Het najaar is begonnen en dat betekent ook dat er heel wat muziekwedstrijden op zoek gaan naar jong geweld. Voor de tweede keer gaat Sound Track op zoek naar het geluid van morgen. De komende weken zullen maar liefst 136 artiesten 23 clubs en jeugdhuizen onveilig maken en dat allemaal voor een felbegeerd finaleticket. Het eerste Sound Track-weekend van 2021 is er dan ook eentje om U tegen te zeggen; zo waren er op zaterdag maar liefst vier selectierondes in evenveel provincies. In Ternat mochten Jolien, Stadswacht, First Floor, 23CRW, MAVEE en Miran het publiek proberen te bekoren.
Jolien kwam als eerste uit de bus tijdens de loting en mocht dan ook de tweede Vlaams-Brabantse voorronde van Sound Track aftrappen. Samen met haar vijfkoppige liveband, bestaande uit onder meer Lani Pellegrini, die met haar eigen project LANI in Oost-Vlaanderen deelneemt, en Hannes Cuyvers, die we kennen van RHEA en Ramkot, brengt de zangeres aanstekelijke popliedjes met een elektronisch randje. Fijne gitaarpartijen en mooie samenzang kleuren het geheel in, waardoor Jolien de lat meteen hoog legt voor de rest van de avond. De band speelde voor het eerst samen, waardoor we nog wat podiumprésence misten, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door het muzikale potentieel dat onze oren bereikte. Dat er ruimte is voor groei bewijst ook het laatste nummer van de korte, doch krachtige set. Al snel ontplooit de song zich tot een steeds groter wordend geluid, wat ervoor zorgt dat de band op een hoogtepunt eindigt.
De soundcheck had een van de nummers van Stadswacht al grotendeels verraden, maar uiteindelijk maakte dat niet veel verschil. We kregen een soort mix te horen van Clouseau en Tourist LeMC die je zatte nonkel tijdens een familiefeestje weleens probeert te evenaren. De band – die overigens niet te verwarren is met Nachtwacht, de jongerenreeks op Ketnet – is echter niet aan hun proefstuk toe en wil met Sound Track vooral promotie voeren voor hun nieuwste album. De interessante instrumentatie, waarbij zelfs een cello het geheel meer kleur diende te geven, kwam niet helemaal tot z’n recht in de muziek die het zestal speelde. Wat wel indruk maakte, was dat alle bandleden ook nog eens backing vocals verzorgden.
Na twee grote bands was de vertraging in het jeugdhuis serieus opgelopen. Aan First Floor de moeilijke taak om het publiek met hun gitaargeweld weer wakker te schudden. De styling van de band, steriele witte hemdjes, is een knipoog naar hun eerste optreden ooit, nota bene op een galabal. Dat de mannen van First Floor er zin in hadden, werd al gauw duidelijk. Ze probeerden dat enthousiasme ook te projecteren op het publiek, maar dat leek nog wat terughoudend, en dat terwijl het bier inmiddels wel rijkelijk vloeide. We horen heel wat Britse invloeden bij de band, maar wat ons betreft mag er gerust een eigen sausje over en mag het allemaal wat vuiler en minder gepolijst. Gelukkig weten de muzikanten uit Sint-Pieters-Leeuw wel hoe ze een show moeten geven!
De Nederlandse en Franse taal ontmoeten elkaar in de muziek van 23CRW. Het hiphopcollectief verenigt verschillende facetten van het genre met slam poetry en probeert daarmee een boodschap over te brengen. Laten we eerlijk zijn, we horen niks wat we nog niet gehoord hebben en moeten bij momenten de gedachte aan een flauw afkooksel van Zwangere Guy onderdrukken. Misschien zijn dit wel de vier jongens die zich al die tijd verstopten in de buik van Gorik. De algemene thema’s zijn dan ook dezelfde als zowat elke hiphopact met een dikke middelvinger naar politie en politiek. Hoewel de mannen van 23CRW rappen over de straat, klinkt het geheel toch allemaal net iets te proper om geloofwaardig te zijn. Een paar matige breakdance-moves leveren de crew performance punten op, maar dit is Sound Track en niet het songfestival, dus of ze daar echt wat mee zullen zijn, is nog maar de vraag. Ook het publiek leek maar matig onder de indruk, want toen de band aanstalten maakte tot een moshpit bleef het aan de andere kant van het podium ijzig stil.
Na al die mannen op het podium in Ternat is het tijd voor wat vrouwelijk geweld en dat in de vorm van MAVEE. De twintigjarige zangeres staat alleen op het podium met haar laptop, die overigens niet altijd helemaal meewerkt, en brengt zwoele muziek die de heupjes eindelijk weet los te maken in het jeugdhuis. Zou het toffer zijn met een live band? Absoluut! Gelukkig weet MAVEE ons zelfs in haar eentje te overtuigen met haar dansbare songs die vaker wel dan niet aan Jorja Smith doen denken. Geen verkeerde vergelijking als je het ons vraagt. Ook de subtiele combinatie tussen Frans en Engels geeft het geheel wat extra pit, net als de voorzichtige dansmoves die meteen beantwoord worden door haar fans. We hebben geen glazen bol, maar met de juiste mensen rond zich zou dit wel eens iets kunnen worden.
Het laatste ticket voor deze voorronde ging naar Miran. Onder deze naam brengt Reindert Spanhove melancholische indiefolk die bij momenten doet denken aan Bon Iver of Ben Howard. De presentatrice van dienst wist ons te vertellen dat Reindert eigenlijk saxofonist is, maar voor dit project zijn blaasinstrument inruilde voor een gitaar. Geen verkeerde zet, want de intieme muziek brengt een zekere rust na een drukke, maar vooral chaotische avond. De basis ligt er, nu nog al de rest, want Miran brengt in z’n eentje misschien wel het rijkste geluid van de hele avond en wiegt ons zachtjes naar dromenland. Het laatste liedje dat we te horen kregen was vers van de pers en pas enkele uren klaar, waardoor een spiekbriefje nodig was. We vergeven het de muzikant meteen wanneer op ons netvlies beelden geprojecteerd worden van een mooie zonsondergang boven een meer ergens in Zweden.
Pas nadat alle voorrondes plaats hebben gevonden, ontdekken we welke bands het tot de finale schoppen. Dat houdt ons echter niet tegen om zelf alvast een top drie te maken. Wij hopen alvast volgende namen terug te zien op de finale in Het Depot op 18 december.
3. Miran
2. MAVEE
1. Jolien
Zelf ook helemaal wild van jong talent? Ga dan zeker naar een van de andere voorrondes of finales. Een overzicht daarvan vind je hier.
Ik weet niet welke kennis de schrijver bezit over het songfestival maar ik heb nog nooit echte hiphop gehoord op die stage.
stomme review, geschreven door een persoon met een gegronde mening die duidelijk niet luistert met een open oor.