AlbumsRecensies

H.E.R. – Back of My Mind (★★★): Herhaling en meer van dat

H.E.R. staat voor ‘having everything revealed’, wat nogal ironisch is aangezien de persoon die zich achter de artiestennaam schuilhoudt behoorlijk mysterieus is, want zo veel is er over haar privéleven niet geweten. Gabriella Wilson werd geboren in 1997 en nog voor 2010 was aangebroken, trad ze al op in talkshows zoals Today Show en Good Morning America, waar ze covers bracht van onder meer Alicia Keys. Na een korte muzikale carrière onder haar eigen naam kwam de toenmalige tiener met H.E.R. Vol. 1 onder haar huidige naam. Vol. 2 en Vol. 2, The B-Sides volgden al gauw, net als enkele Grammy’s en verschijningen in lijstjes als 10 Artists You Need To Know van Rolling Stone. Vijf jaar na die eerste ep zijn we vijf ep’s verder (goed voor twee compilatiealbums) en werd het eens tijd voor een langverwachte debuutplaat. Met maar liefst 21 liedjes is Back of My Mind goed voor een uur en twintig minuten, en dat is wat te veel van het goeie.

Met single “We Made It” wordt het album in gang gezet en dat is meteen een van de hoogtepunten van het album. Zowel de zang als het gitaarwerk van H.E.R. zijn hier verbluffend, waardoor het een perfect begin wordt van een achtbaan. Laten we eerlijk zijn, het is een rollercoaster waar we veel van verwachten, met overkop gaan en scherpe bochten. In werkelijkheid is Back of My Mind een achtbaan die voornamelijk rechtdoor gaat met hier en daar eens een bocht naar links of rechts. Het debuutalbum van H.E.R. mist spanning, zoals die aanwezig is in de gitaarsolo aan het einde van de openingstrack. Ondanks dat we in het verleden dat instrument regelmatig te horen kregen, schittert het op deze plaats slechts enkele keren.

Rustige r&b vormt de rode draad doorheen het album en er zijn zeker een hoop momenten waarop H.E.R. een prachtig resultaat neerzet. “My Own” is er zo eentje waar niet veel gebeurt, maar met wat ambient geluiden, een zachte beat en haar zachte stem weet Wilson het lied toch tot een goed einde te brengen. Het contrast tussen de koele beat en de hartverwarmende zang toont de tweestrijd die we ook in de tekst van het lied terugvinden. Liefde en een gebroken hart keren regelmatig terug doorheen het album en zo ook op “Cheat Code”, een van de hoogtepunten. Wat begint als een rustig gitaarliedje over H.E.R. die bedrogen wordt, groeit uit tot een nummer met een chille beat, lekkere baslijn, frivole piano en subtiele blazers. Het talent van de 23-jarige muzikante komt hier helemaal tot haar recht en zo doet ze ons gewoon wegsmelten.

Naast dertien solonummers staan er ook acht samenwerkingen op Back of My Mind met artiesten als Chris Brown, YG, Lil Baby en Ty Dolla $ign. Die laatste krijgen we op de titeltrack te horen, maar naast wat backing vocals heeft de Amerikaanse zanger niet veel invloed op het nummer. Jammer, want het had voor de nodige afwisseling kunnen zorgen, maar gelukkig zorgt Cordae daar op “Trauma” wel een beetje voor met enkele eigen strofes. Ook bij Chris Brown beperkt zijn inbreng zich voor een groot deel tot ‘Yeah’ en ‘Oh’, een moeilijke taak die H.E.R. tijdens haar solonummers zelf tot een goed einde brengt. De gastartiesten hebben over het algemeen dus weinig invloed op de muziek en dat is spijtig, want zo gaan de collabs vaak grotendeels klinken als de rest van het album en wordt het meer van hetzelfde.

“Hold On” is nog een hoogtepunt en (niet) toevallig is het er eentje waarbij H.E.R. haar gitaar terug eens goed aan het woord laat. Het lijkt alsof de gitaar en Wilson een duet zingen waarbij je de pijn van beide partijen gewoon kunt voelen. Vlak daarna is het de beurt aan “Don’t”, nog een lied met geweldige muziek. Het begint rustig, maar breekt rond de derde minuut open en met blazers en iets stevigere drum laat H.E.R. hier de remmen bijna volledig los. Dat is iets dat ze vaker had mogen doen. Toch kan de Amerikaanse ook wanneer ze mooi binnen de lijntjes kleurt een sterk resultaat neerzetten. “Process” is hier een uitstekend voorbeeld van. Het lied heeft een prachtige, kalme outro waarbij je helemaal kan wegdromen. Tijdens het laatste deel van dit lied krijgen we niet veel meer te horen dan een hoop formidabele ‘Oh-oh, yeah’s en dit keer niet afkomstig van Chris Brown.

Back of My Mind, dat is wellicht de plaats waar het album bij velen snel zal belanden. Een luisterbeurt is niet spannend en het geheel is ook niet ijzersterk te noemen. De langspeler is zeer lang en H.E.R. valt regelmatig in herhaling, zowel op tekstueel als op muzikaal vlak. Wanneer je een willekeurig nummer apart beluistert, krijg je wellicht een goed tot zeer goed lied te horen, maar het is te veel van hetzelfde. De gastartiesten weten vaak niet al te hard hun stempel op de muziek te duwen, waardoor het opnieuw meer van hetzelfde wordt. De rollercoaster die we eerder vermeld hadden, valt dus wat tegen als je die van het begin tot het einde bekijkt, maar gaandeweg kom je bijna geen enkel slecht nummer tegen en zelfs enkele heel goede.

Facebook / Twitter

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

1186 posts

About author
braaf zijn hé
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Pukkelpop 2022 (Festivaldag 4): En op het einde wint de groove

Het is een cliché, maar de laatste dag van een festival is altijd wat lastiger. Zeker op Pukkelpop waar we 260 artiesten…
InstagramLiveRecensies

Coldplay @ Koning Boudewijnstadion: Ecologisch en kleurrijk feesten

Coldplay is een band die altijd door gemengde meningen onthaald zal worden. Toch lukt het de mannen om een Koning Boudewijnstadion in…
AlbumsRecensies

Robert Glasper – Black Radio III (★★★): Assertief en politiek bewust

Een breuk met het roemruchte Blue Note label, dat was de opoffering die de uit de Verenigde Staten afkomstige jazzmuzikant Robert Glasper…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.