Afgelopen week draaiden bekende voetballers als Cristiano Ronaldo en Manuel Locatelli Coca Cola nog een loer door doodleuk de drankflesjes van de sponsor van tafel te vegen tijdens de persconferenties van het Europees Kampioenschap voetbal. Niet bepaald de reclamestunt die de frisdrankgigant in gedachten had toen het een sponsordeal met EURO2020 ondertekende. Gelukkig lijkt er nu hulp te komen uit onverwachtse, muzikale hoek. De held zonder cape draagt de naam Cola Boyy, of in het dagelijkse leven gewoon Matthew Urango, die met zijn portefeuille vol zomerse muziekjes en een uitpuilend adresboekje met bekende namen met zijn debuutplaat Prosthetic Boombox present tekent om het licht aan het einde van de coronatunnel een reeks funky kleurtjes te geven.
Hebben een vinger in de pap in de eerstgeborene van Cola Boyy: The Avalanches, JGrrey, Myd, John Carrol Kirby, infinite bisous (uit de band van Conan Mockasin), nit, Bon Voyage Organisation, Nicolas Godin en MGMT-frontman Andrew VanWyngarden. Onze eigen David Numwami zorgde daarbovenop nog eens voor de visuele kant van het verhaal. Een waslijstje waar je mee kan thuiskomen, zeker als je jezelf dan ook nog het etiket van multi-instrumentalist mag opplakken. Na een dik jaar opgesloten te zitten in ons kot, is het dan ook geen verrassing dat Urango ons probeert te verkopen dat er een bevrijdende sound in zijn debuutplaat zit verstopt. Wat er effectief van aan is, laten we in het midden; en wat maakt het ook uit, de jonge Amerikaan zal ongetwijfeld de zomer (en waar mogelijk de dansvloer) kleuren met zijn door discoballen doordrenkte liedjes.
En of we hopen dat de dansvloer snel terug open mag, want dankzij “Don’t Forget Your Neighborhood” lonken wij toch al voorzichtig naar een zonovergoten festivalweide. Samen met de Australiërs van The Avalanches voel je haast hoe de zon langzaamaan door het wolkendek breekt. Met een fijne cocktail vol met dromerige synths, zwoele baslijnen, een leuke piano en als topping een snuifje glitter, wordt Prosthetic Boombox lekker funky op gang getrapt. Het zou ons dan ook niet verwonderen mocht Cola Boyy hier een resem zomerhitjes op zijn debuutplaat bij elkaar hebben geschreven, met de openingstrack als paradepaardje. Na die wondermooie zomerdag worden we dan plots een donkere club in gekatapulteerd op de tonen van “Mailbox”. Met baslijnen die voortgevloeid lijken te komen uit Dua Lipa’s Future Nostalgia en een aantal fijne trompetjes eindigt onze dansavond al meteen met een feeërieke dagdroom.
Terwijl de zon alweer traag de dageraad brengt op “Song for the Mister”, steken Myd en Cola Boyy met “Roses” het vuur weer aan de lont. De invloed van eerstgenoemde is dan ook duidelijk hoorbaar dankzij de aanstekelijke mix van zwoele bassen en zomerse elektronica. Het kwik kent aan het begin van het album ongekende hoogtes. Zeker als “You Can Do It” ons dan nog maar eens alle hoeken van de discotheek laat zien. Alsof we met de teletijdmachine van professor Barabas plots richting de jaren tachtig gaan, inclusief de blazers die er een leuke draai aan geven.
Nadat het zweet naarstig van onze kin begon te sijpelen van zwoelheid, tapt Cola Boyy op de tweede helft van zijn debuutplaat uit een ander vaatje. Je voelde het al een beetje aan het water dat hij dit tempo niet kon blijven volhouden, waardoor hij geleidelijk aan met andere invloeden experimenteert. Op “For the Last Time” begint dat bijvoorbeeld met een ietwat jazzy vibe, die dan openbloeit in een psychedelische gitaarsolo. Gedurfd, maar toch hebben we het gevoel dat er wat afkruiding mist. Iets dat wel vaker het geval is als het tempo niet boven het gemiddelde ligt. Zo weet het rustige “One of These Winters Will Take Me” ons niet echt te boien en ebt ook “Go the Mile” al snel weg uit onze gedachten. Gelukkig is er dan “Kid Born in Space”, de samenwerking met Andrew VanWyngarden, gezicht van MGMT. Met een psychedelische sound die knipoogt naar Kevin Parker en zijn tamme impala loopt Prosthetic Boombox zeer degelijk op z’n eind.
‘Ik wil dat mijn muziek mensen samenbrengt’, sprak Urango voor de release van het album. Hij is daar zeker in geslaagd, althans vanaf het moment dat we eindelijk van die vermaledijde stoel mogen opstaan tijdens concerten. Pas dan zal de bevrijding die verwerkt zit in de zwoele zomerliedjes voor de volle honderd procent tot zijn recht komen. Een fijne eerste kennismaking dus met Cola Boyy, waarmee de eerste handdruk uiteindelijk toch de diepste indruk naliet. Uiteindelijk zal de jonge Amerikaan ongetwijfeld de zomer kleuren met een of meerdere nummertjes vanop zijn plaat, dus mag hij zeker een groen vinkje zetten achter de eerste stap in zijn muzikale carrière. Een leuke naam voor de toekomst, die nu al voorzichtig zijn stempel op de zomer zal drukken.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
