Sinds 1998 vormen broers Keith en Jordan Buckley samen met hun equipe Every Time I Die. De Amerikanen zijn gekend voor hun hardcore punk en worden vaak genoemd als medevormgevers van het genre metalcore. Vijf jaar geleden bracht Every Time I Die ons nog Low Teens, het discutabele hoogtepunt van hun carrière. Met onder andere een feature van Brendon Urie losten ze toen alle verwachtingen in.
Nu is Every Time I Die eindelijk terug met Radical. Zoals nog bands eindigden de Buffalo boys het opnemen hiervan al voor de coronacrisis. Toch stelden ze hun release uit om het nieuwe album te koppelen aan een tour. Wij vinden alvast dat Radical het wachten waard was. Na een carrière van 23 jaar vinden de Amerikanen namelijk nog altijd manieren om zichzelf te vernieuwen. Zelfs op hun langste album tot nu toe.
Bij het eerste nummer “Dark Distance” neemt Every Time I Die onmiddellijk een beukende start. Met een nadruk op de bass en brutale lyrics zoals ‘Spare only the ones I love, Kill the rest’ sleuren de New Yorkers ons onmiddellijk mee in het album. Zanger Keith gaf achteraf wel aan dat een nummer dat vraagt om een plaag nu misschien niet meer helemaal gepast is. Hierna volgen enkele van de singles, die we het voorbije jaar reeds konden beluisteren. Hoewel de band altijd voorzichtig omgaat met politieke thema’s, snijden ze er nu toch enkele aan. Zowel de verdeeldheid die heerst in de Amerikaanse politiek en politiegeweld worden aangekaart in het brutale “Planet Shit”.
Op “All This And War” krijgen we Josh Scogin (ex-zanger van The Chariot en Norma Jean en huidig zanger van ’68) als feature te horen. Het nummer voelt een beetje als een storm op zee, waar je heen en weer wordt gesleurd door tempo changes en chaotische melodieën. Daarna volgt de kalmte na de storm met “Thing With Feathers”, een enorm kwetsbaar nummer over het overleden zusje van de twee broers. Het lied belichaamt de woede die rouw met zich meebrengt en de sereniteit die men kan vinden in de dood.
Terwijl we hierna als luisteraar even willen bekomen, gunnen de Amerikanen ons geen ademruimte. Wat volgt is klassieke Every Time I Die met groovy melodieën en onverwachte tempowisselingen. Hoewel alle nummers op zich wel goed zijn, kon het album er zeker enkele missen. Zonder “Hostile Architecture”, “sexsexsex” en “The Whip” hadden ze hetzelfde resultaat bekomen. Het voorlaatste nummer “People Verses” is opnieuw een furieus protestlied waarin zanger Keith zich tesktueel overtreft. ‘Righteous angеr sprung from love is not the same as the fury of a cornered rat’ en ‘I’m not allowing anyone who’s not allowing everyone this far’ zijn slechts enkele voorbeelden hiervan.
Zelfs na negen albums tonen de New Yorkers op Radical ons nog altijd dat ze bij de top van de metalcore scene horen. Furieuzer dan ooit geeft Every Time I Die de pre-coronawoede weer die heerste in Amerika. Met groovy chaotische melodieën en pijnlijke rauwe tot soms theatrale vocalen weten de Amerikanen te overtuigen. Zanger Keith Buckley vertelde in een interview dat Radical misschien het laatste Every Time I Die-album ooit zal zijn. Laat deze ervaring je dus niet voorbij gaan.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
