AlbumsRecensies

Afterpartees – Family Names (★★★½) Powerpop met een vleugje Paul Simon

Ergens in de buurt van Horst, in Nederlands Limburg, bevindt zich een tot studio omgebouwde paardenstal. Daar namen Afterpartees het nieuwe album Family Names op. Drie jaar na het laatste album komen de mannen, die al zo’n tien jaar aan de weg timmeren, met een album vol met puntige riffs en gitaarsolo’s, zoals dat hoort in de powerpop. Dat was een wens van hun nieuwe label, maar voor de rest wilden ze zonder bemoeienis van buitenaf aan hun album werken. Dus geen managers die van alles willen, geen vervelende deadlines of zoals ze het zelf zo mooi zeggen: geen niks! Kort, krachtig en puntig net als hun muziek.

Binnen de drie weken namen ze vervolgens het album op dat, voor een voormalige paardenstal, een opvallend fris en helder geluid heeft. De melodieuze powerpop van de Noord-Limburgers ligt ergens tussen The Strokes en Blondie in. Al horen we ook wat gitaarloopjes die zo van Graceland van Paul Simon zouden kunnen komen. Het geeft de muziek wat luchtigheid mee die nodig is om het makkelijk ook op de achtergrond te kunnen spelen zonder dat het stoort.

Family Names is een ode aan saamhorigheid en vriendschap. Geschreven in de coronatijd waarin dat misschien wel het grootste gemis was. Samenkomen met je vrienden tijdens een optocht bijvoorbeeld, zoals wordt bezongen in “The Parade”, dat halverwege een twist heeft die het nummer een hoog meezinggehalte zal geven tijdens de liveshows. Iets wat ze ook in “Every Cowboy Is a Winner” toepassen.

Op “So Free” voelen de mannen zich zelfs zo vrij om een piano toe te voegen. Zelfs de gitaarsolo weet dat gevoel van vrijheid extra te benadrukken. Verder heeft gitarist Sjors Driessen, die het album produceerde, het het simpel gehouden. Powerpop heeft dan ook niet meer nodig dan een gitaar of twee en een ijzersterke ritmesessie van bas en drum.

Op “The Buun” het middelpunt van de plaat wordt er, naast gas terug genomen, ook wat meer aandacht geschonken aan het arrangement. Een sax en een cello geven het nummer wat melancholie mee, waar zanger Niek Nellen over zingt. Het is hun ode aan stamkroeg De Buun. De plek waar ze zoveel aan moesten denken toen ze tijdens de lockdown veroordeeld waren om thuis te blijven. Het was de plek waar altijd wel wat gebeurde en waar je je vrienden kon ontmoeten. Het meest pijnlijke voor de band is dat de kroeg nu toch definitief is gesloten. De videoclip bij het nummer kon nog net de dag na sluiting in de lege kroeg worden opgenomen, wat een mooie ode is.

Met Family Names bewandelen de Afterpartees geen nieuwe paden maar tussen de regels door, zoals dat dan zo mooi heet, hoor je toch wat vernieuwing. De muziek blijft aanstekelijk en makkelijk hangen in het muziekgeheugen. Uitstekend geschikt voor dampende concertzaaltjes of zomerse festivals. Zweet, bier en vrienden om het kort en krachtig, op zijn Afterpartees te verwoorden.

Afterpartees gaat de komende maanden op tournee door Nederland. In april zijn ze te zien op 08/4 in Utrecht, 09/4 in Eindhoven, 16/4 in Rotterdam en op 21/4 in Weert.

Facebook / Instagram / Twitter

Related posts
AlbumsRecensies

Andy Shauf - Norm (★★★): Kabbelende mijmeringen van een stalker

Wie zijn inspiratie voor een nieuwe plaat bij Mulholland Drive van David Lynch haalt, heeft meteen onze aandacht. Jammer genoeg levert Andy…
InstagramLiveRecensies

Primavera Sound Barcelona 2022 (Weekend 2): Eind goed, al goed

Barcelona is voor twaalf dagen in de ban van Primavera Sound, want de organisatie heeft alle zeilen bijgezet om de editie van…
InstagramLiveRecensies

The Strokes @ Best Kept Secret 2022: Goedemorgen

Zestien jaar, zo lang was het geleden dat Nederland The Strokes nog eens mocht ontvangen. Voor België moeten we zelfs nog even…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.