In 2020 maakten we kennis met Pauwel. Zijn familienaam De Meyer werd achterwege gelaten en met enkel zijn voornaam maakte hij een doorstart. Dit mondde uit in een korte, maar zeer mooie debuut-ep op Unday Records met onder meer de tedere radiohit “Molly”. We kregen vorig jaar al een zeer geslaagd voorproefje met “Deer”. De singer-songwriter liet daar al horen dat hij als muzikant enorm gegroeid was en liet zich sindsdien bijstaan door zijn nieuwe begeleidingsband met Sander Smeets, Koen De Gendt en David Broeders. Zij zorgden mee voor een voller geluid dan we gewend waren. In januari dit jaar volgde de tweede vooruitgeschoven single “Bones”. Een intiem pareltje in de gekende breekbare stijl die we gewoon zijn Pauwel.
Dear is voor Pauwel de grote stap vooruit geworden. Waar hij op zijn debuut-ep al wist te overtuigen met de typische indiefolk, blijft hij trouw aan zijn roots, maar verlegt hij op subtiele wijze zijn grenzen. Zijn debuutalbum is een verzameling songs geworden over verlies in al zijn verschillende facetten. Constant zoekt hij de dunne lijn op tussen hoop en wanhoop en weet hij perfect de balans te houden tussen troosten en verontrusten. Bij momenten verdrink je volledig in de intieme gevoelens die Pauwel als geen ander weet over te brengen. Maar wanneer we volledig dreigen te verdwijnen in deze zee van melancholie, duikt onze protagonist op om ons bij de hand te nemen en te gidsen langs alle emotionele kliffen.
Kort nadat Pauwel zijn ep had afgewerkt, overleed zijn moeder. Een paar weken later werd Europa getrakteerd op een tweede lockdown. Dat deze gebeurtenissen een enorme impact kunnen hebben, besefte de 31-jarige songsmid toen als geen ander. Het isolement tijdens de donkere wintermaanden zorgde ervoor dat dit de donkerste periode uit het jonge leven van Pauwel werden. Worstelend met zijn demonen en twijfels probeerde hij al deze emoties te verwerken in nummers die een afrekening vormen voor al het slechte dat hem is overkomen. Maar het is ook een brug naar wat daarna komt, een hoopvolle blik op de toekomst.
Dear werd op verschillende locaties opgenomen door producer Bert Vliegen (Whispering Sons, Sophia). Het openingsnummer “Murderer” en het beklijvende “Bones” maakte hij in een hut in Walcourt. Deze ruwe folkdiamanten werden diep in de Ardennen geslepen tot volwassen nummers die je raken tot diep in je ziel. Het grootste deel van de plaat werd opgenomen tijdens een intense week in de GAM Studio in Waimes. Terwijl het tv-journaal de klok rond apocalyptische beelden toonde van de overstromingen in de provincie Luik, maakten Pauwel en zijn band de nummers af.
Dit debuut gaat verder dan waar de ep de muzikale verkenning stopte. Op “Lazy” krijgen we rijke arrangementen te horen. Terwijl “Deer” en “Sister” de countryrocker in Pauwel naar bovenbrengen. Naast de band horen we geregeld de verbluffende stem van Catherine Smet (Bluai) als echo door een handvol nummers klinken. Ook op “Mother” bewandelt hij een nieuw pad. De betraande onetaker brengt alles samen, waardoor deze Dear vernieuwend, maar tevens volledig als Pauwel klinkt.
Pauwel bewijst met dit debuut dat hij voldoende talent heeft om ons te verrassen en gevarieerd uit de hoek te komen. Bij momenten is deze eerste langspeler van een ongekende kwaliteit die je raakt tot in het diepste van je ziel. Soms word je dan weer meegenomen in een opgewekte speelsheid die een glimlach op je gezicht tovert. Dat Pauwel zijn tijd nam om Dear af te werken, werpt zeker zijn vruchten af. We kunnen enkel hopen dat deze plaat de nodige deuren gaat openen voor Pauwel. Dear is van internationale klasse die we al lang niet meer gehoord hebben in het Belgische singersongwriter-genre. Pauwel trekt de komende weken door het land om Dear voor te stellen aan het publiek. Wij kunnen warm aanraden om een ticket te kopen nu je de kans nog krijgt Pauwel in een intieme setting te gaan zien.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
