AlbumsFeatured albumsRecensies

St. Vincent – Daddy’s Home (★★★): Eentonige kwaliteit

‘I fear the future’, klonk het op St. Vincents vorige album, ondanks dat MASSEDUCTION een futuristische sound had. Was het dan een voorbode? Mogelijks, want op haar nieuwe plaat keert de Amerikaanse terug in de tijd. Het nieuwe Daddy’s Home klinkt retro en zo vindt de muzikante zichzelf voor de zoveelste keer opnieuw uit. Voor dat futuristische MASSEDUCTION, met een hele hoop synths, kregen we een zelfbenoemde rockplaat voorgeschoteld. St.Vincent was goed voor de Grammy Award voor beste alternatief album, waarmee de artieste de eerste vrouw in ruim twintig jaar werd die die award won. Sinds haar debuutplaat uit 2007 werd St. Vincent steeds populairder, al heeft die Grammy natuurlijk voor een boost in haar carrière gezorgd, net zoals het album dat ze maakte met ex-Talking Heads frontman David Byrne.

Een nieuw album betekent bij St. Vincent ook een nieuwe look. Het strak zwart kapsel werd ingeruild voor een blonde pruik en outfits uit seksshops werden vervangen door een vuile bontjas. Bij gevolg ziet St. Vincent er minder ‘sterk’ en zelfverzekerd uit en aangezien het visuele altijd perfect aansluit bij de muziek van de artieste, betekent dat dat we op Daddy’s Home ook een kwetsbaardere kant van Annie Clark (zoals ze echt heet) te horen krijgen. Clark heeft een oneindige interesse in de mens en de fouten die we maken en probeert daar op haar nieuwe album naar te kijken zonder te oordelen. De schaamte wordt uit de ‘walk of shame’ gehaald en St. Vincent stelt zichzelf vragen als ‘wie zijn mensen?’ ‘Wat doen ze?’ ‘Wat drijft hen?’ Ze is niet de eerste die die vragen stelt, maar Paul Jambers is muzikaal niet zo boeiend als de nieuwe plaat van St. Vincent. Al mocht die ook wat interessanter zijn.

Het album opent met “Pay Your Way in Pain”, wat een mooie introductie vormt. Het lied is wat vreemd, maar toch heeft het een goeie vibe. Twee dingen die vrijwel meteen opvallen zijn (1) het niet prominent aanwezig zijn van de gitaar en (2) de aanwezigheid van achtergrondzangers waar St. Vincent doorheen Daddy’s Home verschillende keren mee in dialoog gaat. Er zijn ook momenten waarop Clarks stem wordt vergezeld door een zwoele ‘oooh’. Geregeld krijgen we meerstemmige zang richting ons hoofd gesmeten en dat voelt allemaal heel natuurlijk aan. Het harde en strakke uit het verleden is veelal weg en heeft ruimte gemaakt voor muziek met een organische flow.

Volledig afwezig is de gitaar natuurlijk niet. Het instrument doet nu soms wat denken aan blues of jazz en we moeten toegeven dat we de scheurende rockgitaar missen. St. Vincent wist via dat muziekinstrument kracht in haar muziek te leggen en deze ontbreekt op Daddy’s Home. Op deze manier lijkt het alsof de durf uit de muziek is en Clark het op veilig speelt. Het vraagt moed om je sound volledig te veranderen, maar binnen haar nieuwe muziek durft St. Vincent nog niet zo los te gaan als ze in het verleden wel deed. In interviews gaf Clark aan dat op haar zesde album de flow van de muziek heel belangrijk is. De nummers passen dan ook allemaal perfect samen, waardoor het na verloop van tijd wat eentonig wordt. Op Daddy’s Home missen we een nummer dat eens onverwacht stevig of rustig is, want nu is het wat voorspelbaar.

Wanneer je de tracks apart bekijkt, moet je wel vaststellen dat ze keer op keer goed in elkaar zitten. De meest recente single “Down” is zonder twijfel een van de hoogtepunten van het album. Aan het begin komt St. Vincent braafjes over, maar na verloop van tijd loopt ze volledig los. Een ongewone manier van zingen maakt het nog net iets intrigerender en die gitaarsolo en zwoele bas maken er gewoonweg een feest van. Wat later bevindt St. Vincent zich effectief op een feest. Het is er eentje dat rustig begint, maar groots eindigt. Aan het begin van “… At the Holiday Party” voelt het wat koel aan, maar later komen er blazers bij die het nummer langzaamaan opwarmen. Eens de backing vocals erbij komen is het helemaal compleet. Clark weet hoe ze haar muziek moet opbouwen en werkt doeltreffend naar haar eindpunt toe. Wat lijkt te beginnen als een ingetogen deuntje eindigt in vreugdevol meezingen.

Doorheen het zweverige “Live in the Dream” wordt er met korte gitaarsolootjes al opgebouwd naar een climax. Na het hoogtepunt kabbelt het lied nog eventjes verder om te bekomen en rustig weg te dromen, vooraleer je overschakelt naar het volgende nummer. Hier en daar zit er een intermezzo op het album en ze zijn vrijwel nutteloos. Drie interludes doorbreken de flow van het album en dat de laatste de plaat afsluit, maakt het alleen maar vreemder. Het laatste volwaardige lied stopt heel abrupt waardoor er mysterie ontstaat. Het is haast de perfecte cliffhanger, maar we krijgen achteraf nog wat geneurie te horen op “Humming (Interlude 3)”. Er zijn momenten waar je mooi kan wegdromen met de muziek, maar tijdens de intermezzo’s is dat niet het geval.

Daddy’s Home is een album waar we lang naar hebben uitgekeken en helemaal tevreden zijn we er niet mee. Veel van de nummers zitten goed in elkaar en ondanks dat er vaak verschillende genres met elkaar worden gecombineerd, voelt het niet geforceerd aan. Toch had iets meer variatie welkom geweest. Clark had meegegeven dat de flow heel belangrijk was en deze zit zowel in de liedjes afzonderlijk als doorheen het album goed, al had een verrassing zo nu en dan geen kwaad gekund.

Facebook / Instagram / Website

Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.

1186 posts

About author
braaf zijn hé
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single St. Vincent - "Flea" (feat. Dave Grohl)

Ooit speelde ze gitaar bij Sufjan Stevens, maar we kennen St. Vincent vooral als heerlijk eigenzinnige artieste. Haar muziek ging de afgelopen…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single St. Vincent - "Broken Man"

Je hebt artiesten die gewoon hun ding doen, en je hebt er die er altijd een kunstzinnig randje aan proberen toe te…
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Best Kept Secret strikt o.a. Paolo Nutini, St. Vincent en Vince Staples!

En daar is Best Kept Secret eindelijk weer met een hoop nieuwe namen. Maar liefst zeventwintig worden er vandaag aan de line-up…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.