De Belgische muziekwereld maakte eerder vandaag even een sprongetje toen Alex Callier en Raymond Geerts van Hooverphonic meedeelden dat ze vanaf heden terug met Geike Arnaert door het leven zullen gaan. Zij was van 1997 tot 2008 de frontvrouw van de groep, maar besloot toen een soloalbum op te nemen. Na een tweede soloplaat begon het blijkbaar terug te jeuken en de band tussen Alex, Raymond en Geike werd terug sterker. Twintig jaar naar The Magnificent Tree is ‘The magnificent three’ terug doordat Geike de positie van frontvrouw opnieuw inneemt. Er wordt al eens lacherig gedaan over Hooverphonic en het hoge aantal zangeressen dat ze reeds versleten hebben, maar hoe zit dat eigenlijk precies?
In 1995 werd er door Alex Callier en Frank Duchêne een groepje opgericht samen met gitarist Raymond Geerts. Het trio besefte dat ze een zangeres zouden nodig hebben en Esther Lybeert werd zo de eerste frontvrouw van de band die toen Hoover heette. De ambities van de mannen lagen hoog en de dag dat de groep een contract kregen aangeboden door Sony besliste Esther dat zij verder wou studeren. Liesje Sadonius werd enkele weken later de nieuwe zangeres van Hoover en een eerste album werd opgenomen.
Alex, Raymond en Frank waren ambitieuzer dan Liesje en ook zij hield het voor bekeken. Er werden alweer audities georganiseerd en het was duidelijk welke zangeres de beste was: Geike Arnaert. Het zeventien jarig meisje was te jong en dus werd er voor runner-up Kyoko Baertsoen gekozen. Alex begon een relatie met de zangeres (wat al niet makkelijk was voor de rest van de groep) en wou dat Kyoko klonk als haar voorgangster. Na enkele maanden was het genoeg geweest voor Kyoko en na een telefoontje naar Geike braken de gloriedagen van Hoover(phonic) aan.
Er werden talloze hits gescoord en de albums gingen vlot over de toonbank, ook na de naamsverandering naar Hooverphonic. Frank Duchêne hield er in 1998 mee op en zeven jaar later zag ook Geike het niet meer zitten. Alex Callier besliste een soloalbum te maken, maar toen Arnaert de demo’s hoorde was ze opnieuw verkocht. The President Of The LSD Golfclub werd het vijfde en laatste Hooverphonicalbum met Geike Arneart. Ondanks dat ze in 2008 de band verliet bleef ze voor velen dé zangeres van Hooverphonic.
Na een zoekertje in de krant werden er alweer audities georganiseerd en samen met een nieuwe zangeres werd er ook voor een nieuwe sound gekozen. Met Noémie Wolfs werden er niet alleen twee albums opgenomen, maar ook een ‘best of’ waarop met een orkest hits werden gebracht. Na een kleine dip werd er dankzij Noémie nieuw leven in Hooverphonic geblazen. Na vijf jaar maakte ook zij de keuze om te focussen op een eigen carrière. In 2015 bracht Hooverphonic een album uit met gastzangeressen en -zangers en traden ze op met Nina Sampermans, Kimbery Dhondt en Pieter Peirsman. Voor het eerst ging Hooverphonic door het leven zonder vaste frontvrouw, maar niet voor lang.
In 2018 werd met Luka Cruysberghs de zesde officiële zangeres een feit. Er werd een eerste album met haar uitgebracht en al twee singles voor een volgende, waarvan eentje voor het Eurovisiesongfestival van dit jaar was bedoeld. Enkele maanden geleden verkondigde Alex Callier in interviews dat hij samen met Raymond en Luka meerdere afgewerkte albums had klaarliggen. Tijdens optredens werd er ook al gesproken over een tournee ter ere van het twintigjarige bestaan van The Magnificent Tree. Het zag er naar uit dat het trio wilde plannen had.
Ook Geike kreeg het idee van een nieuwe tour ter ere van een van ‘haar’ albums te horen. Na het uitbrengen van een tweede soloplaat en een terug hechter wordende band met Alex en Raymond keerde ze naar Hooverphonic. Met die verjaardagstournee in het vooruitzicht zit de timing goed, maar wat met Luka? In persberichten zegt Callier dat het ‘een beetje bitterzoet’ is voor haar, maar het is allicht gewoonweg bitter. De man achter Hooverphonic zegt dat hij nog wilt samenwerken met Luka voor haar solocarrière, maar zou ze daar voor staan springen nadat ze aan de kant wordt geschoven?
Frontvrouw één tot en met vijf kozen er telkens zelf voor om te vertrekken, omdat er te veel druk was of omdat ze meer vrijheid wilden. De ene zangeres vertrok met een betere verstandhouding dan de andere, maar nu wordt er voor het eerst een zangeres gewoon aan de deur gezet. Waar telkens werd aangekondigd dat de toenmalige zangeres zou stoppen en ze opzoek zouden gaan naar een nieuwe, wordt nu gewoon de terugkeer van Geike aangekondigd. Uiteraard moesten ze niet meer opzoek gaan naar haar, maar amper maanden geleden werd er nog enthousiast verteld over die plannen met Luka. Wringt dit ook bij u, meneer Callier?
We nemen het Geike niet kwalijk dat ze wou terugkeren naar Hooverphonic en dat Alex en Raymond dat een goed idee vinden, snappen we. Toch voelt het allemaal wat vreemd aan, zeker omdat er nergens vermeld wordt wat Luka ervan vindt. Wanneer werd zij hiervan op de hoogte gebracht? Had zij er iets in te zeggen? We vrezen ervoor en hebben wat medelijden met haar. We moeten u allicht niet vertellen dat dit jammer is voor Luka. Menig Hooverphonicfan zal (terecht) blij zijn dat dé zangeres terug is, maar de manier waarop de overgang gebeurde, heeft een wrange nasmaak.
Hooverphonic brengt vannacht een nieuwe versie uit van “Mad About You” en zal met Geike Arnaert naar het Eurovisiesongfestival trekken. In de periode rond de liedjeswedstrijd mogen we al een album met Geike verwachten.
Facebook / Instagram / Website
