In de Britse jazzscene maar ook ver daarbuiten is drummer/percussionist/tabla speler Sarathy Korwar een naam die steeds vaker opgeld maakt. Eerder bracht de in Amerika geboren, maar in India opgegroeide Korwar een handvol albums uit zoals zijn via Ninja Tune uitgebrachte, tussen jazz en elektronica schipperende debuut Day To Day (2016) dat al snel vele deuren opende of het recentere More Arriving (2019) waarop Korwar de handen reikt aan enkele Indische rappers zoals MC Mawali. Minstens zo intrigerend is zijn inbreng in het A.R.E. Project (Association for Research and Enlightenment) waar ook saxofoonheld Shabaka Hutchings (The Comet Is Coming, Shabaka & The Ancestors) en Hieroglyphic Being deel van uitmaken.
De vanuit London opererende drummer/percussionist/componist is daarnaast ook bandleider van het UPAJ Collective dat uit zowel westerse als oosterse oorden afkomstige muzikanten bestaat. Zij brachten eerder My East Is Your West (2018) uit, een release waarop jazzklassiekers van onder meer Alice Coltrane, Pharaoh Sanders en Don Cherry herwerkt werden. Samen met het UPAJ Collective stapte Korwar de Haarlemse Artone studio’s binnen om er een heerlijk weldadige Direct To Disc sessie op te nemen. Opmerkelijk is hoe zij de vrije spirituele jazz weten te verenigen met klassieke Indiase muziek. Dat levert een hemels bewelmend fusion geluid op dat herinnert aan de legendarische opnames van Shakti (met gitarist John McLaughlin). Muziek die zeker in onze contreien en onze vaak al te westers ingestelde oren slechts zelden te horen is en waarvoor helaas relatief weinig aandacht bestaat.
Zo opent deze set met een compositie die opgedragen wordt aan de Palestijnse auteur Edward Saïd (“So Said Saïd”). Wat verderop: een herwerking van “Flight IC 408”, een drum’n’bass nummer dat oorspronkelijk terug te vinden was op een dubbelrelease van State Of Bengal / Future Soundz Of India. Op Korwars’ debuut voor Night Dreamer krijgt het een uitgepuurde, akoestische herwerking met tabla en viool van Achuthan Stripadmanathan. Ronduit knap. Ook die maakt inzichtelijk hoe het de achterliggende intentie is van het collectief rondom Korwar om de luisteraar mee op sleeptouw te nemen. Het demonstreert eveneens hoe er uit erg uiteenlopende hoeken (leven, literatuur, muziek,..) input gehaald wordt voor deze hoogst bijzondere registratie.
Deze release kenmerkt door losse, spontane interactie en het wonderlijke bevlogen spel van het maar liefst vijftienkoppige beest dat het UPAJ collectief is. UPAJ betekent in het hindu overigens zoiets als improvisatie. In de muziek vind je dan ook een vaak trage opbouw, waarbij stukje per stukje verschillende elementen komen en gaan en naar een groovy climax toegewerkt wordt. Kortom: het is de vrije muzikaliteit die hier ongehinderd gebotvierd wordt, met ruimte voor talloze solospotjes. Dat hoor je ook duidelijk terugkomen in een compositie als “Elephant Hangover”.
Deze flink uitdagende plaat is in eerste instantie bedoeld voor muzikale vrijbuiters met een erg avontuurlijke geest. Net zoals Korwar en co, die met erg minimale instructies vrijelijk musiceren en nieuw muzikaal terrein ontginnen. Dat levert, zoals onder meer het door het gelijknamige boek van Ashis Nandy geïnspireerde “Intimate Enemy” bewijst, niets minder dan wonderlijke resultaten op waar vrijwel niets op af te dingen valt.
