We worden wel eens gevraagd waarom we zulke grote fans zijn van Ethel Cain. We zouden willen dat we een kant en klaar antwoord op zak hadden, maar er zijn gewoonweg te veel factoren die ons in de ban houden van deze Amerikaanse diva. Ze is niet alleen herkenbaar dankzij haar muziek, een rauwe mix van rock, country en etherische zang, maar ook vanwege haar esthetiek. Alsof haar goede oor nog niet genoeg was, bewijst ze met haar zelfgemaakte visuele content, dat ze ook een goed oog bezit. Omineuze albumcovers, die spelen met hoog contrasterend licht, onnatuurlijke symmetrie en emotieloze gezichtsuitdrukkingen, sleuren je mee in haar duister universum. Het was weer al een half jaar geleden sinds haar laatste single, toen ze begin maart plots een teken van leven gaf met “Everytime”. Nog geen maand later is ze alweer terug met een vervolg: “Gibson Girl”.
De intro breekt al meteen de grenzen van tijd en ruimte. De mix van futuristische instrumentatie en bluesy gitaarwerk lijkt wel op een samenwerking tussen Eric Clapton en Whitearmor, de mysterieuze producer van Drain Gang. De tekst barst op zijn beurt van ruwe sensualiteit. ‘You wanna love me right now, you wanna get alone with me. You wanna get my clothes off, and hurt me.’ Ethel manipuleert haar stem op een heel eigenzinnige manier, waarop ze iets weg heeft van een almachtige godin. Wanneer het nummer in stilte omhuld wordt, verwachten we een gruwelijke drop. De uiteindelijke beat is wat flauwtjes, maar dat maakt ze goed met haar harmonisch gezang. Wanneer daar nog eens een scheurende gitaarsolo bijkomt, zijn we helemaal klaar om op te stijgen. We krijgen verre van een “Stairway to Heaven”, maar krijgen wel een mooi paar engelenvleugeltjes cadeau.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
https://soundcloud.com/mothercain/gibson-girl
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
