© CPU – Jan Van Hecke
We mogen weer! Er blies gisteren dan ook een collectieve zucht van opluchting door de festivalweide van Crammerock. Het festival in Stekene heeft er alles aan gedaan om de bezoekers een zo normaal mogelijke editie voor te schotelen en daar zijn ze wonderwel in geslaagd. Verspreid over de twee festivaldagen verwelkomt het festival in het Waasland ruim vijfendertigduizend bezoekers, die mits een geldig COVID Safe Ticket kunnen genieten van een uiterst sterke line-up. Gisteren werd de aftrap gegeven met optredens van onder meer Balthazar, Doe Maar, Arsenal en Brutus.
Ramkot
© CPU – Jan Van Hecke
Een festival openen, het is geen sinecure. Het Gentse rocktrio Ramkot stond dus voor een moeilijke opgave, maar ze hebben de afgelopen weken al gretig kunnen opwarmen op een heleboel festivals in Vlaanderen. Vlijtig en scherp presenteerde Ramkot zich vanaf de eerste seconden in de grote tent, die steeds voller werd naarmate het optreden vorderde. Dat de sound van Ramkot niet altijd even origineel is, deerde de festivalganger duidelijk niet. Zij smeten zich op nummers als “Red” en “Am I Alright” en genoten er zichtbaar van dat ze terug livemuziek op een festivalweide voorgeschoteld kregen. Ramkot presenteerde zich als een strakke liveband die de komende jaren makkelijk kan uitgroeien tot een vaste waarde.
DIRK.
© CPU – Jan Van Hecke
Het waren de gitaren die de openingsuren van Crammerock domineerden. Met DIRK. stond er na Ramkot nog een band op de planken die de afgelopen maanden De Afrekening domineerde. Hun tweede album Cracks in Common Sense zag het afgelopen jaar het levenslicht en nam bijgevolg een groot deel van de set in beslag. Ons hoorde je alvast niet klagen, want met nummers als opener “Toulouse”, “Counterfeit” en “Komrad Shoes” zorgden ze voor heel wat energie zo vroeg op de festivaldag. Frontzanger Jelle speelde daar trouwens slim op in met zijn luchtige bindteksten en het crowdsurfen tijdens hitje “Fuckup”. Het publiek werd er zelfs toe geanimeerd om tijdens het nummer ‘kakkevals’ mee te zingen en dat lieten ze zich geen twee keer zeggen. Het was een pretentieloze set boordevol humor en hapklare festivalmeezingers waarbij het volk al goed op los ging. Op Crammerock bleek DIRK. dus andermaal een van de beste Belgische festivalbands van het moment te zijn.
Brutus
© CPU – Jan Van Hecke
Brutus is een van de meest succesvolle Belgische exportproducten in het milieu van de harde gitaren. Het hardste trio van België speelt deze zomer maar een handvol concerten in hun thuisland, waarvan gisteren dus eentje op Crammerock. Al bij openingsnummer “War” stak de band de boel in brand en gingen we met heel veel goesting de eerste moshpit in. Met een hoge intensiteit raasde Brutus door Stekene en dat jutte de aanwezigen meer en meer op. De moshpits werden steeds groter en zo bereikten we halfweg met “Fire” al bijna het absolute kookpunt. Al drummend en goed bij stem blies Stefanie Mannaerts de tent op een fraaie wijze omver, al had de zang soms gerust wat luider mogen doorkomen in de geluidsmix. Met het strakke “All Along” en het prachtige “Sugar Dragon” rondde Brutus hun fenomenale optreden op meesterlijke wijze af. Crammerock was een klein uur een metalfestival met een uitzinnig publiek en de bijbehorende taferelen. Bedankt Brutus!
Goldband
Na al dat gitaargeweld konden we wel wat afwisseling gebruiken en daar was Goldband de ideale band voor. De Nederlanders zijn al een tijdje een kleine sensatie en mochten dat in de Clubtent onder bewijs stellen. Dat de vijf zich zelf niet te serieus nemen maakten de nummers gisteren nog net dat tikkeltje amusanter. “Alles kapot” werd als een soort hymne ontvangen, zo bewezen de honderden stembanden die massaal werden gebruikt. ‘België staat in de fik’ hoorden we ze zeggen en dat was niet gelogen. Het was een heerlijke foute party waar de dansbenen geen kans kregen om even tot rust te komen. “Noodgeval” was de definitieve ijsbreker die het publiek finaal tot in de achterste rij ontketende. Eervolle vermelding trouwens voor hun stevige interpretatie van “Mijn stad”, waarvoor ze een grote moshpit in ruil kregen. Goldband zorgde op dag één al voor het feestje van Crammerock 2021 en wat zijn we blij dat we daar bij waren. Volgend jaar op de main stage, Crammerock?
Portland
© CPU – Jan Van Hecke
Geloof het of niet, maar Portland stond ooit nog op ons gezellig verjaardagsfeest in Gent. Sindsdien zijn ze uitgegroeid tot een echte festivalband, die op de grootste podia van het land de mensen meekregen. Hun show op Crammerock was uiteraard geen uitzondering, want ook deze keer was het publiek helemaal mee. Met een zonsondergang voor ogen, brachten ze hun subliem uitgewerkte live versies die een goed gevulde tent helemaal meenemen naar een wondermooie wereld zonder zorgen. De nummers van hun debuutalbum Your Colours Will Stain verloren in die twee jaren hun kleur niet en maakten ons nieuwsgierig naar de toekomst van de band. Live staan ze alvast als een huis!
Equal Idiots
© CPU – Jan Van Hecke
De Kempenzonen Equal Idiots zijn ondertussen ervaren rotten en dat was te merken aan hun optreden gisteren op Crammerock. Op de tonen van ABBA-classic “Gimme Gimme Gimme” wandelden ze zelfverzekerd en met veel goesting het podium op. Ze gaven meteen alles en dat resulteerde al na twee nummers in een ‘kleffe’ bek van Thibault Christiaensen, al weerhield hem dat niet om stevig door te gaan. De beste muzikanten zullen de twee waarschijnlijk nooit worden, maar dat compenseren ze ruimschoots met hun steeds aanwezig enthousiasme. “Salmon Pink” schuurde als vanouds en “Ça plane pour moi” kon collectief meegezongen worden, terwijl de uitvoering van “Toothpaste Jacky” ietwat teleur stelde. “16” en “Butter (Up Down)” wakkerden de vlam terug wat op bij ons, maar echt helemaal warm werden we gisteren niet van de garagerockveteranen. Equal Idiots speelde in onze ogen gisteren iets te veel op veilig en teerde iets te veel op hun ‘oude’ trucjes om het publiek aan hun kant te krijgen. Sympathiek en leutig voor een festival zeker wel, maar soms mag het toch gerust wat meer zijn voor ons.
Zwangere Guy
© CPU – Jan Van Hecke
De afgelopen jaren was er geen ontkomen aan Zwangere Guy, maar zot genoeg was het gisteren pas zijn eerste passage op Crammerock. Op Birkenstocks en in een zomers outfitje kwam Papa Guy onverwachts het podium op om “Brussels State of Mind” in te zetten. Lang duurde het niet voor de jeugd hun held op handen droeg, want de tent werd tijdens het derde nummer “OG’z” al omgetoverd tot een kolkende pogo. Zelfs tijdens het rustige “Beter Leven” werd er gecrowdsurfd, maar bij het persoonlijke “Gorik, pt. 1” toonde het publiek zich zeer respectvol. Bij “Waarom” kon er zelfs even een freestyle vanaf, al werd wel meteen duidelijk dat de speeltuin nadien voorbij was. Vanaf “Wie is Guy?” werd de sfeer grimmiger en rauwer en daar had Crammerock duidelijk veel zin in. Na “Probleem” moest zelfs een deel van zijn fans even buiten de tent tot adem komen, omdat binnen het zuurstofgehalte steeds lager werd. Hier en daar zat Zwangere Guy wat naast de tekst, maar dat loste hij altijd heel geroutineerd op. Toen bij “Guttergang” de boxen het begaven, bracht hij samen met pianist PJ nog een geïmproviseerd. De show kon na enkele minuten opnieuw hervat worden met een extra wild publiek en energieke Guy. “R.A.F.” kon het optreden dan toch nog het einde geven dat het verdiende. Pletwals Guy liet in ieder geval weer zijn sporen na en was ook op Crammerock de eerlijke en rauwe rapper zonder blad voor de mond.
Froukje
© CPU – Jan Van Hecke
Het vrolijkste meisje van onze Noorderburen mocht eveneens aantreden in de knusse Club. Froukje heeft niet alleen Nederland veroverd, want ook Vlaanderen viel al als een blok voor de enthousiaste zangeres. Een goed gevulde tent was een logisch gevolg, al was het geluid niet al te optimaal. De mix zorgde er namelijk voor dat haar zang niet al te hard op viel in de mix en ietwat verwaterde in de tent. Haar vierkoppige band zorgde er echter voor dat het muzikaal iets spannender werd. Naar het einde van de show liet haar micro het afweten, waarna haar nieuwe micro voor “Ik Wil Dansen” het gelukkig niet liet afzien. Gelukkig bleef het publiek wel enthousiast en vierden ze de zangeres als een headliner, al denken we dat ze nog wat kilometers nodig heeft om ons helemaal van het zitje te krijgen.
Arsenal
© CPU – Jan Van Hecke
Als Arsenal op de line-up staat, weet je al op voorhand dat je een muzikaal feestje te wachten staat. De band heeft inmiddels al meer dan twintig jaar ervaring, wat je ook merkt vanaf de eerste minuut. Elk nummer zorgde er in de tent voor dat de sfeer toenam, en dat gebeurde vooral ook wanneer zangeressen Paulien Mathues en Leonie Gysel het publiek vakkundig ophitsten. Terwijl we hun recentste album The Rythm of the Band nog als onsamenhangende identiteitscrisis omschreven, vertaalde zich dit gelukkig niet op de Main Stage van Crammerock. Want daar waren ze weer meer dan een uur de beste band ter wereld. Althans dat euforisch gevoel overmande ons nadat we de laatste melodieën van “Melvin” hoorden.
Doe Maar
© CPU – Jan Van Hecke
Ze behoren al bijna tot de dinosauriërs van het festivallandschap, maar Doe Maar is duidelijk zijn klasse nog niet verloren. De Nederlandse muzieklegendes hebben bijna drie jaar niet meer live opgetreden en speelden op Crammerock een van hun enige shows van het jaar. Frontzanger Henry Vrienten vierde deze zomer trouwens zijn drieënzeventigste verjaardag, al viel hem dat niet aan te merken. De ska en reggae van de heren was gezapig en gezellig, maar haalde in het begin wel heel wat sfeer uit de avond. Hun hits zoals “De Bom” en “32 jaar (Sinds 1 dag of 2)” maakten bij het oudere publiek gelukkig toch nog wat los en dat zorgde dat het toch nog ietwat de moeite was. Bij sommige nummers werden we zelfs getrakteerd op knap uitgesponnen instrumentale stukken waar we wel vrolijk van werden. Vooral de saxofonist was een echte meerwaarde en trok enkele keren het optreden naar een hoger niveau. Toch denken we dat de show van Doe Maar in een andere setting en bij een doorsnee iets ouder publiek nog beter tot zijn recht was gekomen.
Balthazar
© CPU – Jan Van Hecke
Het was drummen voor de beste plaatsen aan de Main South en dat had allemaal te maken met de komst van Balthazar. De trots van het vaderland (althans volgens presentatrice van dienst Michèle Cuvelier) speelde op Crammerock hun laatste festivaloptreden van deze zomer in eigen land. Het werd niet verrassend een klassiek Balthazar optreden waarbij ze op hun soms wel nonchalante manier van doen een strak optreden neerzetten. “Hourglass” was een goede binnenkomer, waarbij het geluid wel nog niet helemaal op punt stond. Dat verbeterde gelukkig al bij het daaropvolgende “Grapefruit”, maar een eerste golf van enthousiasme van het publiek kwam pas bij “Do Not Claim Them Anymore”.
Balthazar had gisteren een straffe lichtshow meegebracht die nummers als “The Boatman” nog beter tot uiting liet komen. Maar soms werd het vijftal iets te onbekommerd en verzoop “I Want You” in de grootse bassen. Jammer genoeg werd het veel te lang uitgesponnen “Fever” niet de verwachte climax van de avond, maar vervulde “Entertainment” wel aan alle voorwaarden om als hoogtepunt beschreven te mogen worden. Als encore hadden de Kortrijkzanen nog “Bunker” en “Losers” in petto en sloten ze het geheel in stijl af. Balthazar wervelde, maar overweldigde deze keer niet helemaal.
The Opposites
© CPU – Jan Van Hecke
The Opposites vierde twee weken geleden hun rentree op het Pukkelpopkwartier met een absolute zegetocht en die mochten ze gisteren nog eens overdoen. Om half één zakten dan ook heel wat jongeren af naar de tent om de Nederlandse hiphopiconen in levende lijve aan het werk te zien. Verrassend genoeg was het publiek niet meteen mee ondanks de pogingen en opzwepende bindteksten van Big2 en Willy. Er was een hit nodig om het feest echt op gang te trekken en die kwam er na een dik kwartier in de vorm van “Hey DJ”. Het was de definitieve start van het Opposites feestje waar hakken en pogo’s elkaar in sneltempo afwisselden op de tonen van “Slapeloze nachten”, “Licht uit” en “Broodje Bakpao”. Orgelpunt werd, hoe kan het ook anders, hun grootste hit “Thunder” die de tent helemaal in lichterlaaie zette. Collega-rapper en ex-Yellow Claw-MC Bizzey mocht zelfs stagediven en werd onder een confettiregen letterlijk en figuurlijk op handen gedragen door het uitzinnige publiek. The Opposites zorgde voor een stevige afsluiter van een heerlijk eerste dag Crammerock.
De eerste dag van Crammerock was er eentje met veel sfeer, goed weer en veel goesting op het podium. Vooral Goldband, Brutus en Arsenal zorgden voor een uitgelaten sfeer, terwijl Balthazar hun status als headliner helemaal rechtvaardigde. Vandaag staat er met The Kooks, dEUS, Compact Disk Dummies, De Jeugd Van Tegenwoordig en Glints nog meer lekkers op de planning.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!
