Een beetje out of the blue komen Carlos Niño & Miguel Atwood Ferguson op de proppen met deze Chicago Waves langspeler. Het album vormt een zijspoor voor beide muzikanten die elk allang hun eigen sporen verdienden en onder meer betrokken waren op de release van Makaya McCravens’ Universal Beings album (meer bepaald de “Los Angeles” kant, opgenomen in de studio van gitarist/componist Jeff Parker). Voorafgaand aan een van de liveconcerten in het kader van die Universal Beings plaat speelden Niño en Atwood-Ferguson een improvisatorische liveset die nu onder de Chicago Waves noemer uitgebracht wordt
Een beetje een zijspoor dus, we zeiden het al. Toch maakt het een hernieuwde kennismaking mogelijk, want Niño (soundscapes, percussie) en Atwood-Ferguson (vijfsnarige viool, effects), beiden volbloed Los Angeles inwoners, kennen elkaar al wat langer. Halfweg de jaren 2000 maakten ze zowel een ep (Suite For Ma Dukes) als een langspeler (Fill The Heart Shaped Cup) samen. Nu brengen zij met Chicago Waves een plaat uit die zonder enige schroom een volbloed droomplaat genoemd mag worden.
Het album is in essentie een schijnbaar onaardse, maar bovenal grillige soundscape, waarin het duo zijn geheel eigen zin doet. Denk: Pink Floyd, maar dan anno 2020. En wel met een fikse streep progressief gestemde, improvisatorische jazz, weird ambient, knettergekke psychedelica en her en der wat new age achtige streepjes viool in verwerkt. Jazeker, die combinatie had je vast nog niet gehoord. Tot nu, héél misschien.
Chicago Waves is een frisse en erg knappe dialoog tussen muzikanten die elkaar blindelings aanvoelen, maar elkaar even goed ook flink uitdagen. Het is allerminst een album dat je er snel even tussendoor neemt, ook al zijn de wat zweverige composities – netjes opgedeeld in numerieke ‘parts’ – voor het grootste deel behoorlijk afgemeten. Naar het einde toe ontspoort dit door continous music gevoedde album wel wat, met maar liefst drie monolithische blokken die op zich een plaat apart zouden kunnen vormen. Maar beschouw die paar tracks vooral als een extra toetje, een bonus. En laat dat vooral geen bezwaar vormen om uzelf te laven aan dit soort kosmische, sprookjesachtige en vaak bijzonder vervreemdende droommuziek.
Dat het duo Niño/Atwood-Ferguson met Chicago Waves ongegeneerd gaat voor genereuze, etherische schoonheid, mag inmiddels duidelijk zijn. Maar bovenal is dit een weidse, danig uitgerekte spaced out trip die de luisteraar bedwelmt, vervoert en naar plaatsen geleidt die voorheen ongekend waren. Een onbestemd gevoel maakt zich van ons meester. De lucht heeft nooit eerder zo helder blauw gezien. En als soundtrack daarbij kiezen we maar al te graag voor dit erg fijne Chicago Waves.
