Soms brengt een artiest een verjaardagseditie uit van een oud album en dan wordt de originele tracklist eventueel aangevuld met enkele bonusnummers. Taylor Swift gaat in de komende periode haar eerste zes albums opnieuw uitbrengen, aangevuld met ‘songs from The Vault’. De reden hierachter is echter wat persoonlijker dan het vieren van een albumsverjaardag. De muzikante wil de eigenares worden van de nummers die ze zelf schreef. Door haar muziek opnieuw op te nemen en uit te brengen, hoopt ze te voorkomen dat haar oude recordlabel Big Machine Records (waar ze niet goed meer mee overeenkomt) nog veel geld aan haar verdient.
In 2005 tekende de 15-jarige Taylor Swift een platendeal bij het label. Dertien jaar later liep haar contract ten einde en tekende Swift (die ondertussen van countryzangeres tot wereldberoemde popster uitgroeide) bij Universals Republic Records. In haar nieuwe contract liet de Amerikaanse opnemen dat zij haar eigen werk bezit, wat dus niet het geval is bij de albums die ze onder het toeziend oog van Big Machine Records uitbracht. Toch is er op dat moment nog geen probleem met haar oude muziek. In de zomer van 2019 kocht Ithaca Holdings, onder leiding van Scooter Braun, Big Machine Records over en wat later stelt Swift voor dat ze haar muziek opnieuw uitbrengt.
Het probleem ligt bij de nieuwe eigenaar van Taylor Swifts muziek. Scooter Braun is de manager van Kanye West, waarmee Taylor publiekelijk een zeer slechte band heeft. Bovendien pest hij haar ook regelmatig. Zo bracht Big Machine een tijdje geleden nog een live-album uit met daarop een optreden van Swift, zonder dat ze daarvan op de hoogte was. Braun wordt er wel rijker van en Swift vindt het onterecht dat iemand die geen emotionele band met haar muziek heeft, zo veel verdient aan haar bloed, zweet en tranen.
Ondanks dat Taylor Swift de eerste artiest is die er een volledig mediacircus van maakt, is ze verre van de eerste die eigen werk opnieuw opneemt. Frank Sinatra deed het toen hij zijn eigen recordlabel begon en ook Def Leppard nam heel wat hits opnieuw op na onenigheid met een vorig label. Naast zo’n ‘re-recordings’ heb je dan ook nog eens ‘remastered’ of ‘remixed’, iets waar ook een hele hoop artiesten zich schuldig aan maakten. Oudere muziek, zoals heel wat materiaal van pakweg David Bowie of Kraftwerk, werd reeds opnieuw gemixt zodat het beter klinkt. Dus als je nu Bowie’s The Rise and Fall of Ziggy Stardust op Spotify beluistert, zullen die liedjes net iets anders klinken dan wanneer je een plaat uit 1972 oplegt met daarop dezelfde muziek.
Twee maanden geleden kregen we “Love Story (Taylor’s Version)” te horen en zoals te verwachten was, is de nieuwe versie haast exact hetzelfde als die uit 2008. Swifts stem klinkt na dertien jaar logischerwijs wat ouder en door nieuwe technologie is het nummer ook wat beter gemixt. Al deze heisa omdat we de viool op de heropgenomen versie van “Love Story” iets beter horen dan op het origineel? Bizar genoeg wel, ja. Gelukkig heeft de muzikante toch nog enkele verrassingen in petto voor haar fans. Dat in de vorm van eerder onuitgebrachte nummers, ook wel ‘songs form The Vault’ genoemd. Zo schreef Swift bijvoorbeeld “You All Over Me” al ten tijde van Fearless, maar wordt het nu pas voor het eerst uitgebracht op Fearless (Taylor’s Version).
Dat Fearless het eerste album is dat we opnieuw te horen krijgen is geen verrassing, aangezien Swift daarmee voor het eerst de Grammy voor Album of the Year veroverde. Sindsdien deed ze dat nog twee keer (met 1989 en eerder dit jaar met folklore), waardoor ze nu de enige vrouw is die die Grammy drie keer wist binnen te halen. Bovendien zijn “Love Story” en “You Belong With Me”(beiden van dat album) twee liedjes waarmee de artieste zich wereldwijd op de kaart wist te zetten. Het eerdere, zelfbenoemde debuutalbum Taylor Swift is tegenwoordig haast verwaarloosbaar. Toch gaan we ook dat opnieuw te horen krijgen, net als Speak Now, Red, 1989 en reputation. Wanneer welke plaat opnieuw verschijnt, is nog niet geweten.
Mogen we nu eigenlijk nog naar de originele Fearless luisteren eens Taylor’s Version beschikbaar is? Wel, op zich klinkt de nieuwe versie beter. Ze bevat die extra nummers en je steunt er de uitvoerder meer mee dan wanneer je de versie uit 2008 streamt. Toch kunnen we ons perfect inbeelden dat veel Swifties (stiekem) de muziek blijven beluisteren zoals ze die gewoon zijn. Een eenduidig antwoord is er dus niet, maar dit is misschien wel het moment om eens na te denken over hoe eerlijk het is dat labels de muziek van hun artiesten bezitten. Als gewone sterveling lijkt dit misschien moeilijke materie en denk je ‘het is gewoon zo’, maar ooit was het ook gewoon zo dat vrouwen niet mochten stemmen. Kijken we ooit terug op deze periode in Swifts carrière als het historische beginpunt van artiesten die standaard de exclusieve rechten van hun muziek bezitten, of is de popster toch niet zo invloedrijk?
Facebook / Instagram / Website
