Dat een globale pandemie dramatische gevolgen heeft voor de cultuursector, staat buiten discussie. Dat deze maandenlange lockdown echter ook onze gezamenlijke creativiteit wist aan te wakkeren, moeten we je niet vertellen. Lang vergeten instrumenten werden van onder het stof gehaald en muzikaal getokkel was gedurende geruime tijd het enige geluid dat weerklonk in de straten. Wie tijdens die periode in Amsterdam vertoefde, kon onwetend de eerste klanken van NOAH horen ontstaan. NOAH is het muzikale project van Nelleke, haar eerste ep waar zelfontwikkeling en de zoektocht naar een identiteit als beginnende muzikante centraal staan. Na een reis door de Canadese natuur ontstonden de ideeën, maar de muziek begon pas werkelijk zijn vorm aan te nemen na terugkomst in Amsterdam. Volgens populaire trend is NOAH volledig zelf ontwikkeld, van muziekopnames tot afwerkende productie, waarbij Nelleke de ep zelfstandig uitbrengt zonder platenlabel.
De zweverige opener “Prologue” creëert meteen de sfeer en vervoert ons probleemloos naar een afgelegen natuuromgeving. Gitaargetokkel lijkt kabbelend water te imiteren en fans van Nick Cave zullen in de aanzwellende viool kenmerken van Ghosteen herkennen. Gitaar en viool doorkruisen elkaar, maar de rust blijft bewaard in de chaos. “Heart In Hand” vormt het eerste volwaardige nummer van de ep. Begeleid door minimalistische akkoorden maken we voor het eerst kennis met Nellekes betoverende stem, de rode draad doorheen de muziek. De viool blijft aanwezig op de achtergrond, maar piano en stemgeluid stelen de show. Wanneer de pianomelodie toeneemt in complexiteit, krijgen we ook een voorproefje van Nelleke’s volwaardige stembereik: van onschuldig sereen tot intens imposant.
“How Not To Fall” verbaast niet door opnieuw op te bouwen met een simpele pianomelodie, maar weet wel de sfeer van het geheel te bewaren. De structuur van strofes en refrein missen hier, verwijzend naar de aard van het nummer, een weemoedige klaagzang van een gebroken hart. Af en toe breekt Nellekes stem uit en hier schuilt de werkelijke emotie van het nummer, met de repetitieve pianomelodie om structuur te bieden.
“Verse” vormt het tweede intermezzo met de ondertussen herkenbare combinatie van viool en gitaar. Jammer hier is het abrupte einde, waarbij het gebrek aan overgang de dynamiek enigszins weet te verstoren. Maar niet getreurd, want als een nummer van NOAH je zeker zal bijblijven, is het “Relics” wel. Een meer dynamische piano intro met interessante, jazzy akkoordovergangen creëert contrast met de voorgaande nummers. Halverwege komt hier een uptempo dreambeat bij en dan zijn we zeker dat we het hoogtepunt van NOAH gevonden hebben. Instrumentatie en stem zwellen geleidelijk aan en weten elkaar aan te vullen tot een spannend, betoverend geheel.
De titeltrack “NOAH” is gelijkaardig aan “Prologue” en “Verse” maar deze keer blijft de piano achterwege en ligt de volledige focus op Nelleke’s stem, een keuze waar we het moeilijk oneens mee kunnen zijn. De minimalistische sfeer doet de rust wederkeren en vormt een passende afsluiter. Een afsluiter is het echter niet aangezien “NOAH” vloeiend terug overgaat in het eerste nummer en dus probleemloos van begin tot einde opnieuw geluisterd kan worden.
Met NOAH laat Nelleke haar eerste ep los op de wereld, waarbij ze vooral weet te verbazen met haar overtuigende stemgeluid en gevoel voor sfeerzetting. Na enkele luisterpogingen ontdekken we steeds meer nuances en details die we de eerste keer gemist hadden. Het is dan ook een aanrader om NOAH meermaals op te zetten en de muziek steeds iets dieper te laten inzinken. Gezien de circulaire opbouw van de ep lijkt ons dat zelfs de essentie. Dat deze muziek ontstaan is in een woelige periode mag niet verbazen: in tijden van gebrekkige hoop en rust hebben we muzikanten om hoop en rust te brengen. NOAH is in dat opzicht en op muzikaal vlak tot een goed einde gebracht, een straffe prestatie voor een eerste release. De cirkel is rond, missie geslaagd.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
