© CPU – Joost Van Hoey
De laatste dag van Festival Dranouter werd een West-Vlaams feestje in drassigheid. Na drie voorafgaande festivaldagen had het terrein meer weg van een modderbad en was er werkelijk geen enkel grassprietje meer te bespeuren. Mensen die op en af wandelden met hooi om een droog ‘nestje’ te maken onder de tent, waren een vaak gezien fenomeen.
De uitzonderlijke omstandigheden waren geen domper op de feestvreugde, want al bij het eerste optreden zagen we de eerste danspasjes verschijnen. De accordeonmuziek van Airboxes bracht de volkse warmte die een festival als Dranouter nodig heeft. Ze deden het samen met Marieke Van Ransbeeck, een doedelzakvirtuoos die speciaal voor Dranouter haar Vlaamse Doedelzak bovenhaalde. Samen zorgden ze voor een sfeervol begin van de dag waarbij de folkroots van Dranouter toch nog eens kwam piepen.
Na Airboxes kregen we een energiebommetje van jewelste genaamd Jaouad. Hij bracht, samen met zijn futuristisch geklede bandleden, krachtige soul- en bluesmuziek. Als je zijn optreden zag, is het niet zo moeilijk je in te beelden dat Jaouad ook bezig is met dans, theater en kunst in het algemeen. Hij is een eersteklas showman die soms zelfs wat Eurosong-vibes uitstraalt. Het publiek nam zijn enthousiasme over en werd helemaal klaargestoomd voor het West-Vlaamse vervolg van de festivaldag.
https://www.instagram.com/p/CSUc1DXojml/
Mooneye was de volgende aan zet. Ze startten hun set met het wondermooie “Bright Lights” en speelden nadien veel liedjes van de nieuwe plaat, die bijzonder goed in de oren klonken. De set werd afgewisseld met rustige en meer energieke nummers waar hun gitaar- en drumspel wat deed denken aan The War On Drugs. Michiel Libberecht, de frontman van Mooneye, wist ons te zeggen dat het de eerste keer is dat hij voor zoveel mensen speelt. Toch hadden we het gevoel dat Mooneye misschien meer tot zijn recht komt in een kleine, meer intieme concertzaal waar de muziek meer doordringt.
Tussen de acts door gingen veel mensen met vallen en opstaan naar The Palace, de feesttent waar de ambiance werd voorzien door Het Feestcomité van de Dikkebusstraat, een groep lokale ambiancemakers die met hun dj-set de tent zowaar in lichterlaaie zette. Op die manier vliegt het klein uurtje tussen de acts voorbij en moesten we ons al snel opmaken voor grootmeester Brihang.
© CPU – Stijn Verbruggen
Brihang heeft geen introductie meer nodig, en al zeker niet op Dranouter. Hij verscheen op de tonen van “Rommel” en het publiek zag dat het goed was. Dranouter ging voorzichtig op en neer, waardoor het bedje van hooi onder onze voeten het uiteindelijk moest begeven. Hoogvliegers waren de nummers “Alles draait”, waarbij Dieter Meeuws van NTREK zijn gekende intro deed, en een sterke versie van “Ik wil alles, behalve”, dat werd ingeleid door een gedicht over de brand in de Bozar en hoe de rapper het nieuws gebruikt om teksten te schrijven. Bij “Steentje” werd Brihang het podium opgedragen in een grote goudblok, want “Steentje” was uiteindelijk wel een gouden nummer hé. ‘Of nie, Dranouter?’
Een letterlijk hoogtepunt was het bisnummer “balanceren” waarbij Brihang op een van de tentpalen kroop in het midden van de weide. De twee bandleden werden de rug toegedraaid want iedereen keek naar – en filmde – Brihang, die probeerde te balanceren op zijn eilandje, daar hoog boven in de nok. ‘T Is om zo lang meugelik te houden vaje, zo lang meugelik houden vaje’.
Over het optreden van Het Zesde Metaal kunnen we heel kort zijn: West-Vlaanderen boven! Wannes en de zijnen kregen bezoek van zowel Brihang als Flip Kowlier, waardoor het één groot West-Vlaams feestje werd. Brihang noemde het op zijn Instagram-pagina ‘de heilige drievuldigheid’, en terecht! Wat een spektakel.
Cappelle startte nochtans heel ingetogen met het rustige “Wachten”, gevolgd door “Niets doen is geen optie”, een nummertje dat altijd heel leuk klinkt live. Gestaag kwamen de eerste deuntjes van “Dag zonder schoenen” uit de boxen en ondanks de modder, werden toch enkele schoentjes in de lucht gestoken.
Het publiek ging pas volledig los wanneer plotseling Flip Kowlier het podium betrad en samen met Cappelle een soort mash-up bracht van zijn liedje “Welgemeende” en “Ik haat u nie”. Bovenop het gehaat in “Ik haat u nie”, kregen we dus nog eens een welgemeende fuck you. Het werd één langgerekt nummer want we hoorden al snel ‘Zeg ne ki oe laat ist?’ waarbij de hele tent scandeerde: ‘k è der gin gedag van’. Brihang kwam ook nog eens piepen om een strofe mee te pikken en zo konden we werkelijk spreken van de heilige drievuldigheid. Dranouter, U was geweldig!
Setlist Het Zesde Metaal:
Wachten
Niets Doen Is Geen Optie
Dag Zonder Schoenen
Tid Von Ton
Ploegsteert
Genezen
Ip min knieën
Gelijk Hoe (R.E.M.-cover)
Geef Mie Nen Dag
Toe Nu Maar
Stempel
Gie, Den Otto en Ik
Nie Gezond
De Onvolledigen
Ik haat U nie/Welgemeende (met Flip Kowlier)
Domestiek en Leverancier
Ouder Komen (met Brihang)
Jèn
Ier Bie Oes
Naar De Wuppe
