Dat de naam Orlando Weeks niet meteen een belletje doet rinkelen, spreekt voor zich. De man was dan ook vooral bekend als frontman van The Maccabees. Nadat die groep er enkele jaren geleden in 2018 jammer genoeg de brui aan gaf, ontwikkelde Weeks een solocarrière en dat onder zijn eigen naam. Het resultaat is A Quickening en in tegenstelling tot wat je zou verwachten van iemand die bij The Maccabees speelde, hoor je nergens energieke gitaren of meebrulbare refreinen.
Nee, op zijn debuutplaat zet Weeks zijn stem nog meer in de kijker. Het resultaat is een betoverend geheel dat je vastgrijpt van begin tot eind. Het is wondermooi om te zien hoe Weeks zijn uitzonderlijke stem combineert met experimentele elektronica in afsluiter “Dream”, maar je hoort hem evengoed ook hoopvol zijn in “All the Things”. Dat laatste is eigenlijk een van de weinige nummers die ook van The Maccabees konden zijn.
Toch ligt de nadruk van dit album op het emotionele aspect. De inhoud van de plaat gaat dan ook over de verwachtingen die je als man hebt om vader te worden. Iets waar Orlando Weeks dus ervaring mee heeft, en hij probeert de verwachtingen om te zetten in muziek. Geen realiteit dus, en dat zorgt er ook voor dat je een volledig album in een droomwereld vertoeft.
Het begint al met “Milk Breath” waarin hij verschillende keren zijn zoon vernoemt. We kunnen ons voorstellen dat hij met deze song het jongentje zelfs in slaap kan zingen omdat ze zo rustgevend en hartverwarmend is. Als die zoon later groot is, zal hij het nog niet beu zijn. Het is net door die eerlijkheid en ook de oprechte muzikale kwaliteiten, dat zo’n nummers makkelijk blijven hangen.
De gelaagdheid op de plaat is hetgeen waarin Weeks zijn productie doet uitblinken. Hier eens een blazer, daar eens een piano, en soms zelfs wat extra stemmen, zoals bij “Blood Sugar”. Door ieder nummer van een andere dimensie te voorzien, word je keer op keer verrast door wat er gebeurt. Er valt op iedere song wel iets te beleven, en dat maakt van het album een prachtervaring.
Waar de voorsmaakjes van dit album ons wat onverschillig achterlieten, maakt de plaat als één geheel veel meer indruk. Het is dan ook een echt album waarop niet echt nummers staan die je zo als single zal opzetten. A Quickening is een ervaring die je telkens opnieuw langs een ander pad zal sturen, maar ook daar blijf je betoverd achter. Het is een zacht album dat wat tijd vergt om binnen te komen, maar er zitten heel wat sterke punten in die ons doen uitkijken naar wat nog volgt voor Weeks als soloartiest.
