AlbumsRecensies

Ibrahim Maalouf – 40 Melodies (★★★½): Trompettist blikt terug en troost

Veertig jaar geleden zag Ibrahim Maalouf het levenslicht in de Libanese hoofdstad Beirut. Wanneer op zijn verjaardag de stad nog steeds aan het bekomen is van de immense explosie in de haven, brengt Maalouf een ingetogen en uitgeklede verzameling van veertig nummers die zijn leven bevatten. Voor zijn magnum opus werkte de Libanees, die nu in Frankrijk vertoeft, samen met zijn vaste medewerker; de Belgische gitarist François Delporte. Samen vertolken ze eerdere werken naar een intieme setting. De veertig ‘duo versies’ worden aangevuld door samenwerkingen met o.a. Sting, Marcus Miller en -M-.

Maalouf is een begrip in de instrumentale muziekwereld. Op zijn speciale trompet, die de typische Oosterse kwarttonen aankan, positioneert hij zich ergens tussen de westerse tradities van de jazz, funk en soul en de vele andere oosterse tradities. Wanneer alles stilstond vanwege de pandemie, was het een uitgelezen moment voor Maalouf om terug te blikken op zijn leven. 40 melodies is ontstaan tijdens de lockdown, veertig keer horen we oude nummers, herwerkt naar een sobere setting. De intimiteit geeft een mogelijkheid door te dringen tot de kunde en virtuositeit van Maalouf.

Door deze setting kunnen we haast elke zucht en knopdruk van dichtbij horen. Toch voelen de meeste nummers aan als minder solide versies van hun origineel. De herwerkte versie van “Beirut” en de nieuwe videoclip die daarbij hoort, is het vermelden waard. Met zijn tweeën spelen Maalouf en Delporte het lied waar Maalouf mee doorbrak in 2011 op de hoogste rand van het amfitheater van Nîmes. Terwijl de stad in (lockdown)stilte achter hen ligt, vervullen beide heren de arena met troostende tonen. Want troosten, zo meent Maalouf, is nodig in het verscheurde Libanon en Frankrijk van vandaag.

Na veertig terugblikken, schotelt Maalouf de luisteraar drie gloednieuwe nummer voor. Het deuntje op “All Around the Wall” blijft hangen, voelt heerlijk licht aan. In “Layla’s Wedding” wordt de ritmesectie voorzien door Sarah Reich. De Amerikaanse tapdanst rigoureus op de opzwepend trompettonen terwijl Delporte een even ritmisch de snaren beslaat. Flamenco, maar dan met Maalouf als zanger. Afsluiter “If I” brengt ons een laatste keer in de intieme en bezwerende sfeer die doorheen het album heerst, om te eindigen in stilte. Een stilte, afwachtend op wat de toekomst brengt.

Twee uur en een half later blijft de weemoed hangen. In de uitgeklede versies van Maaloufs vijftienjarige carrière klinkt zijn trompet krachtig en melodieus, telkens weer gehuld in de zweem van Libanese wortels. Het heruitbrengen van zijn oude nummers in intieme setting vraagt moed. Soms blijkt dan dat hij beter bij het originele gebleven was. Maar uitschieters, zoals de nieuwe versie van ”Beirut”, blijven nazinderen. De drie nieuwe nummers getuigen alweer van Maaloufs kunde en duiden dat de trompettist nog niet is uitgeblazen. Maalouf brengt troost in deze roerige tijden. Het is de moeite hiervoor eens 43 nummer uit te zitten. Uitkijken doen we alvast naar naar zijn vijftigste verjaardag.

Related posts
FestivalnieuwsMuzieknieuwtjes

Sting eerste headliner Beach Festival Nieuwpoort 2024!

Fans van Sting en The Police werden jarenlang aan het lijntje gehouden door de bassist toen zijn show op Gent Jazz keer…
InstagramLiveRecensies

Sting @ Vorst Nationaal: King of Cool

Mensen die in de herfst van hun levensjaren beginnen te komen, herinneren zich ongetwijfeld hoe ontzettend cool de jonge Sting was. Het…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Marshmello, P!nk & Sting - "Dreaming"

Soms denk je wel eens: nu hebben we de gekste samenwerkingen wel allemaal gehad. Maar kijk, die gedachte kan bij deze meteen…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.