AlbumsFeatured albumsRecensies

Lucy Dacus – Home Video (★★★★): Een ode aan eerlijkheid in al zijn complexiteit

Singer-songwriters zijn er in geuren en kleuren, maar als er een met kop en schouders bovenuit steekt dan is het Lucy Dacus wel. De Amerikaanse is gezegend met een stem waar menig muzikant jaloers op is. Terecht ook, want er lijkt wel auditief goud uit dat keeltje te komen. Als debuutplaat No Burden en Historian dat nog niet genoeg onderstreept hadden, dan doet Home Video dat met gemak nog een keer. Singles als “VBS” en “Brando” zetten de toon voor die nieuwe langspeler, waarin Dacus alles in de strijd gooit om de luisteraar te overtuigen.

De zangeres heeft duidelijk goed nagedacht over de titel van haar album, want elk liedje lijkt te starten vanuit een herinnering. Eerlijk, maar met gevoel voor humor, neemt Lucy Dacus ons mee doorheen haar video’s die zich al gauw op je netvlies afspelen wanneer je op play drukt. Zo persoonlijk, maar tevens zo universeel hoorden we ze nog nooit en het is dan ook een puur genot om je onder te dompelen in de verhalen van gebroken harten en complexe relaties. De nostalgische rode draad was voor het eerst te horen op “Thumbs“, een nummer dat al een tijdje op de plank lag maar nu dus eindelijk een veilige thuis krijgt op Home Video.

Het gevoel van oude video’s vertaalt zich duidelijk in het geluid van de songs. Zo horen we op “First Time” ietwat overstuurde instrumenten die zomaar de soundtrack kunnen vormen voor filmpjes met haperende beelden en ongemakkelijke interacties. De stevige intro waarbij de drums de bovenhand voeren, staat in schril contrast met “Christine”, een nummer dat vooral uitblinkt in z’n eenvoud. In dat minimalisme komt de ware kracht van Lucy Dacus naar boven, oftewel mooie teksten en een mogelijk nog aangenamere stem. Ze brengt de verhalen alsof je er zelf bij was en het is die directheid die ervoor zorgt dat je blijft luisteren. Geen moeilijke woorden of complexe beeldspraak, maar klare taal.

‘Concrete holding heat from the daytime / Picking petals to see if you will be mine / Do you love me, do you love me not?’, klinkt het op “Partner In Crime”. Het zijn treffende woorden die ons in een oogwenk terug katapulteren naar jeugdige verliefdheid, maar helaas weet het nummer niet te overtuigen. Al moeten we dat vooral toeschrijven aan het gebruik van autotune over anders zo fijne vocalen. Gelukkig keert het tij meteen, want met de hulp van enkele muzikale vrienden weet Dacus het album tot haar beste product tot op heden te maken. Supergroep boygenius is dan ook nooit veraf, want nadat Dacus te horen was op Little Oblivions en Punisher, is het ditmaal aan Julien Baker en Phoebe Bridgers om een bijdrage te leveren. Ze doen dat maar liefst op twee songs, wat een luxe!

Het overgrote deel van de liedjes is compacter dan op de vorige platen, maar ook intiemer. Zo schetst “Please Stay” een ontzettend herkenbare situatie waarbij je afscheid probeert te nemen van een geliefde. De woorden klinken pijnlijk, maar gaandeweg heelt de wonde en blijft een stil verlangen achter. Ondanks het bitterzoete kantje, ligt het geheel bijzonder fijn in het gehoor. Een echt hoogtepunt komt er nog met “Triple Dog Dare” dat meteen opvalt door de duur. Bijna acht minuten lang houdt de Amerikaanse je in haar greep en ware het niet dat we eerst een blik geworpen hadden op de tracklist, dan hadden we zo geloofd dat deze song net zo lang was als de rest. De instrumentale partij zwelt geleidelijk aan om dan volledig weg te vallen in wat de bridge van het nummer moet vormen en vervolgens in perfecte symbiose naar een episch eind toe te werken.

Op Home Video neemt Lucy Dacus je mee op een intieme reis langs jeugdverhalen en verloren vriendschappen. De plaat is tevens een ode aan eerlijkheid in al zijn complexiteit. Meer dan ooit krijgen we een beeld bij de stem en de woorden, en krijgt de instrumentatie een minder prominente rol. Less is more en dat heeft de artieste ongelofelijk goed begrepen. Haar derde langspeler verdient dan ook je onverdeelde aandacht, van de eerste tot de laatste noot.

Op 29 maart 2022 staat Lucy Dacus samen met de Britse Fenne Lily in de Botanique.

Facebook / Instagram

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.

640 posts

About author
Dansende Beer met een hart voor Scandinavische popmuziek, sad girl music (lees: Phoebe Bridgers) en Franstalige dingen.
Articles
Related posts
2023Featured albumsFeaturesInstagramUitgelicht

De 50 beste albums van 2023

De laatste maand van 2023 is alweer bijna halfweg, dus naar goede gewoonte liggen er ook bij Dansende Beren tal van eindejaarslijstjes…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview Bear's Den: 'Het laatste wat we willen, is muziek op automatische piloot uitbrengen'

Bear’s Den zit aan het einde van een drukke periode. In 2022 brachten ze hun goed ontvangen vierde langspeler Blue Hours uit,…
AlbumsRecensies

boygenius - the rest (★★★): Een zeer smakelijk tafelrestje

De heilige drievuldigheid uit indieland, genaamd boygenius, weet dit jaar van geen ophouden. Nadat de band met the record een van de…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.