Bij het horen van de naam Kacey Musgraves denken we vooral aan country en akoestische gitaren. Dat was ook de leidraad voor haar veelgeprezen Golden Hour, waarmee ze wel vier Grammy’s binnenhaalde. Vooral bij singles zoals “Slow Burn” en “Butterflies” konden we de muzikale warmte ons lichaam voelen binnensijpelen. Nu verrast Kacey Musgraves ons opnieuw met haar nieuwe soloproject star-crossed. Ze lijkt een andere weg in te slaan dan bij haar vorige album. In tegenstelling tot Golden Hour gaat het veel minder over halsoverkop verliefd in een bloemenveld dartelen. Nu heeft ze het vooral over depressie, trauma’s en het zoeken naar zichzelf na haar pijnlijke echtscheiding.
Hierbij hoort ook een uur lang durende film, die met bijpassende beelden de nummers naar een hoger niveau tilt. Die film werd geregisseerd door Bardia Zeinali, die ook verantwoordelijk is voor videoclips zoals “Dance to This” van Ariana Grande en Troye Sivan. Hij werd bijgestaan door Erica Cloud, Kaceys persoonlijke styliste. Het resultaat is een film vol met felle kleuren, zweverige choreografieën en visueel prikkelende scènes. Het geheel voelt aan als een LSD-trip waarbij de meest intense emoties aan het oppervlak komen opborrelen.
Kacey zet meteen de toon voor het album met de titeltrack, een rustig nummer met Spaanse invloeden dat naar het einde toe helemaal openbloeit. Een teder gitaardeuntje maakt plaats voor extatische synths. De song blijkt een perfecte intro voor dit album. Ze bewijst dat ze weet wat ze doet door “star-crossed” te laten overgaan in het intieme “good wife”, een liedje waarin ze zich vooral afvraagt hoe ze haar relatie beter kon aanpakken. Ze verzint manieren om haar geliefde te plezieren en zo bij zich te houden. ‘God help me be a good wife’, roept ze als een noodkreet uit. Ook al is de tekst extreem pijnlijk, het zachte getokkel van de gitaren en het subtiele drumwerk zorgen voor een zwoel en dansbaar nummer. Met het vertederende “cherry blossom” laat Kacey een andere kant van zichzelf zien. Ze kijkt met plezier terug naar haar voormalige liefde en zet haar hart op een kier voor een nieuw avontuur. Ze vergelijkt zichzelf met een kersenbloesem, die symbool staat voor fragiliteit en tederheid. Country ruilt ze hier in voor een catchy popmelodietje dat na lange tijd nog altijd is blijven hangen.
Het hoogtepunt van star-crossed is zonder twijfel “simple times”. De eenvoudige, maar geniale melodie blijft een hele dag rondzwerven in je hoofd. De perfect gebalanceerde harmonieën van Kaceys stem laten dit nog veel meer tot zijn recht komen. Mijmerend blikt ze terug op een zorgeloze tijd waarin ze werd omringd door vrienden en meer in het moment probeerde te leven. Qua tekst doet het nummer verdacht veel denken aan “Ribs” van Lorde, dat ook een hunkerend gevoel naar vroeger teweegbrengt. Een meezinger zoals “justified” mocht daarnaast zeker niet ontbreken. Deze single lijkt wel een vrolijke melodie te hebben, maar wie aandachtig luistert voelt de ondraaglijke pijn van Kaceys gebroken hart.
Ook al blijft het niveau in het begin heel hoog, toch komt er een keerpunt. “if this was a movie..” doet al snel vervelen door de weinigzeggende instrumentatie. Het spaarzame gebruik van gitaren geeft niet veel kracht aan de nochtans innemende tekst. Kaceys zorgvuldig gekozen woorden worden te weinig geaccentueerd, waardoor alles nogal flets overkomt. Met “breadwinner” waarschuwt ze iedereen om je keuzes niet te laten afhangen van een man. Ze beseft dat niet alleen zijzelf, maar ook haar partner evenveel schuld treft in hun relatiebreuk. Dit is een belangrijk kantelpunt in het album, omdat Kacey beseft dat iemand anders verantwoordelijk is voor haar weemoedige gevoelens. Ook de hartverscheurende ballade “camera roll” past uitstekend in dit album. De zeemzoete song wordt jammer genoeg toch wat verpest door een iets te cliché tekst: ‘Don’t go through your camera roll / So much you don’t know, that you’ve forgotten’. Kaceys stem klinkt zodanig zuiver dat het toch wel wat kippenvel oplevert. Zo breekbaar hoorden we haar nog niet eerder.
Musgraves verschijnt in haar meest authentieke vorm tijdens “hookup scene”. Met poëtische teksten als ‘A pretty face might get you far / But still it can’t replace the kind of real connection that I crave’ grijpt ze je bij de keel. Verscholen tussen andere popnummers, is dit haar meest kwetsbare alsook beste countryliedje. Doorheen het hele album zien we Kacey ook groeien, wat het best wordt beschreven in “what doesn’t kill me”. Alleen voelen we die spirituele groei niet sterk genoeg. Het blijft telkens op dezelfde vervelende melodie teren en kent geen hoogtepunten. “there is a light”, een up-tempo nummer waarin een dwarsfluit op de voorgrond staat, geeft ons dan weer een zomers gevoel en maakt het moeilijk om stil te blijven zitten.
Afsluiten doet ze met “gracias a la vida”, een nummer uit de jaren zestig dat al meermaals werd gecoverd. We worden ondergedompeld in dezelfde Spaanse sfeer als in het begin, alleen is er een iets donkerder kantje te voelen. Het album eindigt hiermee minder sterk dan dat het begon.
Met haar scherpe pen voert Kacey Musgraves ons helemaal mee in haar turbulente leven. Vooral persoonlijke groei staat centraal in dit album, en dat is tot in de kleinste details uitgewerkt. Gevoelens van rouw en ellende gaan langzaam over in trots en strijdlust. De verfijnde country-elementen zijn wat zoek, waardoor het meer als een popalbum aanvoelt. Echte hits zoals op Golden Hour zal je hier niet op terugvinden. Toch vindt Kacey opnieuw een manier om onze harten te stelen, waardoor star-crossed een meer dan geslaagde luister- én kijkervaring is.
Facebook / Instagram / Website
