Maximillian had van jongs af aan al gevoel voor ritme en muziek. Als kleuter zat hij thuis vaak te zingen en maakte hij lawaai met alles wat hij te pakken kreeg. Maar naarmate hij de pubertijd naderde, werd zijn leven zwaarder, waardoor hij in een overlevingsmodus terechtkwam en muziek naar de achtergrond verdween. Dit veranderde allemaal toen Maximillian een Pink Floyd-optreden met zijn vader bijwoonde. De sfeer, het publiek en de muziek waren als een openbaring voor hem. Dit was het moment waarop hij besloot om niet langer de luierik en einzelgänger uit te hangen. Hij ging op zoek naar wie hij echt wilde zijn, overtuigde zijn ouders van zijn droom en ging naar een kostschool waar hij zangles kreeg en de basis van instrumenten onder de knie kreeg. Zo begon hij zijn eigen teksten te schrijven en gaf hij optredens op school en thuis.
Al het harde werk loonde in 2019 toen hij bij Universal in Denemarken een kans kreeg. Zijn debuutsingle “Beautiful Scars” kende de nodige aandacht via Spotify en in een mum van tijd verzamelde hij miljoenen streams en views. Op onze radar verscheen hij eind 2019 toen “Ripples” ons meteen vastgreep. Maximillian toonde zijn potentieel in 2019 en 2020 met verdere singles en een ep. Persoonlijke en diepgaande teksten zijn een sterkte van de zanger, qua muziek zijn het vaak ballades die de tekst volledig ondersteunen. Ofwel krijg je een poppy, upbeat nummer dat in de categorie van Lauv of Craig David kan geplaatst worden, maar toch met een eigen touch. Nu verschijnt zijn debuutalbum Too Young, een langspeler waarop de jonge Deen zijn kunnen wil bundelen om zijn veroveringstocht verder te zetten.
Too Young opent met “Turn Around”, een prachtige ballade die rustig de mood zet aan de hand rustig pianospel dat gaandeweg ondersteuning krijgt van strijkers. De focus ligt meteen op de tekst en de mooie stem van Maximillian. Dat hij met veel gevoel ballades weet te maken, is meteen weer duidelijk geworden. Nadien schakelt hij naar een sound die Lauv en Sam Smith doet samensmelten. Dit is Maximillian meteen op zijn best, gefocust op het geheel en perfect in evenwicht. Hij neemt je meteen mee, grijpt je bij de keel en steekt meteen nog een tandje bij op “With You”, dat wat meer upbeat en happier klinkt.
De vlinders waarover hij zingt, voel je als het ware rond je fladderen. We zijn drie nummers ver en we zitten mee te bewegen op steengoede popmuziek. Alsof hij zelf moet beseft hebben dat dit niet een heel album kan blijven boeien, verandert de sfeer op het album, wordt het geheel wat zoeter en krijgen we diepere bassen, r&b-invloeden en leuke vibes, met als hoogtepunt “Purple Trees”. De teksten van de vlinders verdwijnen en maken plaats voor gevatte teksten, met prachtige quotes als ‘Call it cold shoulder / But I will call it game over’ in “Love Like This”. En toch voelt de shift niet bruusk, maar goed opgebouwd en doordacht.
De goede flow die er tot dusver in zat wordt plots gebroken door het enige dieptepunt op het album, “Losing Game”. Plots voelen we het idee opkomen dat we tot hiertoe te verwend zijn geweest en onze verwachtingen mogelijks al te hoog zijn komen te liggen. Maar zo diep het water leek te zijn, zitten meteen we terug pootje te baden in helderblauwe wateren op opvolger “Cheater”. Het gevoel is terug en we kunnen ons mede dankzij de samenwerking met Lova helemaal inleven in de tekst, waardoor we midden in het verhaal tussen twee vuren lijken te zitten. Quotes als ‘I don’t fuck with a cheater / So I don’t fuck with you either’ laten weinig aan de verbeelding over, wat de inleving des te makkelijker maakt. Afsluiten doet Maximillian door nog enkele mooie ballades op ons los te laten, waarbij Ed Sheeran jaloers zou zitten luisteren naar wat hij miste op zijn album =. Wij kunnen enkel maar genieten tot de laatste noot van het album.
Toen we Too Young voor de eerste keer opzetten, was het ons niet helemaal duidelijk wat te verwachten. Maximillian had eerder al wat van zijn talent laten zien, maar dat hij een niveau kon behalen dat ons een hele langspeler zou boeien? Dat hadden we niet zien aankomen. Een album met ballades, poppy nummers en zelfs wat r&b-zwoelheid dat zo volwassen, evenwichtig en boeiend klinkt, het verrast ons helemaal. Met dit album grijpt Maximillian je bij de keel zodat je overstag gaat, maar meer nog, hij is er in geslaagd om een album te maken dat met elke luisterbeurt groeit. Too Young is een streling voor het oor en een van de strafste debuutalbums van dit jaar. Als hij “Losing Game” achterwege had gelaten, was hij weggekomen met vijf sterren.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!
