Het Eurovisiesongfestival heeft de laatste jaren een impressionante imagoboost gehad en ook de komende editie in Turijn belooft weer heel wat interessante acts naar voor te brengen. Nadat Italië vorig jaar dankzij Måneskin met de winst ging lopen, hebben ze ook dit jaar volgens de bookmakers goede kansen om terug met heel wat twaalf punten te gaan lopen. De Italiaanse popcorifee Mahmood zal samen met BLANCO de eer van hun land vertegenwoordigen en behoort nu al tot de meest besproken kandidaten. Voor hij echter in zijn thuisland aantreedt, trekt hij nog door Europa om zijn recente album Ghettolimpo voor te stellen met een heuse tour die gisteren ook in een bijna uitverkochte De Roma halt hield.
De populariteit van Mahmood in zijn thuisland is amper te beschrijven, want hij slaagt er als een van de weinige artiesten in om verschillende generaties voor zich te winnen. Enerzijds imponeert hij de jongeren met zijn futuristische producties, die ergens tussen pop, r&b en reggaeton liggen. Anderzijds weet hij fans op leeftijd te scoren door zijn dramatische ballades, die bij velen een gevoelige snaar raken. Beide richtingen waren prominent in de set aanwezig, waardoor we soms wat het gevoel hadden dat de zanger muzikaal wat in een tweestrijd zit. Het was dan ook een slimme zet om “Ghettolimpo” zo vroeg in de set te steken, want het nummer wist deze contrasterende insteken toch onder één hoed te krijgen en deed dat op zich met verve.
Helaas gooide een uiterst matige geluidsmix tijdens het eerste deel van de show aardig wat roet in het eten. De driekoppige band en twee achtergrondzangers kwamen in een behoorlijk vlakke mix amper binnen, wat er vervolgens voor zorgde dat heel wat nummers zoals “Klan” en “Eternantena” hun impact wat misten, ondanks dat ze muzikaal eigenlijk heel sterk in elkaar zaten. De drums vervaagden bijvoorbeeld veel te veel in de achtergrond en ook Mahmood zelf moest zich vocaal na wat valse noten in “Inuyasha” herpakken, wat hij gelukkig meteen deed in “Il Nilo nel naviglio”. Ook “Remo” werd door de toffe opbouw naar een climax een mooi moment in de show, vooral ook omdat het nummer na een bombastische apotheose terug in al zijn eenvoud eindigde.
Wanneer Mahmood ergens in het begin vroeg of er veel Italianen aanwezig waren, werd meteen duidelijk dat de Belgen duidelijk in de minderheid waren en dat we dus niet op Engelse bindteksten moesten hopen. Wat er dus doorheen de nummers verteld werd, kunnen we helaas niet neerpennen, maar dat de show vanaf “Icaro” alleen maar beter werd, konden we wel vaststellen. Het nummer wist door zijn grootse refrein iedereen wakker te schudden en ook de geluidsman had duidelijk wat aan de knopjes geprutst. Van het betere geluid maakte “Kobra” dan meteen gebruik en ook deze track wist een positieve indruk achter te laten.
De Italiaanse megaster mag dan wel een van de meest herkenbare mannenstemmen hebben die we kennen, toch moest een extra laagje autotune geregeld het geheel nog wat meet pit geven. Het gebrek aan de oorspronkelijke artiesten weerhield Mahmood niet om samenwerkingen als “Rubini” of “Karma” te brengen. Live was het met de achtergrondzangers die zo elk hun moment van faam kregen. Tijdens “Karma” klonk de samenzang helaas vaker vals dan toonvast, maar in het daaropvolgende “T’amo” herpakte hij zich opnieuw en wist een aanzienlijke portie aan drama de Italiaanse harten te smelten. Het slotstuk werd – uiteraard – het moment waarop het hek nog eens helemaal van de dam mocht en ook bij het publiek werd dit dankzij hits als “Barrio” en “Soldi” ontzettend geapprecieerd. “Brividi”, zijn recentste single en tevens ook inzending voor het Songfestival, deed het overigens ook bijzonder goed en heeft gisteren met zekerheid ook nog eens harten gestolen.
Onze verwachtingen voor Mahmood waren groot, zeker omdat hij op ’s werelds grootste muziekwedstrijd dit jaar tot de topfavorieten behoort, maar het slordige begin deed ons toch even twijfelen of we hem dit jaar samen met BLANCO in de top zouden zien. Het tij keerde naarmate de set vorderde echter en ook wij zagen ons vertrouwen in zijn capaciteiten als artiest weer stijgen. Dat negentig procent van de aanwezigen Italiaans was, gaf Mahmood ongetwijfeld al het gevoel dat hij een thuismatch speelde, iets wat hij dus binnen enkele weken op het Songfestival ook het geval zou zijn. De schoonheidsfoutjes werden vanaf de helft van de show steeds minder en bewezen: als Mahmood uiteindelijk wint, dan kan hem een gelijkaardig parcours als Måneskin te wachten staan. De onverwisselbare stem, zijn ongelofelijke podiumpresence en het vers uitgebrachte album heeft hij al, wat er zal volgen zullen we binnen enkele weken mogen meemaken.
Setlist:
Dei
Ghettolimpo
Klan
Baci dalla tunisia
Inuyasha
Il Nilo nel naviglio
Eternantena
Dorado
Remo
Gioventù bruciata
Icaro
Kobra
Rubini
Karma
T’amo
Barrio
Rapide
Brividi
Soldi
Het liedje heet ‘Icaro è libero’, niet Icaro.
‘Talata’ ontbreekt in jullie setlist. Het was het derde laatste liedje, Soldi niet inbegrepen.