© CPU – Larissa Zenner
In Eeklo ging gisteren de allerlaatste Oost-Vlaamse voorronde door en streden wederom zes acts om een plekje in de finale. De jury kreeg het niet gemakkelijk, want tijdens de afgelopen voorrondes hebben we al heel wat interessante dingen kunnen ontdekken. Gisterenavond zagen we voor de laatste keer nog eens zeer uiteenlopende acts te zien, waarvan uiteindelijk drie acts op 18 december in de Gentse Vooruit mogen aantreden om uiteindelijk als winnaar van deze tweede editie uit de bus te komen. De avond werd bovendien charmant aan elkaar gepraat door Sound Track ambassadrice Meskerem Mees.
© CPU – Larissa Zenner
Gisteren was een grote dag voor Lotte Lauwers, want ze stond als Patches niet alleen op het podium van Sound Track. Haar tweede ep Silver Foxes zag gisteren het levenslicht en werd meteen in een zinderende show voorgesteld. Onder begeleiding van haar producer Aram Santy en drummer Ruben Vanhoutte (Tamino), kwam de nieuwe muziek bijzonder goed tot zijn recht. Muzikaal ligt de muziek ergens tussen The XX, Sade en Sylvie Kreusch waardoor haar muziek ook iets is voor een groter publiek. In “Hot Enough” liet ze de temperaturen, die door de eerdere nummers al waren opgelopen, nog eens stevig stijgen door zeer intrigerende arrangementen en vooral een prachtige vocale prestatie. De magie rond Patches neemt alsmaar toe en zien we niet snel in rook opgaan.
© CPU – Larissa Zenner
Cesar Quinn bracht eerder dit jaar hun debuutalbum Opal uit, waarmee ze deze zomer op Gent Jazz mochten uitpakken. Ze moesten dus hoge verwachtingen inlossen, maar gelukkig leek dat geen al te grote klus te zijn voor de band rond frontman Frederik Daelemans. De groep bracht pop met een jazzy randje, wat zich weerspiegelde in sluwe tempowissels en openbloeiende drumpartijen. De cello was uiteindelijk de ultieme toevoeging om het plaatje nog wat extra kleur te geven, want het zorgde voor een onverwachte dynamiek in samenspel met de andere instrumenten. Er zat zowel iets sinisters als romantisch in de nummers, wat voor een steeds enthousiaster wordend publiek zorgde. De vijf tracks die we gisteren gehoord en gezien hebben, smaakten overduidelijk naar meer.
© CPU – Larissa Zenner
Niemand zal ons kunnen tegenspreken als we zeggen dat Iskander Moens muziek ademt, want in verschillende projecten toonde hij al zijn muzikaliteit. Gisteren zagen we hem voor het eerst onder eigen naam en bracht hij zijn intiemste set tot nu toe. Samen met zijn vriendin Marthe, kregen we singer-songwriterpop die snel te verteren valt en vooral heel hard aan zijn goede vriend Milo Meskens doet denken. Het gebrek aan vernieuwende elementen speelde hem uiteindelijk parten, want geen enkel nummer sprong er echt uit of bezorgde ons kippenvel. Waaraan dat ligt, weten we niet want zingen kan hij wel. Misschien was het iets te voorspelbaar en hadden we het gevoel dat we de set al tien keer zagen. Een plekje in de finale zit er misschien niet in, maar een plekje op de nieuwe Knuffelrock zeker wel.
© CPU – Larissa Zenner
Niets mee aan te vangen. Het zijn niet onze woorden, maar is de Nederlandse vertaling van Shikata Ga Nai zoals Meskerem Mees het mooi aankondigde. Sinds het middelbaar is het vijftal al bevriend dus een gezamenlijk project zat er al lang aan te komen. Het funky en jazzy geluid dat daarbij ontstaat, heeft heel wat elementen die kunnen bekoren en de mengelmoes aan geluiden heeft een duidelijke richting, maar ook bij hen missen er nog wat puzzelstukjes. In zijn geheel is het al redelijk duidelijk dat de silhouet een mooie toekomst belooft, maar nog wat essentiële zaken zoals podiumpresence of interactie zouden het publiek nog wat meer kunnen opzwepen tijdens de nummers zelf. We grooven dus al graag mee met Shikata Ga Nai, maar denken dat ze nog wat meer diversiteit in de spanningsopbouwen kunnen steken.
© CPU – Larissa Zenner
De allerlaatste act van deze Oost-Vlaamse voorrondes was de rapper TaYYou, die gisterenavond de enige vertegenwoordiger van hiphop was en dus de moeilijke taak kreeg om het publiek afsluitend mee te krijgen. De lokale chiro kwam even piepen, maar ook zij hadden snel door dat dit niet de act van de avond werd en besloot na twee minuten terug hun fluovestje aan te doen om door te gaan. Vocaal was TaYYou vooral niet zeer zuiver en ook zijn timing was niet altijd hoe die hoorde te zijn. De beats op zich hadden een leuk sfeertje en de danspasjes waren aanstekelijk, maar voor de rest was er weinig boeiend aan deze aanstrevende rapper. Het had de verrassing kunnen worden omdat het muzikaal iets helemaal anders was in vergelijking met de rest, maar echt blij werden we door de show nie
Na wat wikken en wegen maakten we volgende top 3:
1. Patches
2. Cesar Quinn
3. Shikata Ga Nai
Ook de jury was van de zelfde mening en verkoos deze drie acts uiteindelijk tot finalist. Op 18 december strijden bovendien ook Alioth, Dishwasher_, Juliann x Twow, Michelle en Scarificator in de grote Oost-Vlaamse finale.
