Het begon toch weer te kriebelen bij het Gentse Proyecto Secreto, de groep die destijds debuut Bruce Lee Is Back op Brixton Records uitbracht. Die bleek de voorbode van een tournee die naast de Benelux ook de omringende landen aandeed. Na de uitgave van single “Jamaica 69” neemt de groep de draad weer op waar ze hem omstreeks 2006 achterlieten.
De wat lange tussenperiode werd door de groepsleden onmiskenbaar als noodzaak ervaren. Toch bewijst Proyecto Secreto dat hun hart bij de muziekmakerij blijft liggen. Zo ligt er heden nieuw werk op de plank in de vorm van een plaat die eigenlijk zegt: féést till you drop. Met lekker zwoele ska- en rocksteady ritmes, aangelengd met tropische latin- en reggaevibes. Wentel jezelf in de zomerse zaligheid.
Voor deze nieuwe, grotendeels instrumentale Altoplaat werkte Proyecto Secreto samen met producer David Hillyard (van onder andere The Slackers en Rocksteady 7), die ook enkele saxofoonpartijen bijdraagt. Toch duiken er uitzonderlijk ook enkele vocale bijdragen op, zoals onder meer in het door Vic Ruggiero gezongen en door Hillyard met een saxofoonpartij opgetuigd “Guilty”: ‘Deep down inside, I’m no good / I’m just playin’ evil’.
Het mooie aan deze groep is bijvoorbeeld dat zij breed luistert, wat zich ook op muzikaal vlak vertaalt. Er worden zo bijvoorbeeld zwoele Ethiopische vibes binnengesmokkeld, zoals onder meer in “Ethiopian Gipsy”. Daarnaast wordt er verzocht om te feesten, te swingen en te dansen, en jezelf als luisteraar helemaal te verliezen in deze zomerse muziek met een tropische twist. Neem hoe opener “Tainee” gelijk al een feestelijke toets aanbrengt met z’n latin trompetjes, zwoele orgelsounds en daarbij een bezwerend en hoogst aanstekelijk melodietje dat blijft hangen.
Ook verderop merk je dat Proyecto Secreto handig gebruikmaakt van alle troeven die zij in bezit heeft: swingende grooves, hooks en veel melodieuze blazerspartijen, zoals in single “Jamaica 69”. Soms met een licht experimenteel kantje, zoals onder meer tijdens “Mike Tyson Dub”, weet de groep veel bezieling, passie en driftige energie over te brengen. Tijdens het Afrikaans getinte en met elektrische westerngitaren van Eduardo Vega verrijkte “Obama Dance” ontwaar je dan weer een licht politieke ondertoon. Verder: veel rocksteady (“Rocksteady No. 1”), veel reggae- en dubsounds en de occasionele verwijzing richting de daarbij horende genotsmiddelen (“Green Cake”).
Dat alles leidt ertoe dat, zelfs in deze donkere, door epidemie gekenmerkte tijden, er heel wat zomerse zaligheid terug te vinden is op dit prikkelende en aanstekelijke Alto. Misschien kenmerkend ook voor deze plaat is de knappe ode aan Ruigoord (“Tribute To Ruigoord”), ooit een door kunstenaars (zoals Simon Vinkenoog) gekraakte plek in Amsterdam, waar destijds alternatieve kunst, anarchie en rebellie elkaar konden vinden. Het demonstreert dat Proyecto Secreto in het woelige muzieklandschap dat we momenteel kennen evenzeer een heel eigen plek opeist, en dat het in dat opzicht erg moedige krijgers en buitenbeentjes zijn. Laten we daar nu net een groot zwak voor hebben.
