De laatste jaren werkt de Franse componist/multi-instrumentalist Yann Tiersen bedrijvig voort aan een uitdijend oeuvre. Zo verscheen onder meer een best indrukwekkende verzamelaar Portrait, terwijl projecten als All en EUSA aangaven dat creatieve en artistieke eigenzinnigheid steeds vaker primeert. Ook het nieuwe, uitstekende Kerber bewijst dat.
Belangrijk om meteen mee te geven: Kerber is een nieuw project van Tiersen met een sterke audiovisuele insteek. Dat is niet enkel af te leiden uit de aparte cover van de uit LA afkomstige Katy Ann Gilmore, maar ook uit de manier waarop hij dit nieuwe werkstuk eerder aan het publiek presenteerde. Fans van Tiersen konden deze nieuwe plaat al horen via een unieke livestream vanuit diens thuisbasis Ouessant.
Elke track op Kerber vormt in zekere zin een muzikale vertaling van een locatie in de nabijheid van zijn thuisbasis Ouessant (vandaar ook het frequent voorkomen van het bretoense ‘ker’ in de titels, zoals bijvoorbeeld “Ker Yegu”, “Ker al Loch”). Erg ongewoon, maar net daarom ook zo intrigerend. Aan de basis van Kerber lag de oefening om zijn eigen directe omgeving om te werken naar muziek die zowel innovatief aandoet als dat het de verbeelding van de luisteraar zou prikkelen.
Kerber is een album waarop de muziek organisch en natuurlijk aanvoelt. Neem de voorzichtige, haast schuchtere manier waarop opener “Kerlann” de luisteraar langzaam in een meditatieve roes brengt: voorzichtig en hoogst elegant, met een delicate precisie in diens pianospel. Toch is de piano deze keer slechts een bijkomstigheid. De focus ligt veel sterker op de inbedding in nieuwe sferen en door atmosferische electronica aangeduwde texturen, zoals tijdens het wat naar grimmige, claustrofobische techno neigende “Ker Al Loch” of het op een pittig rondwalsende melodie gestoelde “Poull Boujer”.
Kerber bestaat uit zeven naadloos met elkaar verweven, rijke en suggestieve composities (de waterdrupjes in de intro van “Ar Maner Kozh”!) die samen een heerlijke ode vormen aan de kracht van verbeelding, ergens halfweg op de wip tussen schuchtere, soms behoorlijk kale ambient en pulserende electronica. Toch is het belangwekkende aspect misschien vooral hoe Tiersen erin slaagt om, zoals in “Kerdrall”, behoedzaam openbloeiend pianospel te koppelen aan innovatieve ideeën en geluiden, met de gulle rijkheid van de omgeving als onuitputtelijke inspiratiebron.
Facebook / Instagram / Website
