Valentijn is net achter de rug. Gedaan met dat melige gedoe en back to business. Wie heeft er zin in een staaltje harde gitaren, sterke drums en maar liefst drie (!) lead-vocals? Wij wel. Gelukkig hebben we The Mental Scientists. De Limburgse twintigers brachten op 14 februari 2021 hun eerste plaat uit: Tricycle To Paradise. Van één ding zijn we zeker, op een driewieler is dit niet geschreven, het is een knap debuut waarmee de heren zich zeker en vast op de kaart hebben gezet.
The Mental Scientists, wie zijn dat? Een vraag die de Belgische inwoner zichzelf nu niet meer moet stellen. Jonas de Werdt, Gilles Deblier, Warre Loenders, Ibe Schutters en Rob Medats, dat zijn ze. Vijf jonge kerels met elk hun eigen expertise. We zagen hen al op een aantal kleine podia en ze mochten een onlineconcert geven voor Hogeschool PXL. Verrassend is dat we zowel van Jonas als van Gilles als van Warre de stemmen horen klinken. Dat lees je goed, deze Limburgse groep heeft drie vocalisten. Maar nu genoeg over dat jong geweld, laten we hun plaat eens onder de loep nemen!
Dat het een rockgroep is, moeten we niet op Wikipedia gaan zoeken. Al vanaf de eerste noten van het openingsnummer krijgen we, ietwat melancholische, maar vooral zeer harde gitaren. Gilles Deblier gooit daar nog wat drums tegenaan en het nummer is er. De titelsong “Tricycle To Paradise” zullen we helaas als minst favoriete moeten aangeven, zeer herhalend en niet veel speciaals aan. De band streeft genadeloos alle pogingen tot originaliteit voorbij, maar ze brengen het wel overtuigend waardoor we dit door de vingers kunnen zien. Het instrumentale intermezzo is echter wel het benoemen waard. De heren kennen hun instrumenten en weten hoe ze ze moeten gebruiken.
De andere nummers op de plaat zijn allemaal van hetzelfde stramien. De plaat gaat niet van rustige naar zwaardere rock, maar blijft wat gelijk opgaan. Cliché? Een beetje. Erg? Absoluut niet! Zware gitaren, sterke vocals met hier en daar eens een goed geplaatste harmonie en nog belangrijker: plezier. De jongens hebben het zomaar voor elkaar gekregen om een plaat uit hun mouw te schudden en de passie die ze erin hebben gestoken is duidelijk te horen in hun nummers. De absolute topfavoriet blijft toch het laatste nummer op het album “Back to the Dark”. Een heel sterke song met eindelijk een originele invalshoek die zich in je oren wurmt en daar een aantal dagen blijft zitten.
Om het allemaal kort samen te vatten: de Limburgse vrienden hebben zeker laten zien wat ze waard zijn. Een sterk debuut met veel pit en nog meer potentieel, maar het mist nog een persoonlijke stempel. Het enige wat we nu nog kunnen doen is hopen dat de creatieve kurk nog in hun gat zit, zodat ze ons de volgende keer kunnen verrassen!
Facebook / Website / Instagram
