Volg je de avonturen van John Dwyer op de voet, dan stelde je je gezien zijn productiviteit vast al eens de vraag hoeveel slaap de man zichzelf dagelijks gunt. Een dikke week geleden nog kwam het funky-jazzy debuutalbum van supergroep Bent Arcana uit, met Dwyer als meest prominente lid, en nog geen maand eerder blies hij zijn experimentele soloproject Damaged Bug nieuw leven in met een coverplaat van Michael Yonkers. Ook zijn creatieve paradepaardje, Osees, staat al enkele weken te trappelen om haar intussen negentiende studioalbum op de wereld los te laten: Protean Threat. De band liet zich de laatste jaren meermaals verleiden tot jam-achtige nummers die schijnbaar eindeloos de realm van fuzzy krautrock leken te verkennen, maar besloot zich op haar nieuwste langspeler consequent te focussen op kort, maar krachtige bommetjes van nummers.
Het kadert meteen netjes “Scramble Suit II”: de beenharde, gevaarlijk korte openingstrack van Protean Threat. Het nummer steekt zonder ook maar een seconde te treuzelen de boel helemaal in de fik met een agressieve riff, die na een halve minuut plankgas even inhoudt. Het tafereel dat erop volgt, vol schichtige trompetten, bezwerende woordjes en donderende basdrums, klinkt bijna circusachtig. Je hoort de menselijke kanonskogels doorheen de geluidsmuur beuken terwijl een olifant prompt het hotdogkraam omver ramt. Alles klinkt heerlijk chaotisch, zonder ook maar een moment de voeling te verliezen met de strakke ruggengraat van bas en drums die Osees zo goed maakt. De band lijkt klaar om een serieuze berg herrie te schoppen op haar opkomende album, en of we daar naar uit kijken.
Protean Threat komt uit op 18 september.
Facebook / Instagram / Website
