Een breuk met het roemruchte Blue Note label, dat was de opoffering die de uit de Verenigde Staten afkomstige jazzmuzikant Robert Glasper overhad om een vervolg te breien aan zijn heerlijke Black Radio-reeks. Zodoende komt dit dérde album uit op een nieuw label: Loma Vista.
Wat meteen opvalt, is de erg grote gastenlijst. Een brede mix van artiesten die elk vaak goedlopende carrières in de muziekwereld hebben. Zo duiken Killer Mike (van Run The Jewels) en Gregory Porter op, net als rappers als Q-Tip en Common (die vorig jaar onder Loma Vista nog het uitstekende A Beautiful Revolution uitbracht). Het zijn maar enkele van de namen die Glasper rond dit nieuwe Black Radio-project wist te verzamelen. Een meer dan imposante gastenlijst dus, die evengoed ruimte laat voor jong, opkomend talent, dat in volle ontwikkeling zit.
Interessant is de diversiteit aan wegen die Glasper bewandelt, zonder enige coherentie te verliezen. Grotendeels put hij natuurlijk wel uit de klassiekere richtingen van jazz, rap, soul, gospel, hiphop en r&b. Dat maakt ook dat dit nieuwe album van Robert Glasper helemaal in de lijn ligt van de vorige. Met dat verschil misschien dat Glasper op dit album zich meer dan ooit uitspreekt over de kwesties die hem nauw aan het hart liggen. Als artiest is hij assertief en zelfbewust. Dat voel je ook aan de manier waarop dit Black Radio-album geconcipieerd is. De titel alleen al zegt in dat opzicht zoveel: dit is Black Radio – een bundeling van stemmen en verhalen
die helaas niet zo vaak aan bod komen.
De verkillende opener “In Tune” met de lijzige raps van Amir Suleiman brengt meteen een politiek gechargeerde lading in de lyrics aan. Het kernthema: raciale kwesties, de ontmenselijking die stevig aangekaart wordt (‘So we don’t play music / we pray music’). Ook verderop hoor je in de composities en teksten van onder meer het van blitse raps vergeven “Black Superhero” of het poppy “Shine” (met featurings van D Smoke en vocaliste Tiffany Gouché) verschillende sociale en maatschappelijke breuklijnen terugkeren, met allerlei verhalen van armoede en ongelijkheid. Elders zetten Glasper en co met “Everybody Wants To Rule The World” dan weer een eighties Tears For Fears-klassieker geheel naar hand.
Tezelfdertijd tracht Glasper verschillende rollen op zich te nemen. Hij zet muzikaal de koersrichting uit, zoekt telkens weer naar diverse invalshoeken, daarbij aansluitend op eerdere ervaringen met het Robert Glasper Trio (een akoestisch jazztrio met Damon Reid en Vicente Archer in het verlengde van het werk van Herbie Hancock en Chick Corea) en met het Robert Glasper Experiment waarin hij een wat meer rock, rap- en hiphopgeoriënteerde richting uitgaat.
Opvallend aan dit derde luik in de Black Radio-reeks is dat Glasper meer dan ooit tijd en ruimte had om het geheel wat diepgaander uit te werken, met slechts een handvol interludes en een select aantal solo’s. Dat uit zich onder meer in een best indrukwekkend arsenaal aan gastvocalisten en muzikanten die elk een eigen stempel drukken. Zoals bijvoorbeeld gastvocaliste Jessica Hudson die van “Out Of My Hands” een tussen disco en soul schipperend stermoment maakt. Maar evengoed een bassiste als Spalding die een erg funky injectie geeft aan “Why We Speak”. Bovendien heeft Glasper een best goede band rond zich verzameld, met Derrick Hodge op bas, Isalah Sharkey op gitaar en Justin Tyson op drums. Kortom: het tegen de zeventig minuten speelplezier aanschurkende Black Radio III is een erg goed album van Glasper alweer, zonder meer.
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify!
