Nadat hij jarenlang bij bands als The Germans, Hong Kong Dong, MDCIII speelde, verschijnt er met Enthusiasm voor het eerst ook een langspeler van Lennert Jacobs. Hoewel het idee al geruime tijd aanwezig was, bleken de omstandigheden nu eindelijk rijp. Het resulteert in een gloednieuw project waarbij Jacobs in eerste instantie vertrekt vanuit eigen ideeën en composities, maar gaandeweg toch de hand reikt aan gelijkgestemde zielen zoals onder meer Sarah Yu Zeebroek (Hong Kong Dong), Geoffrey Burton (Arno, PJDS,..), Mattias De Craene en Noah Melis (Bed Rugs).
Kenmerkend zijn de gretigheid en gulzigheid om muziek te maken en die te onderzoeken vertrekkend vanuit een ongebreideld enthousiasme. Dat maakt ook dat Enthusiasm een eerder onconventionele plaat werd waarbij Jacobs zélf vrijwel alles naar zich toetrekt. Van drums over synths en percussie, naar een batterij van loopstations en samplers. Dat klinkt werkbaar goed, zeker voor wie weleens vaker off mainstream gaat en zodoende belandt bij platen en projecten die buiten de hitparades vallen (nvdr: Enthusiasm is een samenwerking is tussen het WERF label en het progressief ingestelde Les Ateliers Claus).
Enthusiasm is een best eigenzinnige, zich in allerlei bochten kronkelende, werkende plaat. Dat maakt opener “Schwalbe” gelijk al duidelijk. Wat verderop: “Emoji In Limbo”, een hoogst bijzonder feestje met huiveringwekkende synths, keys en drumloops als basis, waarbij allerlei speelse geluiden voorbij komen. Als luisteraar beland je in een soms bevreemdend muzikaal universum waarin creativiteit en speelplezier het duidelijk winnen van gelijk welke verwachtingen. Zo krijg je met “The Mission” een zowaar spookachtige, maar hoogst trippy compositie voorgeschoteld, terwijl “Hellbender II” een geestig over-the-top melodie herbergt.
Jacobs brengt geen gemakkelijke of voor de hand liggende muziek. Net dat maakt diens dolle escapades en geflirt met krautrockerige echo’s van Can, Neu en Eno zo interessant. Enthusiasm is geboren vanuit de optiek om te avonturieren. Dat merk je ook duidelijk aan griezelige composities als het lichtjes aan Portishead verwant zijnde “Nana’s Thema”. Een van de meest uitgesproken hoogtepunten op de plaat is “Don’t Be Funny”, een erg opwindende uptempo track die elementen uit krautrock, funk, rock, disco en dance heerlijk met elkaar combineert. Overigens zouden we op basis van afsluiter “Dusty Hill” niet erg verbaasd opkijken als David Lynch voor de filmscore van een van zijn opkomende projecten Lennert Jacobs contacteert.
Hoewel het Jacobs zelf is die op Enthusiasm de lijnen uitzet, is de inbreng van zijn medemuzikanten essentieel. Zij helpen mee om een soms donkere, mysterieuze maar uiterst fascinerende geluidswereld te boetseren. Dat al deze muzikanten met hun eigen projecten ook altijd de randjes opzoeken, helpt bij de ontwikkeling van de songs die Lennert Jacobs op zijn eentje brengt. Het muzikale avontuur lonkt. Of zoals Jacobs het zélf formuleert: ‘stick a needle in and activate’.
