Saba heeft zichzelf altijd wat als een alternatief geprofileerd tegenover de gemiddelde ‘tough’ en harde rapper. De hiphopartiest uit Chicago brak met zijn vorige plaat CARE FOR ME uit 2018 ietwat door. Die doorbraak kwam er omdat dat album vol zat met voeling voor persoonlijke strubbelingen bij de huidige generatie en sterk geschreven teksten die ook weergaven wat er in het hoofd van Saba zelf afspeelt. Het heeft even geduurd, maar nu komt er een vervolg op die doorbraak.
De instrumentatie en beats van Few Good Things zijn zo goed als altijd funky en warm, en zouden even goed op een Anderson .Paak of Kendrick-album kunnen staan. Dat maakt Saba’s sound niet heel uniek, maar hij maakt die sound zodanig deel van hemzelf met levendige, onstuitbare flows en herkenbare verzen dat het er niet toe doet. De vele features houden zich vooral in de marge van de nummers, al dan niet in de vorm van een hook of een bescheiden refrein. Het is schijnbaar een voorwaarde geweest alle maskers te laten vallen, zijdezachte stemmen boven te halen en vooral oprechtheid te tonen om een feature op dit album te kunnen scoren. 6LACK en Smino halen bijvoorbeeld een fluwelen versie van zichzelf boven op “Still”. Net als stichtend lid van legendarische southern hiphop-collectief Bone Thugs-N-Harmony Krayzie Bone houdt de ‘dirty south’ een keer voor wat het is met een gladde vers op “Come My Way”.
Die fluwelen stemmen en warme instrumentatie verbergen echter vaak donkerdere onderliggende betekenissen. Op “Fearmonger” zou je je niet vergissen als je meteen aan iets zomers zou denken. Een speelse gitaar en groovy bas verstoppen, sowieso bewust, tekstlijnen als ‘Okay, every nigga that I know is scared of goin’ broke / I know if I fall back down, ain’t no one there to lend me rope’ en ‘I was scared to spend a dime, like, what if I die tomorrow?’. Allemaal met een speelsheid en funky bas die aan Thundercat doet denken, nog een reden waarom ‘Kendrickesque’ of To Pimp A Butterfly soms in de geest opduikt. Het geeft een zeker “Pumped Up Kicks”-gevoel van misplaatst comfort.
Op de afsluiter “Few Good Things” horen we nog voor eens benadrukt uit wat voor dubbel vaatje Saba tapt. ‘Glass half full, the other half was the emptiness / We turned a bunch of nothing to abundance / Few good things’, eindigt het album. Er zijn (slechts) een paar goede dingen in het leven, de klemtoon kan het negatief of positief maken, en die klemtoon kan er sommige dagen wel zijn en sommige dagen niet. Few Good Things houdt in zich twee kanten van dezelfde munt.
De cover van Few Good Things geeft de aantrekking van dit album eigenlijk al meteen prijs. Een ietwat neerslachtig uitziende man, omringd door bloemen. Qua symboliek is dat misschien niet heel diepliggend, maar zelfs in oppervlakkigheid telt toepasselijkheid voor veel. Op zijn best is Few Good Things warm en geruststellend, maar ook omslagtig in zijn teksten, en boven al eerlijk. De rijkelijke, kleurijke, haast fleurige beats contrasteren tegen de teksten van een persoon met een vervormd en somber wereldbeeld. Het is die dynamiek die Saba boven anderen zet, en zijn muziek interessant en benaderbaar maakt.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
