AlbumsRecensies

J Lloyd – Kosmos (★★★): Fonkelende sterretjes in het regenwoud

Als de naam J Lloyd je niks zegt, probeer je hem dan eens voor te stellen badend in goudgele lichten achter een synthesizer met de letters ‘JUNGLE’ op de achtergrond. Met die Londense soulfunk band klom hij de afgelopen jaren samen met Tom McFarland en co naar de top. In het begin nog anoniem, maar tegenwoordig verkopen ze de middelgrote zalen moeiteloos uit. Met ondertussen al twee ijzersterke albums op hun palmares en een plekje op de affiches van ’s werelds grootste festivals, nam de band even de tijd om te pauzeren. Gelukkig voor ons kunnen zo’n muzikale meesterbreinen helemaal niet stilzitten en zo kwam voor J Lloyd de lockdown dus als een geschenk uit de hemel. À la Jamie xx maakte hij een mixtape van maar liefst 25 nummers lang die allemaal vlekkeloos in elkaar overlopen. Van vintage synths over fonkelende sterretjes tot zwoele baslijnen; Kosmos heeft het allemaal.

Nu denk je misschien ’25 nummers? Dat is wel heel veel!’, maar geen paniek. Het langste nummer op de plaat duurt nog geen drie minuten. Voor je het doorhebt, zit je zelfs al halverwege. Het begint al bij “Intro”, dat eigenlijk perfect voorspelt wat je te wachten staat. De sound die je van Jungle kon verwachten keert een paar keer terug, maar dan met net wat meer dromerige touches en een tikkeltje psychedelischer. Op “God Forgiving Souls” dringen de bassen al wat feller door en haalt Josh zijn engelenstem boven. Dankzij de zwoele gitaartjes  van “Apocalypse” gaat de temperatuur de hoogte in en ook die hoge stem klinkt wat donkerder. Het is een soort slome trip en daar doen de buitenaardse geluiden die dansen met de exotische elektronica op “If I Fall Under” nog een schepje bovenop.

Zo snel gaat het dus, en dat komt voor een deel natuurlijk door de korte duur van de nummers, maar ze lopen langs de andere kant ook gewoon feilloos in elkaar over. Tegen dat “Trouble” van start gaat, neigt Kosmos al wat meer richting r&b. We moeten ook wel toegeven, die beat zorgt voor een gezelligere sfeer. Het wordt zowaar nog zwoeler als “The Way I Feel About You” van start gaat. Eigenlijk is dit niet eens zo goed, maar we worden wel in de greep gehouden door de vibe. Die slaat redelijk om bij “Turn Into the Fire”. De bassen worden steviger en Kosmos lijkt in een hard intermezzo terecht te komen. Een minder stukje op de plaat dus, maar dat wordt helemaal goed gemaakt door “I’ve Been Dreaming of”, dat meteen ook het langste nummer is. Een lichtere piano zorgt voor een dromerige sfeer. Het is alsof Kevin Parker ermee gemoeid is, maar in werkelijkheid is het gewoon Daan Schepers (van Bazart, Eefje de Visser, Warhola en blush.).

Misschien was 25 nummers toch wat te veel hooi op de vork. “Mystère” is gewoonweg saai en het wordt alleen maar zwaarder. “Let Me Be Your Hero” lijkt een onafgewerkt B-kantje van Jungle dat de muziek geworden sloomheid evenaart en ook “How Far ???” trekt die lijn door. Gelukkig komt er met “I Just Want to Love Her” eindelijk een einde aan dit donkere, zware dipje. Het doet met momenten zelfs een beetje denken aan Arcade Fire. De overgangen tussen de nummers worden tegen het einde minder vlot, maar de kwaliteit maakt wel nog eens een opflakkering. De donkere samples op “Gotta Work Harder” voelen alweer helemaal anders aan en de baslijnen worden afgewisseld met catchy synths. Zo hebben we het weer graag!

Na een – iets te lange – slome dip, gaat het met de laatste paar nummers nog even alle kanten uit. “Feelin’ Good” laat ons effectief goed voelen met die uptempo, catchy gitaartjes en synths en de hoge stemmetjes op de achtergrond brengen de song naar een hoger niveau. De flow wordt er dan wel een beetje uitgehaald door “It’s No Wonder”, want het tempo gaat weer wat omlaag. De flarden van synths en bassen maken het een beetje ontoegankelijker en met “Stay Home With Me” krijgen we – gek genoeg – nog een vreemde eend in de bijt. Het enige nummer dat niet voortvloeit uit een ander, maar helemaal op zichzelf staat. Het werd een droeviger, akoestisch nummer, waarop we die dromerige, psychedelische Tame Impala-touches terughoren. Met een paar fonkelende sterretjes valt Kosmos uit elkaar.

Het is en blijft een plaat die je in z’n geheel en vooral in volgorde moet luisteren. Er zitten veel elementen verwerkt in Kosmos – maar echt héél veel – en misschien ligt daar net zowel de kracht als de zwakte in. Het gaat met ups en downs, maar jammer genoeg duurt die dip op het einde net wat te lang. Over het algemeen is het heel duidelijk wat J Lloyd wilde neerzetten en worden we veertig minuten lang meegenomen op een trip naar het regenwoud met hier een daar wat fonkelende sterretjes. Het is een beetje dubbel; verwacht geen album vol hits zoals bij Jungle, maar denk meer aan een leuke plaat met hier en daar wat Jungle-invloeden die perfect kan dienen als achtergrondmuziek.

Instagram

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

2070 posts

About author
't is oke.
Articles
Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Nia Archives - "Crowded Roomz"

Dat het de voorbije jaren hard ging voor jungle-dj/producer Nia Archives is nog zacht uitgedrukt. Met haar opzwepende junglebeats waarbij ze zich…
2023FeaturesInstagramUitgelicht

De 101 beste singles van 2023

Voordat we het nieuwe jaar ingaan, hebben we nog enkele eindejaarslijstjes voor te stellen. Nadat we al de beste albums, ep’s, debuten…
FeaturesInterviews

Interview Jennifur: ‘’Met een liveband spelen heeft mijn kennis enorm verrijkt"

Een dikke maand geleden bracht Hector Devriendt, ofwel Jennifur, de plaat Things Don’t Change Until They Do uit op Sweet Sun, het…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.