Ondanks de pandemie hadden ze bij Warner Music goud in handen met het tweede album van Dua Lipa. De discopop die we hoorden op Future Nostalgia, bleek een succesformule, zelfs toen we met z’n allen nergens heen konden. Nu de wereld stilaan weer een beetje meer open kan, lost de Deense tak van Warner hun eigen popplaat met disco-invloeden en wel die van Drew Sycamore. De Deense stond eerder dit jaar op de digitale editie van Eurosonic Noorderslag en maakte de dansvloer onveilig met singles als “45 Fahrenheit Girl” en “I Wanna Be Dancing”. Sycamore is haar tweede langspeler en ongetwijfeld een plaat die je tot een dansje zal verleiden.
Een nostalgisch geluid dat ons in gedachten katapulteert naar zweterige clubs en neonlampen vormt de rode draad doorheen Sycamore. Het album wordt gekenmerkt door fijne ritmesecties, goeie hooks en sterke refreinen. Zo verscheen “I Wanna Be Dancing” eerder als single, maar komt de popexplosie nog beter tot zijn recht in de context van de plaat. Onze knaldrang kruipt alvast waar het niet gaan kan wanneer de Deense ‘I wanna be dancing / And I want it to be with someone I love’ zingt. Het klinkt allemaal zo eenvoudig dat we het liefst meteen willen meezingen en als het even kan ook in uitverkochte zalen. Want als de zangeres één ding bewijst met haar tweede langspeler, dan is het wel dat ze klaar is om de wereld stap voor stap te veroveren.
Die lijn wordt stevig doorgetrokken op onder meer “The Rhythm” en “Tainted Love”. Beide nummers komen bij momenten druk over, maar weten altijd een evenwicht te houden. De disco-invloeden worden niet onder stoelen of banken gestoken op “The Rhythm” en opeens lijkt het alsof je je in een jaren 80-videoclip bevindt. Haal je rollerskates maar boven, want er hoort ongetwijfeld een complexe choreografie bij dit nummer die we tegen deze zomer met z’n allen dansen (al zal het dan waarschijnlijk op het extreem populaire platform TikTok zijn). De elektronische klanken in het refrein geven het geheel een feestelijke sfeer en dat is zeker in deze onzekere tijden meer dan welkom.
“Jungle”, de focustrack van het album, is een popsong pur sang. We krijgen dan ook een typische songstructuur waarbij strofe, pre-chorus en refrein elkaar afwisselen. Het ene staat dan ook in functie van het andere en er wordt telkens opgebouwd naar het uiterst catchy refrein. ‘My mind is a jungle / Every time / I’m thinking about you’, klinkt het en of je het nu wil of niet, dat zing je bij de tweede keer al luidkeels mee. Toch zijn het niet alleen maar catchy, uptempo popsongs op Sycamore. Zo komt de verhaallijn helemaal centraal te staan door de minimalere instrumentatie en productie op “Crying Wolf” en klinkt er een onderhuidse dreiging op “Call Me By Your Name” waarop Drew Sycamore ook haar vocale bereik op de proef stelt.
Ook tekstueel zit het album goed in elkaar. Geen complexe zinnen waarbij je uren kan nadenken over de betekenis, maar net woorden die zo zorgvuldig geplaatst zijn dat het meteen klopt. Daar is “Didn’t Get To Know You At All” een heel mooi voorbeeld van. ‘But it turns out you had taken the train / In the wrong direction and had to come back / And I wanted to wait but I knew that it meant / That we had to say goodbye all over again’, zingt de Deense. Zo simpel, maar ook zo treffend. Het nummer, waarop de instrumentale hoofdrol vervuld wordt door een prominente gitaarpartij, is tevens een echt rustpunt op een plaat waar de catchy refreinen niet op een hand te tellen zijn.
Al bij al krijgen we met Sycamore een meer dan degelijk popalbum waarbij de huidige trends mooi verweven zijn met datgene waar de zangeres het beste in is. Echt grote verrassingen krijgen we dan niet, maar soms is het ook gewoon fijn om zorgeloos mee te dansen. Het lijkt erop dat disco-invloeden in popmuziek voorlopig nergens heen gaan en als ze klinken zoals op deze plaat, hoor je ons alvast niet klagen. Het wordt mooi weer, de drankjes staan koud en er zijn steeds meer vooruitzichten voor deze zomer dus mocht je toevallig nog een soundtrack zoeken om al je wilde plannen te ondersteunen, dan vind je die hoogstwaarschijnlijk wel op Sycamore.
