Na haar vlucht uit het conservatieve Texas kwam Allison Ponthier terecht in New York, waar ze helemaal overweldigd werd door de stad. Zonder vrienden en amper in staat om de huur te kunnen betalen leerde de artieste veel bij over zichzelf. In Brooklyn ging Ponthier op zoek naar een community om zich in te nestelen en begon ze muziek te maken. Intussen zingt ze over hoe ze zelf van verlegen tiener in Texas uitgroeide tot iemand die zichzelf liefheeft en trots is op haar afkomst. Enkele maanden na de debuutsingle is er nu al een eerste ep, waarop Allison Ponthier zichzelf blootgeeft.
‘It took New York to make me a cowboy’ is een stukje tekst die de afgelopen maanden regelmatig door ons hoofd spookte en Faking My Own Death wordt er dan ook gewoon mee ingezet. Het aanstekelijke “Cowboy” is een mooie starter, want de Amerikaanse weet zo meteen de aandacht te trekken. Op beknopte wijze wordt haar verhaal verteld, en dat doet ze op een poppy manier. Het popgehalte neemt al snel af wanneer je verder luistert naar de ep en zo neemt countryfolk langzaamaan de bovenhand. “Tornado Country” gaat over hetzelfde onderwerp, maar dit keer met zacht gitaarwerk en wat rustgevende, betoverende geluiden. Debuutsingle “Cowboy” was dankzij het popjasje misschien een beetje een valse start, maar dat maakt de rest van Ponthiers muziek net verrassender.
Op de twee eerder vermelde liedjes zingt Allison Ponthier dat ze fier is van waar ze komt, maar op “Faking My Own Death” toont ze aan dat de band met haar verleden niet altijd even gemakkelijk was. Ze heeft het over alle banden met haar verleden verbranden en herboren worden uit de assen. Geen grootste, dramatische song zoals “Rise Like a Phoenix”, maar intieme mandolinegeluiden en hartverwarmende strijkers. Allison komt heel persoonlijk en eerlijk over, en gecombineerd met die ingetogen muziek neemt ze ons met gesloten ogen mee naar een klein en gezellig café-optredentje.
“Paid For” is het derde nieuwe liedje op Faking My Own Death en in tegenstelling tot de andere twee gaat deze aan een vrij hoog tempo. Op het eerste zicht zou je denken dat het daardoor een vrolijk nummer is, maar al gauw hoor je toch ook een zekere melancholie in de stem van de muzikante. Die melancholische kant zagen we ook al eerder op single “Hell Is a Crowded Room” en daarop krijgen we ook enkele mooie vocale uithalen te horen, zonder dat het eerder intieme karakter van het lied verloren gaat. Opnieuw een mooi liedje, maar eveneens het enige van de zes dat wat inhoud ontbreekt, en dat valt zelfs bij een oppervlakkige luisterbeurt op.
In maart had Allison Ponthier ons op het verkeerde been gezet met haar poppy debuutsingle, maar dat betekent niet dat we niet blij zijn met de mooie indiefolk die we vandaag voorgeschoteld krijgen. Faking My Own Death is een heel mooi eerste hoofstuk waarop een oprechte en eerlijke persoon te horen is die haar weg zoekt in het leven, en zichzelf zoekt. Op de titeltrack keert ze haar verleden de rug toe, maar op andere nummers leert ze het accepteren, omarmen en is ze er uiteindelijk fier op.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
