© CPU – Matthias Engels
De nieuwe single van Deep Purple begint met strijkers. We herhalen: de nieuwe single van Deep Purple begint met strijkers. Toen we bekomen waren van deze verrassing, moesten we wel zo eerlijk zijn om daar een paar bedenkingen bij te maken. Om te beginnen is Deep Purple een groep die aan niemand iets verschuldigd is. De bekendste hardrockriff aller tijden, een van de strafste live albums aller tijden en nog altijd succesvol de wereld rondtouren na 44 jaar, dan beteken je wat en dan doe je dus keihard je eigen goesting. Bedenking twee is dat Deep Purple al strijkers gebruikten op hun tweede album (in 1968, lieve kindjes!), dus zo ongewoon is dat niet. Tenslotte komt de single van een nieuw album, Whoosh!, dat geproduced is door Bob Ezrin (Alice Cooper, Pink Floyd, KISS). Een man die erom bekendstaat dat hij al eens episch uit de hoek durft komen.
De naam Ezrin doet ook vermoeden dat het nieuwe album wel eens een conceptalbum zou kunnen zijn. Een beetje orchestrale aanpak is dan nooit ver weg. Maar goed, terug naar “Man Alive”. Na de strijkers komt Ian Gillan in met zachte ooh-ooh’s, waarna Ian Paice een vederlicht ritme neerlegt, waarna Steve Morse fijntjes aan z’n snaren plukt. Je begrijpt, hier wordt opgebouwd. De mood gaat een dikke minuut crescendo en dan begint de volledige groep eindelijk te rocken. De riff is misschien ietwat eenvoudig, maar daardoor blijft hij wel makkelijk hangen. We horen vintage Purple nu, met dat typische keyboardgeluid van Don Airey. Na alweer een dikke minuut zoekt het nummer terug de rust op. Gillan trakteert zowaar op een stukje parlando. Dan herhaalt de structuur zich: rocken, rustig worden, en eindigen met een lange, moody outro. Muzikaal vinden we dit interessanter dan de midtempo middelmaat van eerste single “Throw My Bones”, maar goed, het is nu – min of meer – uitkijken naar het volledige album op 7 augustus.
