Je hebt soms zo van die mensen die in de wieg zijn gelegd om grootse dingen te bereiken. Maya Hawke is zo iemand. De dochter van actrice Uma Thuman (van onder andere Pulp Fiction en Kill Bill) en acteur Ethan Hawke (van bijvorobeeld The Magnificent Seven en The Purge) heeft dan ook nooit anders geweten. Het is geen wonder dat je haar misschien al Russen zag bespioneren in de populaire Netflixserie Stranger Things of haar herkent als lid van de Manson Family in Quentin Tarantino’s Once Upon a Time in Hollywood. Toch meteen twee mooie rollen voor een meisje dat net geen tiener meer is. Wij zijn echter nog steeds Dansende Beren, dus laten we focussen op wat Maya op muzikaal vlak bereikt heeft.
Tussen al haar acteerprestaties door heeft Maya zich – net als heel wat andere Stranger Things-acteurs – op de muziek geworpen. Voor Hawke geen psychedelische rock zoals haar collega Joe Keery dat doet met Djo en Post Animal, maar ook geen indie zoals Finn Wolfhard die maakt met The Aubreys. Maya maakt rustige, betoverende folk. Na enkele smakelijke voorproefjes zou een paar maanden geleden meteen een debuutplaat gevolgd hebben. Gelukkig is uitstel geen afstel en kunnen we nu eindelijk genieten van Maya’s verzameling van geheime boodschappen en codetaal met mensen die haar nauw aan het hart liggen.
Folky nummers waren alleszins wat we verwachtten van Blush. Het werd uiteindelijk ook wel wat we op ons bord kregen, maar toch in heel wat meer varianten dan we ooit hadden kunnen dromen. We zullen beginnen bij de basis. Debuutsingle “By Myself” is dan ook letterlijk het punt waaruit alles voortvloeit bij Maya: een zijdezachte akoestische gitaar, een lichte engelenstem en een vrolijke vibe. Op zich dus al een bijzonder leuke song, maar het kan nog alle kanten uitgaan. En dat doet de Amerikaanse dan ook. Ze tast op haar debuutplaat de grenzen van de folk helemaal af. En als we helemaal zeggen, dan bedoelen we ook helemaal.
Zo valt op “So Long” meteen een intrigerende westerngitaar op. Maya laat haar lichte stem achterwege en gaat de zwoele richting uit. ‘I am not a coward / I am just afraid / Of how our new tomorrow / Will turn to yesterday‘, klinkt ze donker en mysterieus, waardoor ze ons helemaal weet mee te slepen. Want meeslepen kan ze; en telkens op een andere manier. “River Like You” toont bijvoorbeeld weer een heel ander aspect van Blush, maar de zangeres borduurt wel gewoon lustig voort. De grens tussen folk, soul en jazz was zelden zo dun. Hawke weet als geen ander tegenstellingen zo uit te spelen dat ze perfect samengaan.
Dat staat dan weer in schril contrast met de ruigere gitaren die we te horen krijgen op “Animal Enough”. Het is hier overigens niet alleen muzikaal wat heviger, maar ook Maya zelf komt wat scherper uit de hoek. ‘No one is animal enough to take up the space in my mind’, vertelt ze open en bloot. De Amerikaanse heeft dus schijnbaar geen geheimen en vertelt doodeerlijk wat er op haar lever ligt. Het zijn natuurlijk allemaal maar metaforen, want Maya gaf zelf al aan dat haar volledige plaat een soort codetaal is voor dingen die haar overkwamen. Op “Coverage” zingt ze bijvoorbeeld over hoe jammer ze het vindt om zichzelf te bewijzen voor anderen, terwijl “Goodbye Rocketship” weer een mooie metafoor is voor het einde van haar kindertijd.
Af en toe probeert Maya wel wat nieuws uit, maar het sterkst blijft de zangeres als ze het gewoon simpel houdt. “Generous Heart” is een perfecte weerspiegeling van een vroege zonsopkomst, omringd door dennenbomen besmeurd met ochtenddauw. Stel je dat prachtig tafereel eens voor in combinatie de zeemzoete stem van de Amerikaanse en je valt ongetwijfeld in zwijm. Zo mooi die dag begon, zo mooi eindigt hij ook, alleen op een heel andere manier. Met “Mirth” heeft Hawke een wondermooi slotakkoord voor ons in petto. De zonsopkomst is veranderd in een gezellige regenachtige avond, begeleid door voornamelijk de Amerikaanse, met ergens op de achtergrond een gitaar en wat emotionele pianotoetsen. Gewoonweg prachtig.
Maya Hawke bewijst dat ze naast een zeer beloftevolle actrice ook nog eens een degelijke zangeres is. De Amerikaanse heeft met folk haar wortels gepland, maar volgt daarna elke tak die daaruit volgt naar een ander aspect van het genre. Dat gaat van americana naar western, van soul naar indie, van jazz naar lo-fi rock. Blush werd een leuke debuutplaat waarop de jonge zangeres al haar charmes in de strijd wierp. We beginnen met een mooie ochtend en eindigen op een triestige avond met daartussenin een waaier aan van alles en nog wat. Hoe uiteenlopend het ook mag zijn, Maya weet er telkens haar eigen wending aan te geven. Af en toe klinkt dat misschien nogal eentonig, maar dan gooit ze haar schrijfvaaridgheden in de strijd. Een mooie binnenkomer van de actrice dus!
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
