AlbumsRecensies

Yann Tiersen – All (★★★★½): Groots ingevulde ambitie

De Franse muzikant Yann Tiersen vertoeft de laatste jaren steeds vaker op zijn eiland Ushant, van waar hij afstand kan nemen van een druk en veeleisend muzikantenleven. Op zijn nieuwste plaat All werkt hij deels door op de wat experimentelere voorganger EUSA, waarbij de grote aandacht voor natuur en focus op omgeving in diens muziek prominent aanwezig blijft. Zo maakt hij kundig gebruik van samples en field recordings, hetgeen zijn bijzondere songschrijverschap nog eens aansterkt.

Interessant is dat Tiersen in het eiland Ushant een eigen studio, concertzaal en community centre ‘The Eskal’ liet bouwen. Op die manier kan hij de continuïteit van het artistieke proces en de creatieve schepping veel beter beheersen en onder eigen controle houden. Op afstand en tezelfdertijd voldoende dichtbij.

Opvallend is hoe Tiersen zich niet enkel opwerpt als songschrijver, maar meer dan ooit als volleerd geluidskunstenaar. Zo bijvoorbeeld hoor je op “Tempelhof” samples van spelende kinderen en een al te drukke, Berlijnse luchthaven opduiken. En elders op het album geluiden afkomstig van de redwood bossen in Californië. En dat geldt voor wel wat meer composities op het nieuwe Tiersen album dat zich kenmerkt door een haast onnavolgbare artistieke en creatieve drang.

Neem bijvoorbeeld hoe de Fransman zich met hoorbaar genot laaft aan het net geen tien minuten betoverende “Erc’h”. Elders hoor je onder meer een weemoedige vioolpassage in de intro van het aandoenlijke “Usal Road”, terwijl het sfeervolle “Pell” dan weer gesterkt wordt door de inzet van een vocaal koor. Aan aparte stemwerk overigens geen gebrek, zoals onder meer tijdens “Gwennilied” (een mix van Brel, fonkelende percussie en Bretoense bezwering). Dat alles geeft aan hoe Tiersen ontzettend veel tijd en werk geïnvesteerd heeft in dit album.

Met resultaat, want All torent met gemak boven al het voorgaande werk van Tiersen uit. Toegegeven: af en toe lonkt de Fransman wat naar de magische bombast van het Ijslandse Sigur Ros (o.a. op het einde van “Tempelhof” en de overgang met het mysterieuze “Koad”, de intro van “Erc’H”,..), maar daar staat tegenover dat All misschien wel het meest evenwichtige album is dat we van hem al hoorden. Zo hoor aan het andere uiterste van het palet hoe de Fransman met enkele goedgemikte pianonoten – less is more – een pracht van een kippenvelcompositie tot leven kan wekken (“Prad”). En wat meer is: je kan echt blijven luisteren en telkens weer nieuwe geluiden en samples ontdekken op deze wonderlijke plaat die per luisterbeurt nog wat meer groeit.

Voor zij die zich echt niet kunnen bedwingen: het korte “Aon” herinnert voor de liefhebbers nog ergens wel vaag aan Amélie Poulain. Maar voor zover dat nog niet duidelijk was: die vormt, na prachtwerk als EUSA, Skyline en Infinity, nog slechts een heel kleine en vage echo in s’mans discografie. Tiersen is intussen allang talloze muzikale stations verder.

Het bedwelmende en betoverend mooie, door Gareth Jones gecoproduceerde All is het heerlijke resultaat van een artiest die zichzelf op onnavolgbare wijze richting vooruitgang stuwt. Als een volleerd muzikant die geen genoegen neemt met middelmaat speelt hij met de meest verschillende geluiden en ideeën (o.a. de spoken word in “Heol”, de vervreemdende vocal in de intro van “Gwennilied”, de vogelgeluiden tijdens afsluiter “Beure Kantan”,..) om die vervolgens te gebruiken in zijn meest ambitieuze album totnogtoe. Het grootse, licht briljante All is expert level muzikantschap afkomstig van een eigenzinnige iconoclast die de meest bijzondere uitersten behendig met elkaar weet te verenigen. Meesterlijk en verslavend goed.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.