dEUS & The Haunted Youth @ Leuven Air: Klaar om volgende zomer te ontploffen

Het verhaal is ondertussen gekend: dEUS werd aangekondigd als headliner van Pukkelpop dit jaar. Ze zouden één exclusieve show spelen. Eentje! Geen Europese tour, geen zaalshows, geen andere festivals, enkel Pukkelpop. Tot wederom het virus roet in het eten strooide en Pukkelpop afgelast werd. Gelukkig werd er een alternatief aangeboden door Stad Leuven en Het Depot met Leuven Air. Ook is er binnen twee weken Crammerock, zodat we dEUS deze zomer toch nog te zien krijgen op de Belgische festivalweides.

Het mag best wel een verrassing heten dat we dEUS überhaupt te zien krijgen. De heren zijn namelijk al een hele tijd aan het werken zijn aan de opvolger van Following Sea, dat bijna tien jaar geleden uitkwam. We waren dan ook zeer benieuwd of we vanavond al een voorsmaakje zouden krijgen van het nieuwe werk. Dit keer kregen we ook geen The Ideal Crash-show voorgeschoteld, het album dat in 2019 zijn twintigste verjaardag vierde en stevig gevierd werd met onder andere acht uitverkochte AB-shows. Het was dus eigenlijk van eind augustus 2018 op Crammerock geleden dat we een à la carte-optreden te zien kregen.

Eerder deze week volgde dan nog een surprise van de chef: Tom Barman kondigde aan dat Mauro Pawlowski de band tijdelijk weer zou vervoegen. Een dag later bleek dat vaste gitarist en nota bene opvolger van Pawlowski, Bruno De Groote, de band verlaat als gevolg van een beroerte.

Voor we echter zover waren, mocht Joachim Liebens openen met The Haunted Youth. Ondanks het feit dat we geen echte festivalzomer kennen zoals andere jaren, heeft deze band dit jaar al relatief veel kilometers op zijn teller. “Teen Rebel” en “Coming Home” waren twee topsingles die moeiteloos mee kunnen draaien in het internationaal indiecircuit. Het was dan ook geen verrassing dat de groep dit jaar tot een van de drie winnaars van De Nieuwe Lichting werd uitgeroepen. We waren benieuwd om hen eindelijk eens live aan het werk te zien.

Wanneer een band slechts twee singles heeft uitgebracht, is het altijd een beetje bang afwachten naar wat dat live zal geven. Zullen ze een show van een uurtje boeiend kunnen houden? Zijn ze al ervaren genoeg om de songs op het podium meerwaarde te kunnen geven? Met The Haunted Youth zat dit zeker wel goed, al klokte de teller af op 45 minuten. Soms is less more en dat was zeker van toepassing hier. Waarom nodeloos een uur vullen als je met een perfect uitgebalanceerde acht nummers het publiek kan veroveren?

Net zoals het voor de band in het begin even zoeken was, was dit ook van toepassing op het geluid. We hoorden te veel bas en drums, waardoor niet alle gitaren en toetsen tot hun recht kwamen. Dit euvel was echter snel van de baan, waarna de show echt van start kon gaan. Aangezien een album van The Haunted Youth nog op zich laat wachten, moeten we je de titels schuldig blijven.

De typische indierock die we kennen van de singles, blijkt ook de rode draad doorheen de andere nummers te zijn. Strakke drums, zwevend gitaargetokkel, toetsen die het geheel nog voller maken en Liebens die dat alles overgiet met zijn eigengereide stem. Even werd het tempo halverwege de set een paar versnellingen omlaag gedraaid. We kregen een mooie ballade die ons een beetje deed denken aan The 1975 (elektronische drums) en zelfs aan Zornik (het refrein). Het kwam misschien doordat we nog niet vertrouwd waren met de nieuwe nummers, maar wanneer “Teen Rebel” werd ingezet merkte je toch het verschil met de andere songs. Dit voelde iets meer uitgewerkt en natuurlijk vertrouwd. Je hoorde hier en daar zelfs al een enthousiaste toeschouwer meezingen.

‘Not enough reverb’, was op het T-shirt van de gitarist te lezen. Een mopje of een statement? Elk nummer bleek wel degelijk overladen met gitaargalm, zoveel zelfs dat Adam Granduciel van The War on Drugs er jaloers van zou worden. Het laatste nummer van de set bleek dan ook één groot eerbetoon aan hen. Recentste single “Coming Home” werd in een lange versie gebracht, inclusief solo. Het is aan zulke herwerkte liveversies dat je kan merken dat deze band wel eens mooie tijden tegemoet zou kunnen gaan. Wij waren alvast overtuigd.

Om half tien stipt was het tijd voor het hoofdgerecht van de avond: dEUS! We werden meteen wakker geschud met “The Architect” als opener van de set. Het geluid zat onmiddellijk goed. Het lichtspel deed ons even knipperen met de ogen, maar het was vooral het enthousiasme en de gretigheid die ons opviel. De band had er duidelijk heel veel zin in en bleef het tempo hoog houden met “Constant Now” en “Girls Keep Drinking”. Wie gedacht had rustig aan dit optreden te beginnen, kwam bedrogen uit. Meezingen en de beentjes bewegen was de boodschap, en na een funky versie “Fell Off the Floor, Man” moet iedereen wel op temperatuur geweest zijn.

Hoe zat het nu met die nieuwe nummers? Zouden we daar een voorsmaakje van krijgen? Neen, zo bleek. Opperhoofd Barman beloofde een release in 2022 – waarbij hij even twijfelde tussen het voorjaar en de zomer – maar ‘we gaan er vanavond niks van spelen; vanavond moet plezant zijn’, zei hij met een lach op zijn gezicht. De set ging vervolgens een vitesse omlaag met “Slow” en het wondermooie, wat ons betreft onderschatte “Sirens”. Het beviel het publiek allemaal wel.

Tijd voor hits, en zo hieven de heren “Instant Street” aan. De Belpopklassieker werd een van de hoogtepunten van de avond. We kregen een spel te zien tussen Barman, Pawlowski en het publiek. Zachtjesaan bouwde de sfeer meer en meer op en werd het steviger en steviger. De regen begon ook harder en harder uit de hemel te vallen, alsof de lichtman een knopje met extra effecten had gevonden. Het gekende riedeltje werd luidkeels meegebruld door het publiek en het nummer mondde uit in een lange georkestreerde jamsessie. En de regen? Die viel met bakken uit de lucht, maar het deerde niemand.

Met “Quatre mains” mocht er verder gedanst worden, waarna “Sister Dew” ons op adem bracht. Barman liet zijn band als een volleerde dirigent in het gareel lopen. Hij liet ruimte om te improviseren en gaf aan wanneer er terug gekeerd diende te worden naar de essentie. Het mag gezegd worden: voor een band die in lange tijd geen shows had gespeeld, zat alles perfect. We zouden zelfs vergeten dat Mauro al vijf jaar niet meer bij dEUS speelde.

Na “Sun Ra”, nog steeds een van de favoriete livenummers van de band, was het tijd voor een andere Belpopklassieker. Het gitaarriedeltje zit muurvast in het collectief geheugen en na al die jaren blijft “Hotellounge” nog probleemloos overeind tijdens optredens. Diegene die de regen hadden getrotseerd, genoten met volle teugen en bleven meezingen uit volle borst. We kregen een mooi spel tussen hard en zacht: de intense emotie van de kalmere stukken werden afgewisseld met de chaos die heerste na de opbouw. De aandachtige luisteraar merkte dat in het intermezzo een stukje van “Teen Rebel” van opener The Haunted Youth verweven zat. De prachtige outro maakte alles af: ‘Do you see that man in the left-hand corner? Do you see that woman? Their love story’s famous.’ Absolute schoonheid.

We kregen nog even een dansmomentje voor de kiezen met “Bad Timing”, gevolgd door die andere ultieme klassieker: “Suds & Soda”. Voor wie het toen nog niet doorhad: de finale was al een tijdje ingezet. Met de voeten in de modder werd er gedanst en gezongen. ‘Dit is het begin van het vervolg’, beloofde Barman ons. Het mag gerust voor ons. We kregen nog één bisnummer en ook dat was geen verrassing. “Roses” vervult al jaren deze rol, en eerlijkheid dient ons te zeggen dat wij dit goed kunnen smaken. Nog eenmaal werd alle lucht uit de longen geduwd en werd er luidkeels meegezongen voor de weg naar huis werd ingezet.

Op Leuven Air zagen we een band die na anderhalf jaar opsluiting bruist van de energie. dEUS is klaar voor het volgende hoofdstuk in hun verhaal. Live staan de heren er alvast nog steeds als een huis. Met The Haunted Youth kregen we ook een erg beloftevol voorprogramma te zien, maar Tom Barman en de zijnen bewezen dat ze na een carrière van bijna dertig jaar nog steeds niet moeten onderdoen. Benieuwd wat die nieuwe plaat ons brengt volgend jaar!

Setlist:

The Architect
Constant Now
Girls Keep Drinking
Fell Off the Floor, Man
Slow
Sirens
Instant Street
Quatre mains
Sister Dew
Sun Ra
Hotellounge (Be the Death of Me)
Bad Timing
Suds & Soda

Roses