In 2019 prijkte de naam van Amber Jay al op de gekende BBC Music Introducing lijst, die jaarlijks heel wat ongekend Brits talent de populariteit in duwt. Jay is uit Liverpool afkomstig en maakt authentieke bedroompop die buiten de traditionele krijtlijnen kleurt. De release van haar futuristische debuutsingle “Pencilled Brims” kreeg de gewenste steun van BBC-stem Huw Stephens en zette Amber Jay alvast op de kaart als een unieke nieuwe speler om in de gaten te houden. Tweede single “Stay the Same” was opnieuw een sterke donkere popsingle, die voorlopig nog weinig stof deed opwaaien. Met de release van haar debuut ep Never Too Far from a Dark Thought komt daar ongetwijfeld verandering in. Op de ep kneedt Jay verschillende genres, klanken en invloeden tot haar eigen unieke popkunstwerk, dat blijk geeft van een grenzeloze en speelse muzikaliteit.
Het futuristische openingsnummer en debuutsingle “Pencilled Brims” geeft meteen aan wat je kunt verwachten van Jay’s unieke geluid: authentieke en eclectische pop waar ze donkere hersenspinsels in een experimentele productie stopt. Het nummer start met een bezwerende en grimmige elektronische toets à la Billie Eilish, maar schakelt abrupt over naar een experimenteel lo-fi- en bluesgedeelte. De verrassende omschakeling klinkt vooral erg jeugdig en voegt een nieuwe, fantasierijke dimensie toe aan het nummer. Tegelijkertijd is “Pencilled Brims” ook Jay’s meest chaotische single, die misschien net iets te veel tegen het geknutselde aanschuurt. Het nummer lijkt zo nog het meest op een huisgemaakt moederdagscadeau: ongetwijfeld creatief, maar toch vooral een blinde vlek in je gepolijste interieur.
Op opvolger “Stay the Same” toont Jay hoe ze haar eclectische en speelse blend van genres en ritmes wél perfect kan balanceren. Het is hypnotiserende, excentrieke pop met een hoog Gus Dapperton-gehalte. Engelachtige strofes en een energiek refrein wisselen elkaar nagenoeg perfect af, maar het is pas echt het kleine elektronische intermezzo met kleine klankfrutsels en verrassende synthtwinkelingen die het nummer een knisperige eigenheid meegeven. Ze ontvouwt haar gedachten steeds op een eerlijke en rauwe manier en verpakt ze in een onconventionele en onvoorspelbare dynamiek. Zo creëert ze haar eigen filmische universum, dat een vaak speelse, mysterieuze en spookachtige flair meedraagt. Jay’s aparte stemgeluid maakt het allemaal nog een tikkeltje interessanter. Je zou kunnen zeggen dat haar stem balanceert op de grens van Maggie Rogers, Lykke Li en het fragiele van Billie Eilish, maar toch blijft Amber Jay vooral haar eigen unieke zelve.
De nieuwe single “The House” is opnieuw een sfeervolle en erg filmische rollercoaster en misschien wel het mooiste wat de ep te bieden heeft. Wat begint als een breekbare akoestische smeekbede, neemt gaandeweg epische proporties aan met een dreigende drumsound. Als kers op de taart sleurt Jay er nog een verrassend elektronische voetnoot bij die je op het puntje van je stoel houdt. Het zijn allemaal verschillende puzzelstukken uit compleet verschillende dozen die Jay toch allemaal moeiteloos in elkaar lijkt te klikken. Elk nummer draagt zijn eigen specifieke kleur, maar blijft moeiteloos herkenbaar door Jay’s specifieke stemgeluid en haar terugkerende ritmische speelsheid.
Opnieuw verrassingen troef op “Own Way”, dat begint in een akoestische breekbaarheid, maar uitbreekt in een dreigender dancepop refrein met drum ’n bass invloeden. Ze bezingt trauma, twijfel en verdriet, maar kadert het verrassend in zonder echt afbreuk te doen aan de complexiteit van haar persoonlijke verhalen. Geen ritmische omschakelingen in de rustige afsluiter “Person”. Jay stript zichzelf tot haar meest rauwe en emotionele kern, enkel omgeven door wat engelachtige harmonieën. Het is een delicate en atypische reflectie op een klassiek break-upverhaal waarbij je de liefde onvermijdelijk tussen je vingers voelt wegglijden, hoe hard je dat ook tegenhoudt. We zouden het kunnen omschrijven als een dramatische kruising van Phoebe Brigers en Maggie Rogers, maar dan zouden we ongetwijfeld afbreuk doen aan Jay’s eigen muzikale identiteit. Oordeel vooral zelf.
Never Too Far from a Dark Thought is een sterke collectie van progressieve popparels en een creatief vat vol verrassingen. Jay’s teksten getuigen van een donkere en doorleefde volwassenheid die mooi in evenwicht wordt gebracht met haar speelse aanpak in ritmes en melodieën. Ze creëert op haar debuut-ep een geheel eigen wereld en kroont zich meester van haar eigen filmische universum. Op basis van wat ze ons hier al kan voorleggen, voorspellen we alvast heel wat moois.
Facebook / Twitter / Instagram
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
