All Eyes On Hip Hop mocht vorig jaar vijftien kaarsen uitblazen, maar hun verjaardagsfeest moesten ze om de voor de hand liggende reden met een jaar uistel vieren. Uitstel is gelukkig geen afstel en dat was ook te merken aan de uitgelaten sfeer die er hing in de grote zaal van de Vooruit. All Eyes On Hip Hop groeide doorheen de jaren uit tot een instituut in de Belgische hiphopgemeenschap en serveerde om dat te vieren een scherpe programmatie met een aantal internationale en nationale toppers. Vooral Pa Salieu, Dreya Mac en Frenetik lieten een goede indruk na, terwijl de ster van de avond Central Cee het vooral moest hebben van de sfeer.
Openen is nooit gemakkelijk, zeker als een groot deel van de zaal nog zijn weg moest vinden naar de Vooruit. Lokalmatador en ervaren rot Spreej had dus geen gemakkelijke opdracht, maar daar liet hij zich niet te veel door leiden. Met een aardige podiumpresence, goede tracks en optimisme leverde hij een half uur durende set die nooit echt wist te vervelen. Hier en daar werden er ook nieuwe nummers van de aanstaande ep uitgetest en die klonken naar onze smaak zeer veelbelovend. Op het einde toverde Spreej nog een Brussels konijn uit zijn hoed (of pet) in de vorm van Jay Mng, om uiteindelijk definitief af te sluiten met een a capella en een steviger nummer. Al bij al een fijne start waar meer volk zeker verdiend voor was geweest.
Ook voor TopNotch-protégé Ramzi was er nog geen al te grote opkomst, al vulde de grote zaal van de Vooruit zich wel aardig naarmate zijn optreden vorderde. Live bleek Ramzi wel niet even stevig als op plaat en daardoor duurde het even voor de vonk met het publiek effectief oversprong. Het viel trouwens op hoeveel de Antwerpse rapper leunde op zijn backtrack en nog wat zoekende leek op het podium. Ook zijn meegebrachte vrienden waaronder Millson9 en Chardy konden daar weinig aan veranderen, maar Ramzi had wel nog een grote as in zijn mouw zitten die hij helemaal voor het einde bewaarde. Met de jarige DIKKE haalde hij immers een van de populairste Belgische rappers van het moment uit de coulissen en zo brachten ze samen “XXL” en “Paris Hilton”. Genoeg potentieel om er een denderend live optreden van te maken is er bij Ramzi genoeg aanwezig, maar dat zien we op termijn wel goed komen.
Voor velen was de Britse Dreya Mac gisteren nog een nobele onbekende, maar al in de eerste minuten had ze de harten van AEOHH in storm verovert. Met een heerlijk enthousiasme, dikke tunes en toffe flows bracht ze van begin tot einde een energieke set waar heel de zaal vrolijk van werd. Met nummers als “Time” en “Kick It” bespeelde ze het publiek alsof ze al jaren een ster is en dan bleek ze ook nog eens een geboren entertainer te zijn die met de juiste aanpak het publiek steeds meer kon opjutten. De eerste moshpits werden geopend en in het voorlaatste nummer liet ze het zich niet ontnemen om zelf even het publiek in te duiken. Dreya Mac is geboren voor het podium en had niet alleen de coolste moves, maar was gisteren ook de grootste positieve verrassing van heel de avond.
L’or Du Commun hebben we de laatste jaren al een aantal keer aan het werk gezien en ook gisteren konden ze hun sterke livereputatie onderstrepen. Hun meest recente album Avant la nuit brachten ze in mei uit en ondanks dat ze dat nog maar weinig konden voorstellen aan een live publiek, stond de set in de Vooruit als een huis. De taalbarrière maakte het in het begin nog wat zoeken, maar toch ontdooide de boel snel dankzij de hapklare nummers van L’or Du Commun. Vooral “Négatif” en slotakkoord “Apollo” werden warm onthaald en kregen de massa op het einde uiteindelijk mee. Een uitzinnig concert zoals de mannen dat in Brussel of Wallonië voor mekaar krijgen, lukte net niet in Gent, maar L’or Du Commun toonde zich desondanks als een goed geoliede act die weet waar ze mee bezig zijn.
In januari bracht Frenetik zijn eerste album Jeu de couleurs uit en dat lauwerden we met een vijfsterrenreview. De Brusselse rapper veroverde inmiddels ook Frankrijk en speelde er de afgelopen weken een paar grotere shows, maar gisteren mocht hij eindelijk nog eens in eigen land optreden. De set op All Eyes On Hip Hop was een van zijn eerste optredens in Vlaanderen en zorgde ervoor dat de zaal voor het eerst op de avond echt vol liep. Geflankeerd door twee bodyguards zette hij een goede set neer die een slimme opbouw had en eigenlijk nooit wist te vervelen. We kregen onder meer sublieme uitvoeringen van “Infrarouge” en “Ragnarok” te horen en op het einde werd het zelfs even ingetogen dankzij “Noir sur blanc”.
Het leek wel alsof iedereen maar voor een iemand was gekomen, genaamd Central Cee. Kort nadat Frenetik zijn set afrondde, scandeerde de overvolle zaal al de naam van de Britse superster terwijl de change-over nog niet helemaal was afgerond. De sfeer zat dus al goed en na een gebruikelijke opwarming van zijn dj kwam hij een klein kwartier later onder luid gejoel in een dikke winterjas het podium op. Alleen was hij niet gekomen, want Central Cee had zijn hele crew (en vriendengroep) meegenomen uit Londen en die hadden duidelijk zin in een feestje. Dat er weinig live werd gerapt was voor het meerendeel van de zaal een bijzaak, want zij smeten zich volledig op de tonen van hits als “Commitment Issues”, “Obsessed With You” en “Loading” zorgden voor een uitgelaten verjaardagsfeest.
Pa Salieu groeide doorheen de afgelopen twee jaar uit tot een van de spraakmakendste artiesten uit het Verenigd Koninkrijk en werd in januari zelfs uitgeroepen tot BBC Sound of 2021. De verwachtingen voor zijn eerste passage op Belgische bodem was dan ook hooggespannen en teleurstellen deed hij gelukkig niet. In zijn thuisland brengt Pa Salieu zijn verfrissende genrefusie steevast met een liveband en alhoewel hij deze noodgedwongen thuis moest laten, waren we getuige van een vermakelijk optreden waar nummers uit Afrikan Rebel en Send Them To Coventry knap werden afgewisseld. Er werd vlijtig gedanst op de aanstekelijke ritmes van onder meer “Glidin’” en ook zijn live raps (zonder backtrack!) maakten een heel erg goede indruk, waardoor we een half uur lang op onze wenken werden bediend. Een fijne climax dus om uiteindelijk de Gentse nacht in te duiken.
