AlbumsRecensies

Tom Odell – monsters (★★): Verlies jezelf niet, Tom

Het is ondertussen al bijna tien jaar geleden sinds Tom Odell de wereld veroverde met zijn fantastische, dramatische pianoballade “Another Love”. Ondanks dat gigantische succes, wist Tom helaas nooit meer over de door zichzelf zo hoog gelegde lat te geraken. Album twee Wrong Crowd surfte nog wel een beetje mee op de hype, om het wat oneerbiedig te zeggen, maar we zouden liegen als we zouden zeggen dat we daarna nog veel van de Brit hadden gehoord. Wel, die tijden zouden nu definitief voorbij moeten zijn, want met monsters wil de jongeman zijn rentree door de grote poort vieren. Er is een kleine voetnoot: Tom Odell is anno 2021 niet meer de jongen met zijn piano, maar de jongen met zijn piano, synthesizer en effectcomputer.

Het begin van een nieuw hoofdstuk, en bij uitbreiding misschien zelfs van een volledig nieuw verhaal, want op monsters wil Odell afrekenen met de monsters uit het verleden. Zo heeft hij het bijvoorbeeld over hoe de wereld wordt kapotgemaakt door geld, hoe liefde je mentaal onder de grond kan steken of hoe je je vingers aardig kan verbranden eenmaal je de strijd met het grote vuur probeert aan te gaan. Allemaal goed en wel, maar met dat laatste heeft de man zich jammer genoeg zelf de das omgedaan. Vernieuwing en vooruitgang kunnen zeker, maar verlies dan vooral jezelf niet, Tom.

monsters begint nochtans als een leuke plaat. Dankzij “numb” wordt meteen duidelijk welke richting Tom Odell uit wil als zijn nieuwe persona. De piano speelt nog steeds een significante rol, maar het zijn de elektronische beats die de boel aan elkaar lijmen. Op zich dus een leuke vernieuwing binnen het oeuvre van de Brit, waardoor hij hoogstwaarschijnlijk wel wat nieuwe zieltjes voor zich zal winnen. Dat lijkt dan ook een onderliggend doel te zijn voor de jongeman, want hij speelt met momenten gigantisch hard in op wat er leeft bij de jeugd: upbeat popliedjes die gaan over verdrietige onderwerpen. Dat pakt de ene keer weliswaar al wat beter uit dan de andere. Zo lijkt “over you yet” op termijn een schot in de roos te kunnen worden, maar krijgen we koude rillingen van een afkooksel als “fighting fire with fire”.

Het is een beetje vechten tegen de vuurkaai voor de man, want hij klaagt in dat nummer zowat alles aan waar hij als individu niets aan kan doen. De kleine man tegen de grote wereld, als het ware. De kleine man die op “money” het regentaat van het geld voor de dag haalt. ‘If you wanna be happy, gotta make more money’, zingt hij herhaaldelijk terwijl de donkere piano je een zwart-witfilm in katapulteert. Tom Odell is op z’n sterkst als hij het in het minimalistische zoekt. Helaas doet hij dat op monsters bijzonder weinig en probeert hij van iets te veel walletjes te eten.

Dat begint bij het met Bon Iver-achtige stemeffect geladen “noise”, over de inspiratieloze akoestische ballade die “tears that never dry” moet voorstellen, tot… tja, wat is “problems” nu eigenlijk? Met maar liefst vijftien liedjes staat er dan ook heel veel materiaal op het album. Te veel, om eerlijk te zijn. Tom Odell vecht zo hard tegen de monsters, dat hij zichzelf vaak verliest in de strijd.

Op het einde van de plaat krijgen we weliswaar nog een aantal leuke liedjes te horen, maar dan is het kalf helaas al enige tijd verdronken. Het is dan ook op nummers als “by this time tomorrow” en “streets of heaven” dat we de echte sterkte van de man te horen krijgen. Gewoon een piano met hier en daar een effectje en Toms rustige stem erover. Zoals gezegd: het is vaak leuk als artiesten hun horizonten verleggen, maar je moet het ook niet meteen te ver gaan zoeken. Het is een val waar de jonge Brit herhaaldelijk in is getrapt. Natuurlijk zullen we de verschillende versies van “monster” en singles als “numb” en “money” nog wel een aantal keer op de radio horen, maar buiten de singles valt er helaas bitterweinig hoogstaande kwaliteit te bespeuren op monsters. We hopen daarom ook dat dit een les is voor Tom Odell en dat hij na de release van zijn vierde plaat eens in de spiegel kijkt en zich de vraag stelt wie hij nu precies wil zijn.

Talent heeft de man ongetwijfeld. Nu nog de ideale manier vinden om dat eruit te laten stromen.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

2091 posts

About author
't is oke.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Tom Odell @ De Roma: Tranenkeizer met durf

Het was sturm en drang voor de poorten van De Roma, en daar was één man voor verantwoordelijk: Tom Odell. Waar de…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Declan McKenna, Tom Odell, Brihang en nog 15 nieuwe namen voor Rock Werchter!

Vorige week verklapte IDLES zelf al dat ze op Rock Werchter gaan spelen aanstaande editie en nu heeft de festivalorganisatie dat ook…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Tom Odell - Black Friday (★★★½): Bloedeerlijk minimalisme

Meer dan tien jaar nadat je een grote hit scoort een zowaar nóg grotere hit scoren met datzelfde nummer? Het is de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.