AlbumsRecensies

Suura – Luwte (★★★½): Beeldende reizen geleid door minimalistische folkjazz

Folkjazzkwartet Suura: we zagen hen al aan het werk op Gent Jazz 2019, waar het heerlijk in het zonnetje én in het gras vertoeven was bij hun dromerige akoestische muziek. Het kwartet ontstond nadat Nicolas Van Belle terugkwam uit Aarhus (Denemarken), waar hij zich volledig onderdompelde in Scandinavische folk. Samen met saxofonisten Werend Van Den Bossche en Reindert Spanhove en met contrabassist Emanuel Van Mieghem onderzocht hij hoe hij die scene kan vertalen naar het Gentse jazzlandschap. Ook werd inspiratie geput uit het werk van legendarisch singer-songwriter Nick Drake.

Wat volgde was een band die minimalisme hoog in het vaandel draagt en daarmee soundscapes creëert met een onnavolgbare pracht. Het is muziek gedreven door traag uitgespannen gitaarakkoorden met daarover verschillende lagen blazers en bas, wat zorgt voor een atmosferisch geheel. Door de organisatie van Gent Jazz werd het geheel omschreven als ‘het muzikale equivalent van vallende bladeren’. Daar kunnen we ons wel in vinden, want het is rustgevend, prachtig, dromerig maar tegelijkertijd bevat het lagen weemoed en tristesse.

Na op veel verschillende plaatsen publiek live te doen wegdromen, is het nu tijd om die muzikale dromen en reizen naar opnames te vertalen. Dat gebeurt via een eerste album: Luwte. Op dit debuut staan tien nummers, waarvan zeven composities en drie improvisaties (“Morphe I”, “Morphe II” en “Morphe III”). Er ligt duidelijk hoorbaar veel passie en emotie in de muziek. De saxofonen klinken als zoemende hommels in een vredevolle tuin, de bas als eeuwenoude eikenbomen, en de gitaar als een kabbelend waterloopje. Soms is hun combinatie zweverig (“Wintergreis”), soms geheel dissonant (“Efialtis”).

Doorheen Luwte vallen ons drie dingen op. Ten eerste kiest Suura er resoluut voor geen noot zang te integreren, maar in plaats daarvan de instrumenten meer ademruimte te geven, net omdat ze niet in functie van zang staan. Ten tweede bewijzen ze dat structuur en leidende melodieën niet de kern van hun composities zijn. Wel laten ze akkoorden, riedeltjes en aanhoudende klanken de volle loop gaan. Ten slotte wordt het al snel duidelijk dat stilte ook muziek is en dat rust minstens even belangrijk is als geluid. Deze drie elementen gecombineerd maken duidelijk dat Suura geen echte songs schrijft, wel stromen van klanken die samen beeldende reizen vormen.

We vinden het geheel niet altijd even meeslepend en soms net iets té loom aanvoelen, maar dat is dan ook weer de bedoeling van het kwartet. Het is een prachtig geluid, vol mooie composities die Suura ons voorschotelt. Bovenal straalt dit album vrede uit. Wij kunnen niet wachten om live nog eens de brok passie die het kwartet uiteindelijk is te kunnen aanschouwen en te genieten van de uitgesponnen muzieklandschappen. Dat alles doen we liefst in open lucht én in het zonnetje.

Facebook

 

Related posts
LiveRecensies

Sound Track: Selectieronde 21/09 @ Coyendanspark (Gent)

Gisterenmiddag vonden de tweede lichting selectierondes plaats van het nieuwe kansen- en podiumparcours Sound Track. We waren op alle locaties aanwezig om…
Nieuwe singles

Voorbeschouwing Sound Track - Selectierondes 21/09

Sound Track is het veelbesproken nieuwe muziekconcours waarvoor enorm veel handen in elkaar geslagen werden. Uit een ontplofte mailbox vol inzendingen werden…
LiveRecensies

Gent Jazz 2019 (Festivaldag 7): Nieuwe talenten en oude bekenden

Festivaldag zeven van Gent Jazz was er een met jonge verrassingen en grote contrasten; een divers aanbod op een drukbevolkte jazzdag. Misschien…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.