Er zijn zo van die mensen met heerlijk rasperige stemmen, waar je een beetje verlegen van wordt. Wie ooit naar X Factor keek, zou het onder Alex Calliers mythische term de grain kunnen klasseren. Velen zien dit genetisch geschenk als de perfecte motivatie om frontman te worden van een metalband, maar Cautious Clay koos voor een ander pad. In plaats van zijn luisteraars’ adrenalinekanonnen over de rooie te laten gaan, verwent hij ze met golven van familiale warmte die vertrouwd en gewoonweg juist aanvoelen. Bijna exact een maand na zijn vorige single “Rapture in Blue”, is hij terug met “25/8”.
Clay weet verdomd goed dat zijn stem de meest zenuwachtige controlefreaks, in een zorgeloze roes kan wiegen. Zelfs wanneer het samenspel wordt vervolledigd, is de hypnose waar hij je aan veroordeelt onmogelijk te ontsnappen. Als een uitzonderlijk kalme bezetene ratelt hij door over alles waar hij spijt van heeft. Uiteindelijk wil je eigenlijk maar één ding: een dikke knuffel geven aan de arme vent, en hem garanderen dat alles snel terug goed komt. Zoals alle hypnoses heeft ook deze een vervaldatum. Wanneer je nog eens gaat luisteren, en ondertussen al een beetje gewend bent aan die goddelijke stem, besef je dat het nummer in zijn geheel een beetje platjes klinkt. Bovendien zingt hij zo vaak dezelfde noten dat je er na de vijfde draaitoer gewoonweg boos van wordt. Een nieuwe samenwerking met genregenoten, zoals het hemelse “Cheesin’”, zou zijn creativiteit misschien een hoognodig duwtje in de rug kunnen geven.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
