De ene artiest teert na een deelname aan het Eurovisiesongfestival verder op bestaand repertoire, waar de andere net het momentum probeert om te zetten in iets duurzamers met nieuw materiaal. Die laatste optie blijkt van toepassing op Barbara Pravi. De zangeres greep voor Frankrijk dan misschien net naast de winst op de Europese liedjeswedstrijd, maar zet nu volledig in op een solide carrière in de voetsporen van haar grote voorbeelden. De theatraliteit die we hoorden op “Voilà” wordt nu verdergezet en komt helemaal tot uiting op On n’enferme pas les oiseaux, een album waarmee Pravi bewijst dat ze geen eendagsvlieg is.
De Franse met Iraanse roots is niet aan haar proefstuk toe. Zo bracht ze al twee ep’s uit waaronder Les prières, dat eerder dit jaar verscheen. In de tussentijd werkte de zangeres niet alleen aan haar eigen muziek, maar schreef ze ook nummers voor onder meer Louane en Jaden Smith. Ook het wereldje dat zich ontplooit rondom het songfestival was haar niet helemaal onbekend. Zo schreef ze in 2019 en 2020 mee aan de Franse inzending voor het junior songfestival, die laatste keer ook met succes want Valentina kwam als winnares uit de bus in Polen. Waar deze nummers allemaal heel erg in de pophoek zitten, is het eigen werk van Pravi een stuk ingetogener en eerder geïnspireerd door de klassieke Franse chanson.
Dat “Voilà” de openingstrack van het album is, hoeft niemand te verbazen. Het nummer slaat zelfs na talloze luisterbeurten nog steeds in als een bom door de simpliciteit en expressiviteit. Af en toe durven we al eens wild dromen en we vragen ons dan ook af hoe “Voilà” zou klinken met een voltallig orkest. De instrumentatie lijkt meermaals een soort sfeerscheppende functie te hebben, een tapijtje waarover de vocalen zich fijn kunnen verplaatsen. De rode draad doorheen de plaat wordt dan ook gekenmerkt door klassevolle eenvoud, zoals we gewend zijn van Parijzenaren. Ergens zijn we blij dat Pravi geen volledig album à la “Voilà” maakte, want de onverwachte zijwegen die ze inslaat laten een verrassend frisse wind waaien doorheen het geheel. Alsof de chanson een soort 2.0-versie krijgt anno 2021.
Op On n’enferme pas les oiseaux zijn we getuige van het succesvolle huwelijk tussen muziek en literatuur, een balans die Pravi zowaar moeiteloos weet te bewaren. We hangen als het ware aan haar lippen, want de Française heeft een bijzonder aangenaam stemgeluid waarop we stiekem toch een beetje jaloers zijn. Of is het misschien toch de taal die een soort magie met zich meebrengt? Op bijna poëtische wijze omschrijft ze de liefde, het leven en alles er tussenin en rondom. Zo stelt ze het maatschappelijk geconstrueerde beeld van een vrouw in vraag op “La femme”, een nummer dat het absoluut moet hebben van de vocale overtuigingskracht onder begeleiding van strijkers en een speels pianospel.
We bevinden ons afwisselend in de intimiteit van een eigen kamer, het theater of een concertzaal. Van intiem tot groots, maar altijd met een uitgesproken eerlijkheid en een open, maar nuchtere kijk op het leven. Hoewel we af en toe toch een vleugje romantiek bespeuren, maar ook dat mag het leven af en toe wat vaker zijn. Op het theatrale “La ritournelle” lijkt Pravi zich te verliezen in een eindeloze stroom aan gedachten. Echter brengt ze op deze track het verhaal van een dementerende vrouw die vergeten is dat ze al moeder is. Op het eind van de song beschrijft ze een angst die ontstaan is door een man, wat de vrouw die de hoofdrol speelt in deze song vergeten is, is dat die man haar eigen zoon is. Die zekere, dramatische kwaliteit horen we ook terug op een song als “La vague”, dat zoals de titel al doet vermoeden een zeer sterk wisselende dynamiek brengt.
Dat Pravi binnen haar eigen genre toch de grenzen opzoekt, bewijst ook “Saute”, een song waarop we Midden-Oosterse invloeden horen en een dansbaar ritme de toon voert. Het is eens wat anders en door de centrale positie op het album houdt het ook het tempo in de plaat, iets waar veel beginnende artiesten niet in slagen. Deze ietwat andere kant van Barbara Pravi bevalt ons wel en waar de meerderheid van de liedjes een paar luisterbeurten nodig hebben om echt helemaal door te dringen, overtuigt deze al voor het eind is bereikt. Het zou ons dan ook niet verbazen mochten heel wat radiozenders deze in hun rotatie gooien.
Of On n’enferme pas les oiseaux nu de plaat is waarmee Pravi het grote publiek naar haar shows gaat trekken, blijft nog maar de vraag. Uiteindelijk blijft Franse chanson toch een beetje een niche en daar moet je nu eenmaal van houden. Wie echter houdt van liedjes die zowel op muzikaal als tekstueel vlak goed in elkaar zitten, iets wat bij pop zeker niet altijd het geval is, houdt ongetwijfeld een voldaan gevoel over aan deze langspeler. Om je helemaal thuis te voelen in de wereld van de Française neem je er even de teksten bij, zowel met als zonder de muzikale uitvoering erbij een absolute aanrader.
Barbara Pravi staat op 29 maart 2022 in La Madeleine, een dag later in Trocadéro in Luik en op 26 november van datzelfde jaar in de Antwerpse Roma.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
