AlbumsRecensies

Iron & Wine – Archive Series Volume No. 5: Tallahassee Recordings (★★★½): Portret van de artiest als een jonge man

Het is bijna een ongeschreven regel in de muziekwereld dat enkel de groten der aarde af en toe mogen duiken in hun archief om wat restjes, demo’s en onuitgebrachte nummers op de wereld los te laten. Bob Dylan zit ondertussen aan volume vijftien van zijn Bootleg-serie, Neil Young is van plan om in de komende jaren heel wat van zijn archieven uit te brengen, en van Prince verschijnt er binnenkort nog een album uit zijn vault. Je bent dus beter al een artiest met naam en faam voor je je fans begint te paaien met demo’s en onuitgegeven materiaal. Dat Sam Beam van Iron & Wine zich in dat rijtje wilt begeven, zouden we dan niet echt beschouwen als grootheidswaanzin, maar eerder als een soort verwantschap. Met zijn eigenste Archive Series zwengelt hij eigenhandig de vergelijking met Bob Dylan en andere folkhelden weer aan. Na vier fijne volumes (twee singles, een collectie demo’s en een akoestische liveplaat) haalt hij voor het eerst het lang verloren gewaande eerste album van Iron & Wine van onder het stof.

Archive Series Volume No.5: Tallahassee Recordings, zoals het plaatje volledig heet, is er een met een heuse ontstaansgeschiedenis. Alsof je na veel jaren die video’s terugziet van jezelf als een kleine baby, zo is ook dit album een snapshot van de eerste stapjes van Sam Beam als soloartiest. Tijdens zijn studies aan de Florida State University College of Motion Picture Arts (tussen 1998 en 1999) nam Beam enkele demootjes op met zijn akoestische gitaar en honingzoete stem. Dat de demo’s na meer dan twintig jaar eindelijk het daglicht zien, hebben we grotendeels te danken aan zijn toenmalige kamergenoot EJ Holowicki, die later ook nog in Iron & Wine zou spelen. Hij speelde niet alleen bas op de nummers, maar sleutelde ook aan de productie en bracht de tapes naar een sound designer bij Skywalk Sound. Hoewel Beam het bestaan van die demo’s al haast was vergeten, zorgde Holowicki er voor dat ze niet verloren gingen.

Het is ook niet de eerste keer dat Beam in zijn rijke archieven duikt. Voor hij in 2015 het eerste volume van zijn Archive Series aankondigde, had hij al in 2009 de dubbelaar Around the Well uitgebracht, een collectie b-kantjes, covers en demo’s. Fans van Iron & Wine hebben zeker geen reden tot klagen. Zeker omdat wat Beam allemaal uit zijn archieven haalt ook de moeite is. Around the Well bundelde pareltjes als “God Made the Automobile”, “The Trapeze Swinger” en “Love Vigilantes”. Op Archive Series Vol. 1 vonden we “Two Hungry Blackbirds” en “Everyone’s Summer of 95” en ook de singles van Vol. 3 blinken veel mooier in het daglicht.

Wie de Tallahassee Recordings beluistert om meer inzicht te krijgen in het groei- en schrijfproces van Iron & Wine, moeten we een beetje teleurstellen. Met de ogen dicht is het haast niet te horen dat dit Beams allereerste werk is. Je zou zweren dat je naar outtakes van The Creek Drank the Cradle of Our Endless Numbered Days zit te luisteren. Veel heeft natuurlijk te maken met de straffe opkuiswerken die wellicht gebeurd zijn. Luister hierna maar eens naar zijn debuut uit 2002, pakweg drie jaar later, en daar wordt je overstelpt met krakende gitaren en knisperende stemmen.

Is “Why Hate Winter” een fijne, maar iets te trage opener, dan weet “This Solemn Day” wel meteen te overtuigen met zijn Dylaneske mondharmonicasolo. ‘Touch me while we both have hands’ klinkt opnieuw als zo’n lapje tekst dat enkel uit de koker van Sam Beam kon komen: eenvoudig, maar met een vleugje mystiek en mysterie. Als vijfentwintigjarige student kende hij al de kneepjes van het songwritervak als geen ander. Ook “Loaning Me Secrets” bewijst met zijn dubbele gitaren en subtiele sfeerschepping dat dit een artiest is die twintig jaar geleden al veel matuurder was voor zijn leeftijd.

Korte werkstukjes als “John Glass Hand” en “Show Him the Ground” dragen ondanks hun korte speelduur toch opnieuw de bouwstenen van zowat elk Iron & Wine-nummer. Zelfs in hun onafgemaakte staat voel je de delicate en zorgvuldige manier waarop Beam werkt en schaaft aan zijn nummers tot er enkel prachtstukjes overblijven. Het is net daarom dat we hem in die twintigjarige carrière op bijna geen enkele uitschuiver hebben kunnen betrappen. Als je elk nummer, demo of b-kantje met toewijding en passie in elkaar steekt, dan sla je de bal nooit mis.

Wat de Tallahassee Recordings ons eigenlijk echt vertellen, is dat Beam al van meet af aan zijn project heel serieus heeft genomen en met volle aandacht liedjes schreef. We horen hier geen artiest die nog zoekende is naar zijn stem en zijn geluid, geen aftasten of experimenteren. Het is straf om te horen dat Iron & Wine al meer dan twintig jaar lang werkt aan dezelfde sound en die eigenlijk haast onhoorbaar wist te perfectioneren. Nummers als “Ex-Lover Lucy Jones”, “Straight and Tall” of “Valentine” konden zo gerecupereerd worden op een nieuw album en niemand zou het ooit door hebben gehad.

Maar net zoals zijn nummers is Sam Beam de eerlijkheid zelve en neemt hij zelf de vlucht vooruit. Enkele nummers van op deze plaat fladderden al langer rond op het internet en hebben nu eindelijk een plaatsje gevonden om neer te strijken. Fans van Iron & Wine hoeven nu niet meer op afgelegen plekjes van het internet te peuteren naar verloren gewaande songs en genieten van de rustige, maar kraakheldere gitaren in “Calm on the Valley” of “Elizabeth”.  De Tallahassee Recordings kunnen ook een gloednieuw beginpunt zijn voor nieuwe fans om Iron & Wine te beginnen ontdekken. Chronologisch gezien is dit zowat de oorsprong van de band en is het misschien ook logisch om van hier uit te vertrekken. Gelukkig voor Iron & Wine is elk begin is een goed begin.

Instagram / Facebook

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Iron & Wine – “All in Good Time” (feat. Fiona Apple)

We zitten alweer even te wachten op een echt nieuw album van Iron & Wine. In 2021 kregen we wel nog een…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Crane Like the Bird - "New Light Might" (feat. M. Ward)

Geen kaas gegeten van vogelspotten? Gelukkig voor jou heeft Kyle Crane’s project Crane Like the Bird weinig tot niets te maken met…
LiveRecensies

Calexico en Iron & Wine @ De Roma: Genieten van begin tot einde

Koekjes met melk, Kanye West en Donald Trump, kaas en wijn… Sommige dingen zijn gewoon gemaakt om samen te zijn. Zo ook…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.