caught in Crime
Home
Madison
Now or Never
Funeral Party
Ordinair Gelukkig (De Kreuners cover)
