Dinosaur, de jazzgroep rond de in Hampshire geboren trompettiste/componiste Laura Jurd, slaagt er telkens weer in om de luisteraar te verrassen. Dat blijkt onder meer uit To The Earth, de opvolger van het erg fijne Wonder Trail album. Op hun inmiddels derde album zoekt deze ruimschoots ervaren jazzgroep een evenwicht tussen speelse, vrije improvisatie en een focus op compositie.
Deze keer neemt de groep rond Jurd een grotendeels akoestische invalshoek. Op muzikaal vlak wordt duidelijk dat het vooral Jurd is die de vrijheid neemt om het palet wat uit te breiden. Zo komt er niet alleen trompet aan te pas, maar ook andere blaasinstrumenten zoals de tenor hoorn en de bugel duiken op. Daarnaast is er Elliot Galvin op piano (en synths). Ook de ritmesectie met contrabassist Conor Chaplin en drummer Corrie Dick is minstens zo belangrijk voor de unieke Dinosaur magie.
Dit kwartet wil haar muziek het liefst zo onopgesmukt, zo spontaan en het liefst zo puur mogelijk houden. Natuurlijk komt er ook een fikse dosis muzikale creativiteit, spelplezier en innovatie aan te pas. Daar ligt misschien wel de grootste kracht van deze supergroep. Met name de manier waarop het kwartet improvisatie, experiment en compositie in perfecte balans weet te houden.
Dinosaur is het type band waarbij ideeën in alle vertrouwen en vrijheid afgetast kunnen worden. Dat haal je onder meer uit het begin van het album met de losjes uitgesponnen titeltrack (met halfweg een heerlijk spannend duel tussen drum, contrabas en piano), het van feestelijk speelplezier doordrenkte “Slow Loris” en het naar het Noorse jazztrio Moskus hintende “Mosking”.
Prominent staan de gulle, rijkelijke, maar bovenal harmonisch klinkende melodieën. Tezelfdertijd zoeken de groepsleden naar een fragiel evenwicht tussen technische beheersing en allerhande manieren om daar net van los te komen. Dat vind je dan weer terug in tracks als “Held By Water” (heerlijke percussie! mysterieuze trompetsoli!!), “Absinthe” of het zoete “Banning Street Blues”. Tezelfdertijd valt de invloed van een hele hoop jazzgeschiedenis op, zoals onder meer uit de bij Billy Strayhorn geleende afsluiter “For One” blijkt.
Het nieuwe, uitstekende Dinosaur album To The Earth is een heerlijke, intrigerende luisterervaring die met gemak verschillende luisterbeurten overleeft. Een erg onderhoudend album ook. Eentje waarbij het komen en gaan van inspiraties, motiefjes en ideeën de volle aandacht weet op te eisen. Prima album alweer van Dinosaur die hun status als supergroep wat extra kracht weet bij te zetten.
