© CPU – Leni Sonck
Op semi-regelmatige basis wordt de Brusselse Botanique – die normaal vooral de Franstalige kant van ons land vertegenwoordigt – bezet door Nederlandstaligen. De inzet was ditmaal voor het eigenzinnige popproject Meetsysteem. De Amsterdamse Ricky Cherim koos via enkele omwegen en zijpaden voor experimentele pop en de formule lijkt bijzonder goed te werken. Zo was een van de eerste optredens ooit eentje op Lowlands, niet veel andere artiesten doen het de Nederlander na. In tijden waarin optredens schaars zijn en onzekerheid groot, strijkt Meetsysteem neer in onze hoofdstad.
Vooraleer Meetsysteem aan de beurt is, mag Mandy Pixel met haar dj-set het publiek proberen op te warmen. De zaal loopt langzaamaan vol terwijl we op een trip gestuurd worden naar een elektronische wereld waar alles zich in slow motion lijkt af te spelen. Hoewel een dj-set niet meteen ons favoriete voorprogramma is, bewijst Pixel al gauw dat ze meer is dan de gemiddelde dj op je laatste middelbare schoolfuif. Het overgrote deel van de tijd wordt de set eerder als achtergrondmuziek gezien terwijl iedereen bijpraat en het weekend inzet. Naarmate het einde nadert, wordt het geheel boeiender en overstemt het de dagelijkse verhalen over koffiemachines die stuk zijn en collega’s die alweer in quarantaine zitten. Mandy Pixel lijkt de tijd compleet uit het oog te verliezen wanneer ze ruim 45 minuten blijft doorgaan. We kunnen echter concluderen dat de fijne set ontelbare keren beter tot zijn recht zou komen ergens ver na middernacht op een experimenteel festival.
© CPU – Leni Sonck
Nadat de zaal een kwartiertje verlucht wordt – dankjewel liefste regering voor deze vrijwel onwerkbare maatregelen -, is het tijd om ons over te geven aan de wereld van Meetsysteem. We beginnen rustig met een ingetogen opvoering van Ricky Cherim, maar na het eerste nummer roept hij zijn band op het podium en dan is het gedaan met de rust. Knaldrang zit eens als een duiveltje op onze schouder, dan weer is het de luidste gedachte in ons hoofd. Kortom, een zittende setting is niet meteen waar je op hoopt wanneer Meetsysteem langskomt. Hoewel het geheel er op het eerste gezicht nogal statisch uitziet, ervaar je dat absoluut niet zo wanneer je je laat meevoeren op het pad dat de Nederlanders uitstippelen.
Op Cr:GO werkte Ricky Cherim met heel wat muzikale vrienden samen en voor de gelegenheid mochten enkele daarvan mee afreizen naar Brussel. Zonder veel uitleg lopen ze het podium op en af om hun bijdrage te leveren. De eenvoud en schijnbare absurditeit passen perfect bij de sfeer die de band neerzet. Eens vervreemdend, dan weer uiterst gezellig. Uiteindelijk brengt Meetsysteem poëzie op muziek; de tekst en instrumentatie lijken vaker wel dan niet een eigen leven te leiden en toevallig samen te komen. De muzikanten kleuren dan ook vooral de achtergrond in terwijl het frontman Ricky is die het verhaal schrijft. En dat op geheel eigen wijze.
© CPU – Leni Sonck
Het ingetogen begin is al lang verleden tijd, want de beats die naar ons gehoor gestuurd worden, zijn eerder te typeren als (uiterst) dansbaar. Zo begint “Heel Even Niets” met een stevige beat en vervloeken we al snel de stoelen waarop we zo nodig moeten blijven zitten. “Ons Lied Voor de Alien” wordt dan weer gekenmerkt door allerlei gekke bliepjes, waardoor ook de experimentele kant van de Nederlanders nog eens extra in de verf gezet wordt. Tussendoor probeert Ricky Cherim het Nederlandstalige publiek in het Frans toe te spreken, wat niet meteen een groot succes is, maar vooral voor een luchtig moment tussen twee muzikale blokken zorgt. Afsluiten doet Meetsysteem met “Sinaasappels”, een vreemde titel die weinig andere muzikanten tot een boeiend geheel zouden kunnen verwerken.
Een tikkeltje bizar, een stuk absurder en vooral heel erg fijn: dat is Meetsysteem in de Botanique. De praatzang van Ricky Cherim profileert zich als poëtische uiting over experimentele popmuziek die karakteristieken van heel wat andere genres vertoont. Ruim een uur wist de Nederlander ons in de ban te houden met hun creaties. Volgende keer zien we de band dan ook graag terug in normalere omstandigheden, want er moeten wat danspasjes ingehaald worden.
