Het was alweer van 2013 geleden dat er een nieuw album van Midlake uitkwam. Na Antiphon namen de vaandeldragers van de mystieke folkrock (ruim) de tijd om een vijfde langspeler uit te brengen. Het was de overleden vader van toetsenist Jesse Chandler die in een droom verscheen en zijn zoon opdroeg de band na al die jaren weer samen te brengen. Dat zijn beeltenis de coverhoes van het nieuwe album For The Sake Of Bethel Woods siert, is niet het enige eerbetoon op wat een erg persoonlijke plaat geworden is.
Drie singles moesten ons ervan overtuigen dat Midlake helemaal terug is. Het slepende “Meanwhile…” reflecteerde dan wel over de lange rustpauze van de band, maar wakkerde enkel een waakvlammetje aan onder ons enthousiasme. Pas toen het meer gebalde “Bethel Woods” uitkwam, was het duidelijk dat Midlake weinig van haar klasse had moeten inboeten. Drums en speelse pianogeluiden dansen om elkaar heen op een gejaagd nummer dat uitblinkt in de rijkdom van haar instrumentatie. Derde single “Noble” is dan weer het emotionele hoogtepunt dat ons enthousiasme op scherp zette voor dit album.
“Noble” brengt een knappe ode aan het zoontje van drummer McKenzie Smith die door een zeldzame hersenziekte nooit de leeftijd van twee jaar zou halen. Tegen alle verwachtingen is het dappere kind echter nog steeds in leven. Het nummer schippert erg fijngevoelig tussen dankbaarheid voor elke gewonnen dag en de radeloze vraag hoe een leven zo wreed kan zijn voor iets zo onschuldig. Het is het meest emotionele voorbeeld van een plaat die nooit erg ver van de leefwereld van haar scheppers geschreven is.
Wat Midlake op For The Sake Of Bethel Woods doet, is nooit enorm verrassend. Toch leidt elk nummer tot een ander zijuitstapje. Van typische binnenkomer “Commune”, over het precieze gitaargetokkel op “Glistering” tot het prachtige laagjeswerk dat “Dawning” is: de nummers zijn in hetzelfde bed geboren zonder eeneiig te zijn. Negatiever dan ‘ietwat braaf’ wordt het dan ook nergens. Enkel in de middenbeuk van het album durft de aandacht wat verslappen wanneer je hier en daar denkt een nummer al eens eerder gehoord te hebben.
Midlake is als een bed waar net een vers gewassen laken op gelegd werd. Vanaf het moment dat je het over je trekt, weet je dat je die cocon de komende tijd niet meer zal willen verlaten om je blote voeten op de koude grond te plaatsen. Dat de band aangeeft dat hun terugkeer ook ingegeven is door de zin om weer samen muziek te maken, spat van dit album af. Het resultaat is een album over vriendschap, familie en genegenheid. Wereldproblemen gaat de band er niet mee oplossen, troost biedt het des te meer.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
