©CPU – Cédric Depraetere
Arsenal (neen, niet de voetbalploeg, maar de Belgische hitband) stond eerder vandaag op een goed gevulde Werchterweide. Enkele weken geleden bracht het duo bestaande uit John Roan en Hendrik Willemyns hun zevende album uit. Die plaat kwam er na een identiteitscrisis die bijna het einde van de band betekende en ook in een Canvasreeks werd gegoten. Sinds het begin van de nillies wist Arsenal een hoop hits te scoren, herkenbaar aan het feestkarakter van de muziek en de vaak zuiderse invloeden. Ondanks dat het bewolkt was (en op het einde zelfs begon te regenen) wist Arsenal die zuiderse invloeden wel de weide in te sturen en er een feestje van te maken.
‘Ge moogt ook rechtstaan of is dat misschien al wat veel gevraagd’, grapte Felix Machtelinckx na een tijdje. De frontman van Tin Fingers had vrij snel door dat het publiek er was voor Arsenal en alleen voor Arsenal. Jammer, want de alternatieve popband uit Antwerpen deed het zeker niet slecht. De catchy nummers werden goed en met overtuiging gebracht. Wie oplette heeft zich zeker niet verveeld, want de band bracht enkele heel toffe nummers. De soms wat donkere muziek is niet ideaal voor een weide vol mensen aan tafeltjes en tijdens een rustiger gitaarmomentje werd de muziek dan ook overstemd door gebabbel. Tin Fingers gaf desondanks het beste van zichzelf en kon na verloop van tijd toch op wat meer applaus rekenen. Het melancholische in de muziek sloot mooi aan bij de bewolkte lucht en net op een iets dansbaarder moment kwam de zon even piepen. Al bij al was het een goed optreden, maar de setting (en het moment van de dag) gooide roet in het eten. We kijken er naar uit om Tin Fingers eens in een (donkere) club te kunnen zien spelen.
©CPU – Cédric Depraetere
‘Up in the sky’ en ‘O-o-o-oh’ werden al gauw meegezongen aangezien Arsenal aftrapte met een van hun grootste hits. Dankzij “Melvin” zat de sfeer meteen goed. De band weet hoe je een feestje bouwt en ook tijdens het minder gekende “The Rise & Fall” wordt er nog steeds gedanst. John Roan is niet de beste zanger en werd dus al gauw bijgestaan door Paulien Matheus (van The Voice uit 2013), waardoor er eveneens een leuke interactie tussen de twee ontstond. De groep gaf verschillende keren aan dat het vreemd aanvoelde om na een lange tijd nog eens op te treden, maar voor ons voelde het aan alsof de groep nooit is moeten stoppen door dat stomme virus.
‘U vroeg het zich wellicht al af: waar is Leonie Geysel?’ en daar was ze dan. De zangeres is al jaren het niet zo geheime wapen van de groep en wist dan ook meteen te overtuigen met haar zang en typische moves tijdens “Amelaka Montinga” en later nog meer tijdens “Longee”. Roan schittert wanneer hij de zang op zich neemt, maar kan ook anderen in de spotlight laten staan. Tijdens “Wanderer” en “Animal” keerde de zanger van Tin Fingers terug en nu kreeg hij het publiek wel mee. Vlak daarna was het aan Matheus om even alleen te schitteren en dat deed ze met “Temul (Lie Low)”, een van de beste Belgische nummers van de afgelopen tien jaar. Het nummer is een vreemde eend in de bijt tijdens een Arsenal-optreden, maar ontpopte zich toch tot een van de hoogtepunten.
©CPU – Cédric Depraetere
Na de gastzangers smeet Roan er nog wat hits tegen aan en zo bracht hij samen met Gysel nummers als “Estupendo” en “Black Mountain (Beautiful Love)”. Er werd gezongen, gesprongen en gedanst en tijdens die tweede werden ook regenjassen tevoorschijn getoverd, voor wat begon als motregen. Toch weerhield het weer er velen niet van om tijdens “Lotuk”, al dan niet met jas, nog eens volledig los te gaan. Dat er geen dak was, konden we dankzij de regen goed voelen, maar als het er wel was, dan werd het er toch gewoon afgeblazen. Als extraatje kregen we “Animal” nog eens te horen (deze keer gezongen door Roan zelf) en ondanks dat het pijpenstelen regende, werd het feest verder gezet alsof we al maanden niet meer hebben kunnen feesten.
Arsenal deed waar ze goed in zijn: de boel op stelten zetten. Wat het de beste show ooit? Nee, maar dat verwachten we ook niet van deze groep. John Roan is geen fantastische zanger en laat zich dan ook gewoon aanvullen door andere zangers en zangeressen. Iedereen op het podium kreeg een moment om te schitteren en iedereen op de weide stond te dansen. Dat de regen op het einde roet in het eten gooide nemen we er graag bij, want het was gewoonweg fantastisch leuk.
Setlist:
Melvin
The Rise & Fall
Amplify
Amelaka Montinga
Saudade Pt. 2
One Day At A Time
Wanderer (met Tin Fingers)
Animal (met Tin Fingers)
Temul (Lie Low)
High Venus
Estupendo
Bend In The River
Longee
Black Mountain (Beautiful Love)
Lotuk
Animal (gezongen door John Roan met een aangepaste tekst over de regen)
