Het is alweer tweeëntwintig jaar geleden dat Coldplays debuutalbum Parachutes verscheen en de wereld met verstomming sloeg. Hun ster rees snel verder aan de hemel, tot hun beste album tot op heden Viva La Vida or Death and All of His Friends uitkwam. Nadien gingen ze op zoek naar een format dat een breder publiek aansprak. De laatste jaren kregen we echter twee gezichten van Coldplay te zien. Met A Head Full of Dreams kregen we een flauw album met ballades en stadionpop, maar diens opvolger Everyday Life was hun beste worp sinds Viva La Vida or Death and All of His Friends. Halverwege 2021 liet Coldplay nieuwe muziek los op de wereld (en het heelal), waaruit de spreidstand van de band weer naar voren kwam. Daarom was het afwachten wat de negende plaat, Music of the Spheres, zou brengen. Wij konden drie delen in het album onderscheiden.
Zoals verwacht krijgen we weer een portie stadionpop voorgeschoteld van de heren. “Higher Power” en “My Universe” kregen we al als opwarmertjes, maar in dezelfde stijl vinden we ook “Humankind” terug. Deze drie nummers lijken nog te dateren uit hun Mylo Xyloto–periode. Het zijn uptempo nummers met soms een te overenthousiaste en schreeuwende Chris Martin, al doet zijn karakteristieke stem je dit gauw vergeten. De samenwerking op “My Universe” met BTS had waarschijnlijk als doel om commercieel te scoren, waar beide groepen meer dan in geslaagd zijn.
Helaas zijn er dus nog twee delen terug te vinden op het album, die een duidelijk spreidstand tonen. We hopen dat de heren van Coldplay lenig genoeg zijn, want ze komen op Music of the Spheres dicht bij de spagaat. Zo krijgen we een samenwerking met Selena Gomez onder de noemer “Let Somebody Go”. Het werd een ballade, die lijkt op een goedkope poging om de kwaliteit van “Fix You” te behalen, maar zelfs de inbreng van Selena Gomez kan dit nummer niet redden van de ondergang. Ze zingen samen ‘That it hurts like so’, en eerlijk gezegd, dat geldt ook voor ons bij het beluisteren van dit nummer. Het absolute dieptepunt kent het album met “∞” (Infinity Sign). Het is een interlude van bijna vier minuten, gekenmerkt door synthesizers uit het Mylo Xyloto-tijdperk. Als je goed luistert, hoor je op de achtergrond een minuut lang de melodie van “Ole Ole Ole (We Are The Champions)”. Wat het doel van “∞” (Infinity Sign) is, ontgaat ons volledig. Het mocht, wat ons betreft, eerder in de vuilbak beland zijn dan op een album.
Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel en is Coldplay er toch in geslaagd om drie kwalitatieve nummers af te leveren op Music of the Spheres. “♡” (Human Heart) is bijvoorbeeld een pareltje. Het gospelnummer valt op door een prachtige samenzang en het laat je puur genieten van de verschillende stemkleuren van Chris Martin, We are King en Jacob Collier. Hun rockkantje tonen ze op “People of The Pride”. Matt Bellamy van Muse zou hier zomaar aan meegewerkt kunnen hebben. Het toont alvast dat Coldplay nog steeds evolueert en in staat is om goede muziek te maken.
Eindigen doet Music of the Spheres in stijl en met schoonheid dankzij “Coloratura”. Dat nummer duurt tien minuten, maar vliegt voorbij en mocht gerust nog langer duren. Het is een moderne vorm van een symfonie. “Coloratura” begint met virtuoze pianoklanken van Chris Martin. De harp brengt je al in hogere sferen voordat de zanger nog maar een noot heeft gezongen. Na twee minuten wordt zijn zeemzoete stem toegevoegd om het verhaal te vertellen. In de track zitten heel wat elementen die kenmerkend waren op hun eerste vier albums. Deze elementen worden afgewisseld en versmolten, waardoor het nummer schakelt van stijl, ritme, sfeer en gevoel. Wat ons betreft een meesterwerk dat duidelijk op het verkeerde album terecht is gekomen.
De angst was groot dat Coldplay met Music of the Spheres opnieuw een platte, commerciële poging ging wagen om hun fanbase te vergroten. Van hun typerende stadionpop krijgen we het noch warm, noch koud, maar het hoort intussen bij Coldplay. Helaas slaan ze de bal toch ook echt volledig mis met enkele nummers. Op Music of the Spheres zien we duidelijk de spreidstand van Coldplay terug en vragen we ons af of het voor hen geen kwelling moet zijn om steeds een balans te zoeken tussen een zo groot mogelijk publiek aan te spreken of hun muzikale talent echt volledig te benutten om zich kwalitatief te onderscheiden.
Op 5 en 6 augustus 2022 kan je alvast zelf gaan oordelen in het Koning Boudewijnstadion. Om er deel van uit te maken, zal je vrijdag 22 oktober vanaf 10u00 voor je computer moeten zitten.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify!
