De opkomende Venezolaanse artieste Maddie Moon brengt drie weken na de release van haar single “my boy” meteen haar debuut-ep A Place for Emotional Humans uit. De singer-songwriter en multi-instrumentaliste, wonende in Spanje, haalt vooral inspiratie uit het heelal en de retro-esthetiek van de jaren zeventig en tachtig. Maddie Moon trekt je binnen met haar kwetsbaarheid en houdt je in haar weelderige wereld door melancholische liedteksten over liefde waarmee de meeste mensen zich kunnen identificeren.
A Place for Emotional Humans, gedreven door genres als indiepop, bedroompop en dreampop, werd helemaal door Maddie zelf geproduceerd tot in de perfectie. De vijf nummers gaan over emotioneel gevoelig zijn in deze tijd vol overprikkeling en oppervlakkige/apathische mensen, maar ook over liefde en liefdesverdriet. Op deze manier roept Maddie Moon een sfeer op die elk individu net het perfecte vleugje escapisme biedt.
De eerste track van haar debuut-ep, “begging for love”, ontstond op een augustusnamiddag toen Maddie nadacht over hoe emotioneel gehecht ze is aan de mensen van wie ze houdt. Zelf heeft ze het volgende te zeggen over het nummer: ‘Geliefd willen zijn en willen dat iedereen je aardig vindt, wanhopig vrienden willen hebben maar te veel angst en opdringerige gedachten hebben om met anderen te kunnen delen. Het kan ook gezien worden vanuit het oogpunt van een giftige relatie, waarbij de andere persoon niets geeft om de gevoelens van zijn partner’. Ondanks de dualiteit tussen de beschrijving van Maddie Moon en de dreampopklanken op het nummer zelf, is “begging for love” een betoverend stukje muziek dat je naar meer doet verlangen.
Dit verlangen wordt snel en volkomen ingelost door “my boy”. De single is geïnspireerd door “Just Like Heaven” van The Cure en Maddie liet zo het liefdesverhaal van haar en haar partner helemaal tot leven komen. Op “let’s go” is de retro eighties esthetiek goed te merken. De dromerige melodie ontstaat door een koppeling tussen haar zeemzoete stem en luchtige synths die je mee willen trekken naar de wolken. De track is vrij puur en hypnotiserend en mengt bovendien melodieën en teksten tot één geheel, waardoor de romantiek die er van uitgaat, zich onmiddellijk met ons allen verbindt.
“empatía” is het enige nummer op de ep dat Maddie Moon schreef in haar moedertaal, het Spaans. Je merkt meteen de emotionele kwetsbaarheid die ze blootlegt, terwijl ze gebruik maakt van ritmische gitaren en uitzonderlijk ook een saxofoon. Het is een nummer waarop je je hart gerust kan ophalen, een verzachtende, auditieve balsem voor angst en andere negatieve gevoelens. De essentie van Maddie Moon is een dimensie van melancholische teksten in samenspel met een unieke, magische energie. Deze combinatie zorgt voor een buitenaardse sfeer die elk individu verbindt met zijn innerlijke ziel naarmate de melodie vordert.
Naar het einde toe bouwen de klanken geleidelijk aan af in vergelijking met de eerste nummers op A Place for Emotional Humans. De instrumentatie op “thinking about you” bestaat uit niet veel meer dan een akoestische gitaar gecombineerd met Maddie Moons tedere stem. Het heeft daardoor veel weg van een nummer dat op het einde bij de ondertiteling van een coming of age-film gespeeld kan worden.
Maddie Moon geeft je op A Place for Emotional Humans het gevoel dat het helemaal oké is om jezelf te zijn. Met een zachte en warme benadering van vertellen van verhalen geeft ze iets uit de diepste hoeken van haar hart en ziel en nodigt ze je uit in dit verhaal dat ze met zoveel zorg maakte. De ep is als een muzikale suikerspin: zoet en dromerig.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
